مناظره دربارهٔ سنت

«سپس گفت: شما زیرکانه حکم خدا را کنار می‌گذارید تا سنت خود را استوار سازید!» مرقس ۷: ۹

نگاه داشتن احکام شریعت در خصوص خوراک و طهارت، که شامل احکام امور پاک و ناپاک می‌شد، نزد اکثریت گروههای یهودی، علی‌الخصوص کاتبان و فریسیان، جدی گرفته می‌شد.

در میان گروههای مذهبی یهودی، فریسیان به‌طور‌خاص، نه تنها به شریعت مکتوب تمسک می‌جستند بلکه بر شریعت شفاهی که آن را ‬‬‬‬‬‬”تورات شفاهی” می‌نامیدند نیز متمسک بودند. ایشان بر این اعتقاد بودند که مبدا و منشا تورات شفاهی، سنن و روایات پیشینیانی است که به صورت شفاهی و سینه‌به‌سینه از شخص موسی منتقل شده است.

لذا هر فرد فریسی بر این اعتقاد بود که با اجرای تورات مکتوب و تورات شفاهی اراده خدا را به عمل می‌آورد. به همین دلیل فریسیان از شاگردان عیسی ایراد گرفتند که: «چرا شاگردان تو طبق سنت مشایخ رفتار نمی‌کنند، و با دست‌های نجس غذا می‌خورند؟» (مرقس ۷: ۵)؛ زیرا مطابق تورات شفاهی، یهودیان در بازگشت به منزل می‌بایست دست‌های خود را می‌شستند زیرا امکان داشت که با گناهکاران و بت‌پرستان برخورد کرده باشند. همچنین فریسیان پیش از آنکه بر سر سفره غذا بنشینند، وضویی آیینی به جهت طهارت می‌گرفتند.

عیسی با انتقاد از فریسیان که این ادعا را داشتند که خواست و مشیت خدا در انجام جزییات آداب و رسوم است به ایشان می‌فرماید: « پس مرا عبث عبادت می‌نمایند زیرا که رسوم انسانی را به جای فرایض تعلیم می‌دهند، زیرا حکم خدا را ترک کرده، تقلید انسان را نگاه می‌دارند، چون شستن آفتابه‌‌‌ها و پیاله‌‌‌ها و چنین رسوم دیگر بسیار به‌عمل می‌آورید.» از نظر عیسی این شریعتی نبود که خدا داده باشد بلکه رسم و عادات انسانی بود.

از نظر مسیح پاکی و ناپاکی صفات بیرونی نیست، بلکه صفات درون آدمی است که از قلب وی نشات می‌گیرد، نه از احکام طهارت بیرونی. آنچه سبب ناپاکی حقیقی می‌گردد بر اساس تعلیم عیسی مسیح اینگونه است : « آنچه از درون آدمی بیرون می‌آید، آن است که او را نجس می‌سازد. زیرا اینهاست آنچه از درون و دل انسان بیرون می‌آید: افکار پلید، بی‌عفتی، دزدی، قتل، زنا، طمع، بدخواهی، حیله، هرزگی، حسادت، تهمت، تکبر و حماقت. این بدی‌ها همه از درون سرچشمه می‌گیرد و آدمی را نجس می‌سازد» (مرقس ۷: ۲۰ – ۲۳)  همه اینها از دل آدمی سرچشمه می‌گیرد، پاکی نه در شستن دست‌هاست بلکه کسی پاک است که قلب خود را به نور ایمان شسته، ملکوت خدا را بپذیرد، خواه یهود، خواه غیر‌یهود، همه به خوان رحمت بی دریغ خدای تعالی دعوت گشته‌اند.