روز گرامیداشت مریم باکرهٔ خجستهاین وعده که زنی جوان فرزندی آورده، او را عمانوئیل خواهد نامید، ذهن ما را به روایت‌های انجیل در مورد ولادت عیسی معطوف می‌سازد. اما این سخنان فقط به آینده‌ای دور اشاره نمی‌کنند، بلکه نخست پیامی هستند نبوتی خطاب به آحاز پادشاه و اهالی یهودا.
یهودا تحت محاصرهٔ همسایگان شمالی‌اش، یعنی اسرائیل (در آیات پیشین، از نام «افرایم» برای اشاره به آن استفاده شده) و سوریه (همان «آرام» یا «دمشق») قرار داشت. چاره‌ای که آحاز به آن می‌اندیشید، درخواست کمک از آشور بود و امید داشت که دشمنِ دشمنانش بتواند دوست او گردد. اما بعداً معلوم شد که آشور از آن دو مملکت نیز بدتر است. لذا با اینکه در آن زمان که آن فرزند به سن مسئولیت‌پذیری برسد (حدود ۱۲ یا ۱۳ سالگی)، این دو همسایه عقب‌نشینی کرده، مملکت یهودا را در صلح و صفا رها خواهند کرد، به‌طوری که مردمانش بتوانند از «خامه و عسل» لذت ببرند، اما آیات بعدی هشدار می‌دهند که حضور هولناک آشور به‌زودی فرا خواهد رسید.
نبی قبلاً به آحاز گفته بود که یگانه راه حل، توکل به خداست، نه به آشور. درست است که در تثنیه ۶:۱۶ در مورد آزمودن خدا از طریق نافرمانی هشدار داده شده است، اما در آیات دیگر ذکر شده که چگونه خدا با میل و رغبت و «با آیات و عجایب»، نشان می‌دهد که قومش می‌توانند به او تکیه کنند (تثنیه ۴:۳۲-۴۰). در اینجا آن که واقعاً مورد آزمایش قرار می‌گیرد، آحاز و ایمانش است.
از آنجا که خدا همواره ما را فرا می‌خواند تا بر او اعتماد و توکل کنیم، آیا می‌توانیم این را دعوتی تلقی کنیم برای اینکه از او بطلبیم تا چشمان ما را بگشاید و اثر انگشتان حضور او را در دنیای خود روشن‌تر ببینیم؟
دعای امروز
ای خدای قادر مطلق،
تو که بر حقارت و فروتنی مریم باکرهٔ خجسته نظر افکندی،
و او را برگزیدی تا مادر پسر یگانه‌ات گردد:
به ما که به‌واسطهٔ خون او فدیه داده شده‌ایم، عنایت فرما
تا به‌همراه مریم، در شکوه پادشاهی ابدی‌ات سهیم گردیم؛
به‌واسطهٔ عیسای مسیح، پسر تو و خداوندگار ما،
که با تو زنده است و سلطنت می‌کند،
در اتحاد با روح‌القدس،
یک خدا، اکنون و تا ابدالآباد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
اشعیا ۷:۱۰-۱۵
و خداوند بار دیگر آحاز را خطاب کرده، گفت: «از یهوه خدایت نشانه‌ای برای خود طلب کن؛ خواه ژرف به ژرفای هاویه، خواه بلند به بلندی آسمانها.» اما آحاز گفت: «نخواهم طلبید و خداوند را نخواهم آزمود.» آنگاه اِشعیا گفت: «پس ای خاندان داوود، این را بشنوید! آیا کافی نیست که انسانها را به ستوه آورده‌اید که حال می‌خواهید خدای مرا نیز به ستوه آورید؟ بنابراین خود خداوندگار به شما نشانه‌ای خواهد داد: اینک باکره آبستن شده، پسری خواهد زاد و او را عِمانوئیل نام خواهد نهاد. او خامه و عسل خواهد خورد تا آنگاه که دوری جستن از بدی و اختیار کردن خوبی را بداند.
مزمور ۹۸
برای خداوند سرودی تازه بسرایید، زیرا کارهای شگفت کرده است! دست راست و بازوی قدوسش نجات را برای او به عمل آورده است. او محبت و وفاداری خود را نسبت به خاندان اسرائیل به یاد آورده است؛ همۀ کرانهای زمین نجات خدای ما را دیده‌اند. خداوند نجات خود را اعلام فرموده، و عدالت نجاتبخش خویش را در نظر قومها آشکار ساخته است. ای تمامی زمین، برای خداوند فریاد شادمانی سر دهید! بانگ برآورید! هلهله کنید! بسرایید! خداوند را با چنگ بسرایید، با چنگ و با آوای نغمات. با کَرِناها و آوای سُرنا، به حضور یهوه پادشاه بانگ شادی برآورید! دریا و هر چه در آن است بخروشد؛ جهان و همۀ ساکنان آن! نهرها دستک زنند، و کوهها فریاد شادمانی سر دهند، در حضور خداوند، زیرا که برای داوری زمین می‌آید. او جهان را به عدالت داوری خواهد کرد، و قومها را به انصاف.
مزمور ۱۳۸
خداوندا، تو را به تمامی دل سپاس می‌گویم؛ در حضور ’خدایان‘ برای تو می‌سرایم. به سوی معبد مقدس تو پرستش می‌کنم، و به سبب محبت و وفاداری تو، نامت را سپاس می‌گویم! زیرا که تو نام خویش و کلامِ خود را عظمتی برتر از هر چیز بخشیده‌ای. در روزی که خواندم، مرا اجابت فرمودی؛ و مرا در دلم شجاع ساختی! خداوندا، باشد که شاهان زمین جملگی تو را بستایند، چون کلام دهان تو را بشنوند، و در وصف راههای خداوند بسرایند، زیرا که جلال خداوند عظیم است. اگرچه خداوند متعال است، بر افتادگان نظر می‌کند، ولی متکبران را از دور می‌شناسد. اگرچه در میان تنگی راه می‌روم، تو جان مرا حفظ خواهی کرد! دست خود را بر خشم دشمنانم دراز خواهی کرد، و دست راستت مرا نجات خواهد داد. خداوند قصد خویش را برای من به انجام خواهد رسانید؛ خداوندا، محبت تو جاودانه است، کارهای دست خویش را رها مکن.
لوقا ۱۱:۲۷-۲۸
هنگامی که عیسی این سخنان را می‌گفت، زنی از میان جمعیت به بانگ بلند گفت: «خوشا به حال زنی که تو را زایید و به تو شیر داد.» امّا عیسی در پاسخ گفت: «خوشا به حال آنان که کلام خدا را می‌شنوند و آن را به جای می‌آورند.»
