مراقبت از گلهٔ خدا
«مراقب خود و تمامی گله‌ای که روح القدس شما را به نظارتِ بر آن بر گماشته است باشید و کلیسای خدا را که آن را به خون خود خریده است، شبانی کنید.»
اعمال رسولان ۲۰: ۲۸
در باب بیستم کتاب اعمال رسولان، لوقا صحنه‌ای بسیار دراماتیک از وداع پولس رسول با مشایخ کلیسای اَفِسُسْ را به تصویر کشیده است. پولس با الهام و الزام روح به افرادی که سه سال تمام، شبانه روز برای آموزش و تربیت آنها جهت شبانی گلهٔ خدا وقت صرف کرده بود، اعلام می‌کند که این آخرین دیدار او با آنهاست و دیگر روی یکدیگر را نخواهند دید. با وجود شدت احساساتی که در اثر این سخن پولس حاضران را فرا می‌گیرد، هنوز هم توجه او از تأکید بر حقایقی که ضامن سلامت روحانی کلیسا‌ست منحرف نمی‌شود. او به‌هیچ‌وجه حاضر نبود که تعلیم صحیح انجیل را قربانی شرایط یا کمیت کار خود کند. لذا، در این فرصت آخر نیز سعی بر این دارد تا ضروریات رهبری مسیحی را با رهبران کلیسا در میان گذارد.
یکی از بزرگترین دغدغه‌های پولس رسول ایستادگی در مقابل تعلیم ناقص و یا ادغام‌شدهٔ انجیل با باورهای دیگر، توسط افرادی بود که به دروغ خود را معلم راستین کلام خدا معرفی می‌کردند. پولس خود را امانت‌دار مکاشفهٔ کامل حقیقت انجیل نجات‌بخش مسیح می‌دانست و با تمامی توان خود می‌کوشید با اقتداری که خداوند به او بخشیده بود، از حقیقت انجیل پاسداری کند. بنابراین، او این معلمین دروغین را به گرگ‌هایی درنده تشبیه می‌کند که در نبود او از بیرون و درون به گلهٔ خدا هجوم خواهند آورد. به باور پولس، تنها راه مبارزه با این گرگهای درنده، وجود شبانانی است برخوردار از تعلیم راستین انجیل، مجهز به حساسیت و هوشیاری لازم برای کار رهبری و مهم‌تر از همه زندگی مقدس مطابق باکلام خدا. به‌همین‌خاطر، پولس از زندگی خود نمونه می‌آوَرَد که چگونه با تمام وجود خود و با اشکها، شبانه‌روز به آنها تعلیم داده است. او همچنین یادآور می‌شود که اجازه نداده است مسائل مالی مانع راه پیام انجیل باشد. برای همین، دست خود را به‌سوی هیچ کس دراز نکرده، نیازهای خود و حتی همراهانش را با کار‌کردن تأمین کرده است.
به‌راستی که پولس نمونه‌ای عالی از رهبری مسیحی برای ما به‌جا گذاشته است. شایسته است از الگوی رهبری او در خدمات گوناگون بهره ببریم.
مطالعهٔ کتاب مقدس
اعمال رسولان ۲۰: ۲۸
مراقب خود و تمامی گله‌ای که روح القدس شما را به نظارتِ بر آن بر گماشته است باشید و کلیسای خدا را که آن را به خون خود خریده است، شبانی کنید.
* اعمال رسولان ۲۰: ۱۷ – ۳۸
۱۷او از میلیتوس پیغامی به اَفِسُس فرستاد و مشایخ کلیسا را نزد خود فرا خواند. ۱۸چون آمدند، بدیشان گفت: «آگاهید که از همان روز نخست که به آسیا پا نهادم، چگونه در همۀ اوقات با شما به سر برده‌ام. ۱۹چگونه در کمال فروتنی و اشکریزان خداوند را خدمت کرده، سختیهایی را که در اثر توطئه‌های یهودیان بر من رفته است، تحمل کرده‌ام. ۲۰می‌دانید که از هرآنچه ممکن بود به حال شما سودمند افتد، چیزی دریغ نداشته‌ام، بلکه پیام را به شما موعظه کرده، چه در جمع و چه در خانه‌ها تعلیمتان داده‌ام. ۲۱نیز به یهودیان و یونانیان هر دو، اعلام داشته‌ام که باید با توبه به سوی خدا بازگردند و به خداوند ما عیسی مسیح ایمان آورند.
۲۲«و حال، با الزامِ روح به اورشلیم می‌روم و نمی‌دانم در آنجا چه برایم پیش خواهد آمد؛ ۲۳جز آنکه در هر شهر روح‌القدس هشدار می‌دهد که زندان و سختی در انتظار من است. ۲۴امّا جان را برای خود بی‌ارزش می‌انگارم، تنها اگر بتوانم دور خود را به پایان رسانم و خدمتی را که از خداوندْ عیسی یافته‌ام، به کمال انجام دهم، خدمتی که همانا اعلام بشارت فیض خداست.
۲۵«حال می‌دانم هیچ‌یک از شما که من در میانتان گشته و به پادشاهی خدا موعظه کرده‌ام، دیگر روی مرا نخواهد دید. ۲۶پس امروز با شما اتمام حجّت می‌کنم که من از خون همه بَری هستم، ۲۷زیرا در اعلام ارادۀ کامل خدا به شما کوتاهی نکرده‌ام. ۲۸مراقب خود و تمامی گله‌ای که روح‌القدس شما را به نظارتِ بر آن برگماشته است باشید و کلیسای خدا را که آن را به خون خود خریده است، شبانی کنید. ۲۹می‌دانم بعد از رفتنم، گرگهای درّنده به میان شما خواهند آمد که به گله رحم نخواهند کرد. ۳۰حتی از میان خود شما کسانی بر خواهند خاست و حقیقت را دیگرگون خواهند کرد تا شاگردان را به پیروی خود از راه به در کنند. ۳۱پس هوشیار باشید و به‌خاطر آورید که من سه سالِ تمام، شب و روز، دمی از هشدار دادن به هر یک از شما با اشکها، بازنایستادم.
۳۲«اکنون شما را به خدا و به کلام فیض او می‌سپارم که قادر است شما را بنا کند و در میان جمیع کسانی که تقدیس شده‌اند، میراث بخشد. ۳۳چشمداشتی به سیم و زر و یا جامۀ کسی نداشته‌ام. ۳۴خود می‌دانید که به دست خویش، نیازهای خود و همراهانم را فراهم کرده‌ام. ۳۵از هر لحاظ به شما نشان داده‌ام که باید چنین سخت کار کنیم تا بتوانیم ضعیفان را دستگیری نماییم، و سخنان خود خداوندْ عیسی را به یاد داشته باشیم که فرمود: ”دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.“»
۳۶چون سخنانش را به پایان رسانید، با همۀ آنان زانو زد و دعا کرد. ۳۷همه بسیار گریستند و بر گردنش آویخته، وی را می‌بوسیدند. ۳۸آنچه بیش از همه اندوهگینشان می‌ساخت، این سخنش بود که گفت «دیگر روی مرا نخواهید دید.» سپس تا کشتی وی را بدرقه کردند.
* دوم تسالونیکیان ۳: ۶ – ۱۰
هشدار به کاهلان
۶ای برادران، به نام خداوندْ عیسی مسیح به شما حکم می‌کنیم که از هر برادری که کاهلی پیشه کرده است و مطابق تعلیمی که از ما گرفته‌اید رفتار نمی‌کند، دوری کنید. ۷زیرا خود می‌دانید که چگونه باید از ما سرمشق بگیرید. زمانی که ما با شما بودیم، کاهلی نکردیم ۸و نان کسی را مفت نخوردیم، بلکه شب و روز کار کردیم و زحمت کشیدیم تا سربار هیچ‌یک از شما نباشیم. ۹نه اینکه چنین حقّی نداریم، بلکه می‌خواستیم نمونه‌ای به شما بدهیم تا از ما سرمشق بگیرید. ۱۰زیرا حتی زمانی که با شما بودیم این حکم را به شما دادیم که «هر که نمی‌خواهد کار کند، نان هم نخورد.»
* اول تیموتائوس ۱: ۱۲ - ۲۰
فیض خداوند نسبت به پولس
۱۲خداوندمان مسیحْ عیسی را شکرگزارم که مرا توانایی بخشید و درخور اعتماد شمرد و به خدمت خویش برگماشت. ۱۳با آنکه در گذشته، کفرگو و ستمگر و زورگو بودم، بر من رحم شد، زیرا از ناآگاهی و بی‌ایمانی چنین می‌کردم. ۱۴آری، فیض خداوند ما به‌فراوانی جاری گشت، همراه با ایمان و محبتی که در مسیحْ عیسی یافت می‌شود.
۱۵این سخن درخور اعتماد و پذیرش کامل است که مسیحْ عیسی به جهان آمد تا گناهکاران را نجات بخشد، که من بزرگترین آنهایم. ۱۶از همین رو، بر من رحم شد تا مسیحْ عیسی صبر بی‌پایان خود را نسبت به من که بزرگترینِ گناهکاران بودم، نشان دهد، تا نمونه‌ای باشم برای جملۀ آنان که از این پس به او ایمان آورده، حیات جاویدان خواهند یافت. ۱۷بر خدای یکتا، آن پادشاه سرمدی، نامیرا و نادیدنی، تا ابدالآباد حرمت و جلال باد؛ آمین!
۱۸ای پسرم، تیموتائوس، این حکم را مطابق با نبوّتهایی که پیشتر بر تو شد، به تو می‌سپارم تا به مدد آنها در نبردِ نیکو پیکار کنی، ۱۹و به ایمان و وجدانی پاک متمسّک باشی، چرا که کِشتی ایمان بعضی با زیر پا نهادن آنها در‌هم شکسته است. ۲۰هیمِنائوس و اسکندر از این دسته‌اند، که ایشان را به شیطان سپردم تا عبرت گرفته، دیگر کفر نگویند.
