به‌نظر می‌رسید که جمعیت بزرگ‌تر، خدمت همگانی‌تر و معجزات از قبل هم عظیم‌تر شده‌اند. خوراک دادن به ۵۰۰۰ نفر، یادآور موسی و جمع‌کردن منّا در بیابان بود. یکشنبهٔ آینده هم به راه‌رفتن عیسی روی آب می‌پردازیم که آن هم ما را به یاد معجزات عهدعتیق در طبیعت می‌اندازد.
اما عیسی چگونه نسبت به این تصویر بزرگ‌تر و همگانی‌تر پاسخ داد؟ این مسئله‌ای تصادفی نبود که با افزایش جمعیت پیروان، متی عمداً به ما بگوید که عیسی زمانی را در خلوت سپری کرد. در نخستین آیهٔ این بخش، دلیل به خلوت رفتن عیسی، آگاهی‌یافتن او از قتل یحیای تعمیددهنده بود. ما می‌توانیم حدس بزنیم که عیسی برای عزاداری از دیگران فاصله گرفت تا به معنی مرگ یحیی برای خدمت خود فکر کند. پس از خوراک دادن به ۵۰۰۰ نفر، به‌طور مشخص به ما گفته می‌شود که عیسی جمعیت را مرخص کرد و به کوه رفت تا در تنهایی دعا کند.
این درس بسیار باارزشی است. هرچه خدمت، عمومی‌تر و بزرگ‌تر باشد، بیشتر باید با خلوت‌گزینی و تنهایی، آن را به تعادل رساند. هرچه بیشتر در دید باشیم، بیشتر نیاز داریم تا به دنیای شخصی‌مان توجه کنیم. این جایی است که ما باید به احساسات خود و خویشتن درونی‌مان توجه کنیم. بخشی از این هم شامل توجه به هدایت و فراخوانی الهی و ارزش‌ها در میان وقایع پرآشوب اطراف و درون ما خواهد بود.
