دیروز ما نبوت ملاکی را در آخرین صفحۀ آخرین کتاب عهد‌عتیق خواندیم. امروز کارمان را با خواندن متی شروع می‌کنیم، نخستین فصل از نخستین کتاب عهد‌جدید. انجیل متی پل ما از قدیم به جدید است. متی «آنچه را خداوند به زبان نبی گفته بود» به‌یاد می‌آورد و هنگامی که از اشعیا نقل می‌کند، می‌توانیم به‌سادگی ملاکی و صفنیا را به آن بیامیزیم که سخنان‌شان ما را در سفرمان از ایام انتظار تا روز کریسمس همراهی کرده است.
دیروز گلایۀ ملاکی از قوم خدا را خواندیم که به‌جای تمرکز بر خدا، در انتظار طولانی برای جنگاور- پادشاه تازه‌شان بی‌صبری پیشه کرده بودند. امروز تولد آن پادشاه را جشن می‌گیریم. ما بقیۀ داستان را می‌دانیم. می‌دانیم که عیسی انتظارات آنان را در مورد پادشاهی که می‌خواستند به شیوه‌ای زمینی برای‌شان بجنگد، برآورده نمی‌کند و در نتیجه او را به دست مرگ می‌سپارند. می‌دانیم که او از مرگ برمی‌خیزد و با این عمل مفهوم قوم خدا را گسترش می‌دهد تا مردمانی از هر زبان و ملیت را شامل شود. می‌دانیم جنگاور- پادشاهی که از دیرباز در انتظارش بودند، همۀ انتظارات ما را با الگویی که مفهوم آن خادم- پادشاه بودن است، زیر و رو خواهد کرد.
اما امروز بگذارید فقط با شگفتی به کودکی در آخور چشم بدوزیم، به تحقق نبوت‌ها، به معجزۀ خدا با ما، عمانوئیل. و یک بار دیگر اراده کنیم تا اقصای جهان دنباله‌رو او باشیم.
دعای امروز
خدای قادر!
تو پسر یگانه‌ات را به ما بخشیده‌ای
که طبیعت ما را به خود پذیرفت
و در چنین زمانی از باکره‌ای پاک متولد شد؛
به ما که دوباره متولد شده‌ایم
و به فیض فرزندخواندگان تو شدیم
عطا کن که هر روز با روح‌القدس تو تازه شویم
در پسرت خداوند ما عیسای مسیح
که زنده است و با تو پادشاهی می‌کند
در اتحاد با روح‌القدس،
خدای واحد، از حال تا ابدلآباد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
متی ۱:۱۸ تا آخر
تولد عیسی مسیح این‌چنین روی داد: مریم، مادر عیسی، نامزد یوسف بود. امّا پیش از آنکه به هم بپیوندند، معلوم شد که مریم از روح‌القدس آبستن است. از آنجا که شوهرش یوسف مردی پارسا بود و نمی‌خواست مریم را رسوا کند، بر آن شد که بی سر و صدا از او جدا شود. امّا چون این تصمیم را گرفت، به ناگاه فرشتۀ خداوند در خواب بر او ظاهر شد و گفت: «ای یوسف، پسر داوود، از گرفتن زن خویش مریم مترس، زیرا آنچه در بطن وی قرار گرفته، از روح‌القدس است. او پسری به دنیا خواهد آورد و تو او را عیسی خواهی نامید، زیرا او قوم خود را از گناهانشان نجات خواهد بخشید.» این همه رخ داد تا آنچه خداوند به زبان نبی گفته بود، به حقیقت پیوندد که: «باکره آبستن شده، پسری به دنیا خواهد آورد و او را عِمانوئیل خواهند نامید،» که به‌معنی ’خدا با ما‘ است. چون یوسف از خواب بیدار شد، آنچه فرشتۀ خداوند به او فرمان داده بود، انجام داد و زن خود را گرفت. امّا با او همبستر نشد تا او پسر خود را به دنیا آورد؛ و یوسف او را عیسی نامید.
مزمورهای ۱۱۰ و ۱۱۷
خداوند به خداوندگار من گفت: «به دست راست من بنشین تا آن هنگام که دشمنانت را کرسی زیر پایت سازم.» خداوند عصای اقتدار تو را از صَهیون دراز خواهد کرد؛ در میان دشمنانت فرمانروایی کن. در روزی که به جنگ روی قوم تو با رغبت داوطلب خواهند شد. آراسته به شکوهی مقدس، جوانان تو چون شبنم از رَحِمِ فجر نزد تو حاضر خواهند بود. خداوند سوگند خورده و نظرش را تغییر نخواهد داد که: «تو جاودانه کاهن هستی، در رتبۀ مِلکیصِدِق.» خداوند بر دست راست توست! او در روز خشم خود پادشاهان را در هم خواهد کوبید. او قومها را داوری خواهد کرد و آنها را از لاشها پر خواهد ساخت و سران را در سرتاسر زمین خواهد کوبید. او از نهر کنار راه خواهد نوشید؛ بنابراین سَرِ خویش را بر خواهد افراشت.'
'ای همۀ قومها، خداوند را بستایید! ای تمامی ملتها، تمجیدش کنید! زیرا که عظیم است محبت او به ما، و جاودانه است وفاداری خداوند. هَلِلویاه!'
اشعیا ۶۲:۱-۵
به‌خاطر صَهیون سکوت نخواهم کرد، و به‌خاطر اورشلیم خاموش نخواهم ماند؛ تا پارسایی‌اش همچون نور طلوع کند، و نجاتش همچون مشعلی فروزان. قومها پارسایی تو را خواهند دید، و تمامی پادشاهان، جلال تو را. و تو به نامی جدید نامیده خواهی شد، نامی که دهان خداوند عطا می‌کند. تو تاج جلال در دست خداوند خواهی بود، و افسر ملوکانه در دست خدای خویش. تو را دیگر ’متروک‘ نخواهند نامید، و سرزمینت را ’ویرانه‘ نخواهند خواند؛ بلکه تو را ’اشتیاق من‘ خواهند خواند، و سرزمینت را ’متأهل‘ خواهند نامید؛ زیرا که خداوند مشتاق تو خواهد بود، و سرزمینت به عقد ازدواج در خواهد آمد. چنانکه مرد جوان دوشیزه‌ای را به عقد خود درمی‌آورد، همچنان پسرانت تو را به عقد خویش در خواهند آورد؛ و چنانکه داماد از عروس خویش به وجد می‌آید، همچنان خدایت از تو به وجد خواهد آمد. '
