نان روزانه

تداوم‌یابنده

وقتی عیسی استعاره‌‌هایی به منظور توصیف پادشاهی خدا به‌کار می‌بَرَد، غالباً از تصاویری اشیایی استفاده می‌کند که در ظاهر فاقد نظم هستند. برای مثال فرموده: «من تاک هستم و شما شاخه‌های آن.» (یوحنا ۱۵:‏۵). در اینجا عیسی هیچ اشاره‌ای به درخت شکوهمند سرو لبنان نمی‌کند، بلکه به گیاهی زمخت و پیچ در پیچی که نیاز به مراقبت صبورانه و دقیق باغبان دارد. و نیز گیاهی که مطلقاً زیبا به نظر نمی‌رسد. در واقع، تاک درختی بزرگ و بدمنظر است- اما بر حسب ظاهر قضاوت نکنید: نخست میوۀ آن را بچشید.

امروز، در مَثل کوتاه دیگری، عیسی پادشاهی آسمان را به دانۀ خردل تشبیه کرده، به یکی از کوچکترین دانه‌هایی که «چون کاشته شد، می‌رُویَد و… شاخه‌های بزرگ می‌آوَرَد.» این تصویری است طنزآلود و حتی شاید هم طعنه‌آمیز. معمولاً انتظار داریم که پادشاهی خدا تشبیه گردد به بلندترین و نیرومندترین درختان. اما عیسی کلیسا را به چیزی تشبیه می‌کند که نسبتاً سریع و تقریباً از هیچ می‌رُویَد، و وقتی رشد کرد، بوته‌ای نازک و بدقواره می‌شود که به‌زحمت آشیانۀ پرنده‌ای را روی خود نگاه می‌دارد.

از اینرو، کلیسا می‌تواند از این سخنان عیسی به‌نوعی تسلی و دلگرمی بیابد. کلیسا مانند دانۀ خردل، ممکن است بوته‌ای درهم و برهم و نامنظم باشد. یا مانند تاک، ممکن است پیچ در پیچ و زمخت باشد. هیچ‌یک از این دو گیاه خوش‌منظر نیستند. اما عیسی در مورد ماهیت کلیسا، مطلب کاملاً عمیقی بیان می‌کند: کلیسا آشفته، گسترده و مانند پسربچه‌ای شلخته خواهد بود. و نکتۀ مهم همین است. غالباً آسان نیست که جای خود را در کلیساهایی آراسته و منظم پیدا کنیم. و شاید برای مدتی، احساس غریبگی و آوارگی کنیم. اما در کلیسایی برهم‌ریخته و تاحدی نامنظم، همه می‌توانند کاشانه‌ای برای خود بیابند.

مطالب جدید

دیدگاه شما در مورد این مطلب:
این دیدگاه به‌طور خصوصی برای ما فرستاده می‌شود. بنابراین، مشخصات شما «کاملاً» محفوظ است.