نان روزانه

کلام امروز: لوقا ۱۱:‏۱-‏۱۳ | مطالعهٔ کتاب مقدس: مزمور ۸۵هوشع ۱:‏۲-‏۱۰کولسیان ۲:‏۶-‏۱۵

آیات امروز بازتاب نگرش لوقا در مورد تعلیم عیسی دربارهٔ دعاست. آنچه به‌روشنی از این نگرش سر بر می‌آوَرَد، این است که عیسی از شاگردانش انتظار داشت با شهامت دعا کرده، به خدا اعتماد کنند که او نیازهای روزانه‌شان را برآورده خواهد ساخت. شاگردان به‌وضوح احساس می‌کردند در نحوه‌ای که عیسی به «پدر» دعا می‌کرد، نکتهٔ خاصی وجود دارد که ایشان نیاز دارند آن را در زندگی خود به‌کار گیرند. اما در خودِ این «الگوی» دعا که او به ایشان ارائه داد، نکات حیرت‌انگیزی وجود نداشت و هر یهودی دینداری با عبارات آن آشنا بود. تعلیمی که در پی آن آمد، بر نیاز به استقامت و سماجت تأکید می‌گذاشت. آن دوست که ابتدا و در نیمه‌شب، حاضر نبود خوراکی برای آن میهمان سرزده فراهم سازد، در اینجا معرف تجربیات دائمی ما در زمینهٔ شکست در دعاست، و نیز بیانگر این است که ما ناشکیبایی و فقدان شفقت و دلسوزی خود را بر خدا فرافکنی می‌کنیم. اعتماد به خدا را ما از شکم مادر دریافت نمی‌کنیم. اعتماد را باید کشف کنیم و بیاموزیم. باید تصویری را که از خدا در ذهن داریم کنار بگذاریم، تصویری که در اثر تجربیات گذشته یا خاطرات جریحه‌دار لطمه دیده است و به‌جای آن، اصرار و پافشاری را در پیش بگیریم.
خدا شباهتی به آن دوست در نیمه‌های شب ندارد. با این حال، ممکن است گاه احساس کنیم که رها شده‌ایم و درخواست‌هایمان شنیده نشده‌اند. دعای همراه با اصرار و پافشاری، مستلزم انضباط و شهامت است. عضله‌های روحانی ما، پیش از آنکه مطمئن شویم قادرند ما را از دوره‌های دشوار عبور دهند، نیاز به رشد و تمرین دارند. عیسی بار دیگر شاگردان را برای مصائب خود آماده کرد. برای درک درست این رنج‌ها، و نیز رنج‌هایی که خود ایشان نیز باید متحمل می‌شدند، نیاز به عطیهٔ تسلی‌بخش روح‌القدس هست.

مطالعهٔ کتاب مقدس

لوقا ۱۱:‏۱-‏۱۳

روزی عیسی در مکانی دعا می‌کرد. چون فارغ شد، یکی از شاگردانش به او گفت: «ای سرور ما، دعا کردن را به ما بیاموز، همان‌گونه که یحیی به شاگردانش آموخت.» به ایشان گفت: «هرگاه دعا می‌کنید، بگویید: «”ای پدر، نام تو مقدّس باد، پادشاهی تو بیاید، نان روزانۀ ما را هر روز به ما عطا فرما. گناهان ما را ببخش، زیرا ما نیز همۀ قرضداران خود را می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور.“‌» سپس به ایشان گفت: «کیست از شما که دوستی داشته باشد، و نیمه‌شب نزد وی برود و بگوید: ”ای دوست، سه عدد نان به من قرض بده، زیرا یکی از دوستانم از سفر رسیده، و چیزی ندارم تا پیش او بگذارم،“ و او از درون خانه جواب دهد: ”زحمتم مده. در قفل است، و فرزندانم با من در بسترند. نمی‌توانم از جای برخیزم و چیزی به تو بدهم.“ به شما می‌گویم، هرچند به‌خاطر دوستی برنخیزد و به او نان ندهد، به‌خاطر آبرو بر خواهد خاست و هرآنچه نیاز دارد به او خواهد داد. «پس به شما می‌گویم، بخواهید که به شما داده خواهد شد؛ بجویید که خواهید یافت؛ بکوبید که در به رویتان گشوده خواهد شد. زیرا هر که بخواهد، به دست آورد؛ و هر که بجوید، یابد؛ و هر که بکوبد، در به رویش گشوده شود. کدام‌یک از شما پدران، اگر پسرش از او ماهی بخواهد، ماری بدو می‌بخشد؟ حال اگر شما با همۀ بدسیرتی‌تان می‌دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را به هر که از او بخواهد، عطا خواهد فرمود.»

مزمور ۸۵

خداوندا، بر سرزمین خویش نظر لطف افکندی، و سعادت گذشته را به یعقوب بازگردانیدی! تقصیر قوم خود را آمرزیدی و همۀ گناهانشان را پوشانیدی! سِلاه تمامی غضب خویش را برگردانیدی و از حدت خشم خویش بازگشتی! ای خدای نجات ما، ما را بازگردان، و غضبت را از ما برگیر! آیا تا ابد بر ما خشم خواهی گرفت؟ آیا خشم خود را نسل اندر نسل طول خواهی داد؟ آیا دیگر بار احیای‌مان نخواهی کرد تا قومت در تو شادی کنند؟ خداوندا، محبت خویش را به ما بنما، و نجات خود را بر ما عنایت فرما! باشد که آنچه خداْ یهوه خواهد گفت، بشنوم؛ زیرا او به قوم خود، و به سرسپردگان خویش، سلامتی را ندا خواهد کرد؛ اما مباد که به سوی جهالت بازگردند. به‌یقین که نجات او به ترسندگانش نزدیک است، تا جلال در سرزمین ما ساکن شود. محبت و وفاداری با هم ملاقات خواهند کرد؛ عدالت و سلامتی یکدیگر را خواهند بوسید. وفاداری از زمین خواهد رویید، و عدالت از آسمان خواهد نگریست. آری، خداوند آنچه را نیکوست، عطا خواهد فرمود، و سرزمین ما حاصلخیز خواهد بود. عدالت پیشاپیش وی خواهد رفت و راهی برای قدمهای او مهیا خواهد ساخت.

هوشع ۱:‏۲-‏۱۰

چون خداوند به واسطۀ هوشع سخن گفتن آغاز کرد، به او فرمود: «برو و زنی فاحشه و فرزندانِ فحشا برای خود بگیر، زیرا این سرزمین خداوند را ترک گفته، سخت هرزه شده است.» پس او رفت و جومِر دختر دِبلایِم را به زنی گرفت و او آبستن شده، پسری برایش بزاد. و خداوند وی را گفت: «او را یِزرِعیل نام بگذار زیرا پس از اندک زمانی، انتقام خون یِزرِعیل را از خاندان یِیهو خواهم گرفت و به حکومت خاندان اسرائیل پایان خواهم داد. در آن روز، کمان اسرائیل را در وادی یِزرِعیل خواهم شکست.» پس او دیگر بار آبستن شده، دختری بزاد. و خداوند به هوشع گفت: «او را لوروحامَه نام بگذار زیرا من دیگر بر خاندان اسرائیل رحم نخواهم کرد و آنها را به هیچ روی نخواهم بخشید. اما بر خاندان یهودا رحم خواهم کرد و ایشان را نجات خواهم داد، نه به کمان و شمشیر و جنگ و اسبان و سواران، بلکه به یهوه خدای ایشان!» و چون جومِر لوروحامَه را از شیر بازداشته بود، آبستن شده، پسری بزاد. و خداوند گفت: «او را لوعَمّی نام بگذار زیرا شما قوم من نیستید و من خدای شما نیستم.» با این همه، شمار بنی‌اسرائیل همچون ریگ دریا خواهد بود که نتوان پیمود یا شمرد. و در جایی که به ایشان گفته شد: «شما قوم من نیستید،» بدیشان گفته خواهد شد که «پسران خدای زنده» هستید.

کولسیان ۲:‏۶-‏۱۵

پس همان‌گونه که مسیحْ عیسای خداوند را پذیرفتید، در او سلوک کنید: در او ریشه گیرید و بنا شوید، و همان‌گونه که تعلیم یافتید، در ایمان استوار شده، لبریز از شکرگزاری باشید. به‌هوش باشید کسی شما را با فلسفه‌ای پوچ و فریبنده اسیر نسازد، که نه بر مسیح، بلکه بر سنّت آدمیان و اصول ابتدایی این دنیا استوار است. زیرا الوهیت با همۀ کمالش به صورت جسمانی در مسیح ساکن است، و شما در او، که همۀ ریاستها و قدرتها را سَر است، از کمال برخوردار گشته‌اید. و در او ختنه نیز شده‌اید، به ختنه‌ای که با دست انجام نشده است. این ختنه همانا از تن به در آوردنِ شخصیت نفسانی است در ختنۀ مسیح. و در تعمید، با او مدفون گشتید و با ایمان به قدرت خدا که مسیح را از مردگان برخیزانید، با او برخیزانیده شدید. آن زمان که در گناهان و حالت ختنه‌ناشدۀ نَفْس خود مرده بودید، خدا شما را با مسیح زنده کرد. او همۀ گناهان ما را آمرزید و آن سندِ قرضها را که به موجب قوانین بر ضد ما نوشته شده و علیه ما قد علم کرده بود، باطل کرد و بر صلیب میخکوبش کرده، از میان برداشت. و ریاستها و قدرتها را خلع‌سلاح کرده، در نظر همگان رسوا ساخت و به وسیلۀ صلیب بر آنها پیروز شد.

مطالب جدید

دیدگاه شما در مورد این مطلب:
این دیدگاه به‌طور خصوصی برای ما فرستاده می‌شود. بنابراین، مشخصات شما «کاملاً» محفوظ است.