سال تحصیلی به پایان می‌رسد. بسیاری در این زمان دست از کار می‌کشند. اما رها‌کردن نقش‌ها و مسئولیت‌ها برای استراحت و بازی چقدر آسان است؟ بر‌عهده‌گرفتن نقش خادم، آزادی بزرگی در پی دارد.
نگاهی به آینه بیندازید. هرچه بیشتر خود را مهم بدانیم -حتی اگر ناگزیر باشد- دشوارتر است که کارمان را کنار بگذاریم و بر آفرینش، خانواده و دوستان‌مان و خودمان متمرکز شویم. همیشه ایمیل‌هایی برای چک‌کردن، چیزهایی برای خواندن و فکرهایی برای عملی‌کردن هست. با گذر سال‌ها به این باور می‌رسیم که دنیا روی شانه‌های ماست. اما شانه‌های ما برای تحمل این بار ساخته نشده‌اند.
هرچه بیشتر بتوانیم در کارها نگرش خادم را داشته باشیم، راحت‌تر می‌توانیم در موقع استراحت یا در زمان بازنشستگی (یعنی وقت مناسب)، کار را کنار بگذاریم. کارهای ما متعلق به ما نیستند. هویت ما نباید متکی به جایگاه ما در زندگی یا موقعیت‌مان به‌عنوان رهبر کلیسا یا جامعه یا کسب و کار باشد.
شما محبوب خدایید و خوانده شده‌اید تا ابتدا خادم عیسی و سپس خادم دیگران باشید. آزادی و فیض عظیمی در این دعوت هست. از این دورهٔ تعطیلات برای یافتن این بخش از وجودتان استفاده کنید.
