موضوع صحبت ما تجلی الهی است، اما با بیشترین تقابل فرهنگی وغیرمنتظرهترین شکلی که میتوان تصور کرد. یک تجلی که با اعتراف صریح و خرسندانۀ یحیای تعمیددهنده آغاز میشود. مردی که یحیی به او اشاره دارد، برتر از او و پیش از او بوده است. انواع فشارها برای «بهترین بودن» بر ما وارد میشود، نه فقط برای موفق بودن، بلکه برای بینظیر و ممتاز بودن، اما در اینجا یحیی آرامش و وظیفهشناسی خود را در کنار رفتن و مقدمشمردنِ عیسی مییابد. عنوانی که او به مسیح میدهد، بیشترین حد تقابل را با فرضیات ما دارد. نمیگوید «این است شخص قدرتمند، این است فاتح، این است شیر»، بلکه میگوید «این است برّه، شخص بییار و یاور، آمادۀ ذبح، قربانی». بزرگواری مسیح دقیقاً در رغبت او به قربانی بودن، به دوش گرفتن رنج دیگران و برداشتن گناهان آنان است.
اما در مورد ما چنین نیست. صنعت تبلیغات و نظامهای مالیِ وام و اعتبار سعی دارند به ما بگویند که هرچه بخواهیم، میتوانیم بهدست آوریم، بدون آنکه چیزی را قربانی کنیم. تمام تلاش ما این است که از رنج یا حتی دردسر درست کردن برای خودمان بگریزیم، هر چند که میدانیم معنای آن سپردنش به کسی دیگر است، حتی اگر فرزندانی باشند که دنیای آلودۀ ما را به ارث میبرند، اما مسیح با عقب ماندن «برتری یافته» است، با خم شدن و بهدوش گرفتنِ تمام وزن این دنیای ملالآور بهجای ما، و در نهایت، با برداشتنش از دوشمان.
دعای امروز
ای خدایی که با هدایت کردن ستارهای
پسر یگانهات را بر مردم جهان آشکار ساختی!
با مهربانی عطا کن
ما که اکنون تو را با ایمان میشناسیم،
باشد که در پایان جلال تو را رویاروی بنگریم؛
در پسرت و خداوند ما عیسای مسیح،
او که زنده است و با تو پادشاهی میکند
در اتحاد با روحالقدس،
خدای واحد، از حال تا ابدالآباد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
یوحنا ۱:۲۹-۳۴
فردای آن روز، یحیی چون عیسی را دید که به سویش میآید، گفت: «این است برۀ خدا که گناه از جهان برمیگیرد! این است آن که دربارهاش گفتم ”پس از من مردی میآید که بر من برتری یافته، زیرا پیش از من وجود داشته است.“ من خود نیز او را نمیشناختم، امّا برای همین آمدهام و با آب تعمید دادهام که او بر اسرائیل ظاهر شود.» پس یحیی شهادت داده، گفت: «روح را دیدم که چون کبوتری از آسمان فرود آمد و بر او قرار گرفت. من خود نیز او را نمیشناختم، امّا همان که مرا فرستاد تا با آب تعمید دهم، مرا گفت: ”هر گاه دیدی روح بر کسی فرود آمد و بر او بمانْد، بدان همان است که با روحالقدس تعمید خواهد داد.“ و من دیدهام و شهادت میدهم که این است پسر خدا.» '
مزمورهای ۱۳۲ و۱۱۳
هَلِلویاه! ای خدمتگزاران خداوند، ستایش کنید! نام خداوند را ستایش کنید! نام خداوند متبارک باد، از حال تا ابدالآباد! از محل طلوع آفتاب تا محل غروب آن، نام خداوند ستوده شود! خداوند بر تمامی قومها متعال است، و جلال او بر فراز آسمانهاست! کیست مانند یهوه خدای ما، که در عرش برین جلوس فرموده است؟ آن که سر فرود میآورد، تا بر آسمانها و بر زمین بنگرد. او بینوا را از خاک برمیگیرد، و نیازمند را از زباله برمیافرازد؛ تا ایشان را با امیران بنشاند، با امیران قومِ خویش. زن نازاد را خانوادهدار میسازد، مادر شادمانِ فرزندان. هَلِلویاه!'
'خداوندا، داوود را به یاد آر، و همۀ مشقتهای وی را؛ که چگونه برای خداوند سوگند یاد کرد، و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: «به خیمه و خانۀ خویش در نخواهم آمد، و در بستر و تختخواب خویش نخواهم آرمید؛ خواب به چشمان خود نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، تا آنگاه که مکانی برای خداوند بیابم و مسکنی برای قَدیرِ یعقوب!» اینک، در اِفراتَه ذکر آن را شنیدیم، و در دشتهای یَعار آن را یافتیم. «بیایید به مسکنِ او برویم، و نزد قدمگاه او پرستش کنیم.» خداوندا، برخیز و به استراحتگاه خویش بیا، تو و صندوق توانایی تو! کاهنان تو به پارسایی ملبس شوند، و سرسپردگان تو فریاد شادی سر دهند! بهخاطر خادمت داوود، مسیح خویش را طرد مکن! خداوند برای داوود براستی سوگند خورد، و هرگز از آن بر نخواهد گشت، که «از ثمرۀ صُلْب تو بر تخت تو خواهم نشانید. اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند و شهادات مرا که بدیشان میآموزم، آنگاه پسران ایشان نیز تا به ابد بر تخت تو خواهند نشست.» زیرا خداوند صَهیون را برگزیده، و رغبت داشته که منزلگاه او باشد: «این است استراحتگاه من تا به ابد. اینجا منزل خواهم گزید، زیرا بدان رغبت دارم. آذوقۀ آن را بهیقین برکت خواهم داد و نیازمندانش را به نان سیر خواهم کرد. کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت، و سرسپردگانش فریاد شادی سر خواهند داد. آنجا شاخی برای داوود خواهم رویانید؛ چراغی برای مسیح خویش تدارک دیدهام. دشمنانش را به شرمساری خواهم پوشانید، اما تاج سرِ او درخشان خواهد بود.»'
ارمیا ۳۱:۷-۱۴
خداوند چنین میفرماید: «به جهت یعقوب بانگ شادی سر دهید؛ برای سرآمدِ قومها فریاد برآورید؛ ندا در دهید و بستایید و بگویید: ”ای خداوند، قوم خود را نجات ده، باقیماندگان اسرائیل را!“ اینک آنان را از سرزمین شمال خواهم آورد، و از کَرانهای زمین جمع خواهم کرد. همراهشان کوران و لنگان، آبستنان و زنانِ زائو خواهند بود؛ آری، جماعتی عظیم بدین مکان باز خواهند گشت. گریان خواهند آمد، و من آنان را در حالی که التماس میکنند، باز خواهم آورد. ایشان را نزد نهرهای آب رهبری خواهم کرد، از راه همواری که در آن نلغزند. زیرا من پدر اسرائیل هستم، و اِفرایِم نخستزادۀ من است. ای قومها، کلام خداوند را بشنوید، و آن را در سرزمینهای دوردستِ ساحلی اعلام کنید؛ بگویید: ”آن که اسرائیل را پراکنده ساخت، ایشان را گرد میآوَرَد، و چنانکه شبان گلۀ خویش را میپایَد، او نیز از ایشان مراقبت خواهد کرد.“ زیرا خداوند یعقوب را فدیه داده، و او را از دست کسانی که از او نیرومندتر بودند، رهانیده است. ایشان آمده، بر بلندای صَهیون فریاد شادمانی سر خواهند داد، و از احسان خداوند شاد و خرم خواهند شد، از غَله و شراب و روغن، و از گله و رمه. جانشان چون باغی سیراب خواهد شد، و دیگر پژمرده نخواهند بود. آنگاه دوشیزگان شادیکنان خواهند رقصید، و مردانِ جوان و پیران شادی خواهند کرد. من ماتمشان را به خوشی بَدَل خواهم کرد؛ تسلیشان خواهم داد، و به جای اندوه بدیشان شادمانی خواهم بخشید. جان کاهنان را به خوراکِ فراوان سیر خواهم ساخت، و قوم من از احسان من مملو خواهند شد؛» این است فرمودۀ خداوند. '