مقصود نیکوی خدا
«زیرا فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم، که فکرهای سعادتمندی است و نه تیره‌بختی، تا به شما امید بخشم و آینده‌ای عطا کنم.»
ارمیا ۲۹: ۱۱
قبول پیشگویی ارمیای نبی مبنی بر اینکه محاصرۀ اورشلیم سرانجام به شکست قوم خدا و تسخیر این شهر به‌دست بابِلیان خواهد انجامید، به اندازه‌ای برای پادشاه و اطرافیانش دشوار و سنگین بود که آنها ترجیح دادند سخنان امیدوار‌کنندۀ انبیای دروغینی را بپذیرند که آنها را به مداخلۀ خدا و رهایی از دست دشمن وعده می‌دادند. امید قوم اسرائیل بر این بود که دعای آنها مستجاب شده، خداوند به‌طرز معجزه‌آسایی قوم را از آن شرایط حاد برهاند. در یک چنین شرایطی از یک سو، پیام ارمیا بیش از اندازه منفی و مأیوس‌کننده به‌نظر می‌رسید و ظاهراً با بسیاری از پیروزی‌های گذشتۀ قوم اسرائیل که با یاری خداوند به‌دست آمده بود سازگاری نداشت. از سوی دیگر، پیام دروغین انبیای درباری، پادشاه و اطرافیان او را فریب داده و سبب شد که کلام راستین ارمیا مورد توجه هیچ‌کس واقع نشود. اما، سرانجام این نبوت ارمیا بود که به حقیقت پیوست؛ پادشاهی یهودا شکست خورد و شهر اورشلیم به تسخیر دشمن درآمد.
پس از آن، ارمیا طی نامه‌ای از یهودیانی که به اسارت رفته بودند، درخواست کرد که بار دگر به انبیای دروغین گوش نسپارند و انتظار بازگشت زودهنگام به سرزمین مادری خود را از سر بیرون کنند؛ زیرا بازگشت آنها تا هفتاد سال دیگر عملی نخواهد شد.
شکست اسرائیل و تبعید قوم خدا به بابِل شاید واقعه‌ای بسیار تلخ و ناخوشایند در تاریخ این قوم بود، ولی در طول این ماجرا نقشه و تدارک خدا برای قومش به مرور آشکار شد. پیشگویی دقیق ارمیا و رهنمودهایی که او با جزئیات متعدد در مورد چگونگی زندگی یهودیان در تبعید از خداوند دریافت کرد، نشان داد که خدا در هیچ شرایطی قوم خویش را به حال خود وا‌نمی‌گذارد. یهودیان بیش از هر چیز نیاز به بازگشت به‌سوی خدای خویش داشتند، تبعید سبب تغییری شد که قوم آمادگی برای بازگشت به‌سوی خدا را پیدا کردند.
زندگی قوم اسرائیل در دوران تبعید نمونه‌ای عالی از تدارک خدا برای فرزندان خویش است، حتی در زمانی که همه چیز ظاهری منفی و مأیوس‌کننده دارد. به شرایط اطراف خود بنگریم. آیا وضعیت قوم خود، به‌ویژه سرسپردگان به مسیح را در حالتی مشابه قوم خدا در زمان تبعید می‌بینیم؟ یقین بدانیم که این مقصود نیکوی خداست که از طریق این شرایط دشوار در حال انجام شدن است؟
مطالعهٔ کتاب مقدس
ارمیا ۲۹: ۱۱
«زیرا فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم، که فکرهای سعادتمندی است و نه تیره‌بختی، تا به شما امید بخشم و آینده‌ای عطا کنم.»
* ارمیا ۲۹: ۴-۱۴
۴«خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، به تمامی تبعیدیانی که من ایشان را از اورشلیم به بابِل به تبعید فرستادم، چنین می‌فرماید: ۵خانه‌ها بنا کنید و در آنها مسکن گزینید؛ باغها احداث کنید و از ثمرۀ آنها بخورید؛ ۶زنان بگیرید و صاحب پسران و دختران شوید؛ برای پسرانتان زن بگیرید و دخترانتان را شوهر دهید تا آنان نیز صاحب پسران و دختران گردند؛ در آنجا زیاد شوید و کم نگردید. ۷جویای سعادت شهری باشید که شما را بدان‌جا به تبعید فرستاده‌ام، و برای آن به درگاه خداوند دعا کنید، چراکه سعادت شما در گرو سعادت آن شهر است. ۸زیرا خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: فریب انبیا و فالگیرانتان را که در میان شمایند نخورید، و به خوابهایی که ایشان را به دیدن آنها برمی‌انگیزید، گوش مگیرید. ۹زیرا که به دروغ به نام من برای شما نبوّت می‌کنند، حال آنکه من ایشان را نفرستاده‌ام؛ این است فرمودۀ خداوند.
۱۰«و حال خداوند می‌فرماید: چون هفتاد سالِ بابِل به سر آید، من به یاری شما خواهم آمد و با بازگردانیدن شما بدین مکان، وعدۀ خود را برای شما تحقق خواهم بخشید. ۱۱زیرا فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم، که فکرهای سعادتمندی است و نه تیره‌بختی، تا به شما امید بخشم و آینده‌ای عطا کنم؛ این است فرمودۀ خداوند. ۱۲آنگاه که مرا بخوانید و آمده، نزد من دعا کنید، شما را اجابت خواهم کرد. ۱۳آنگاه که مرا بجویید، مرا خواهید یافت؛ اگر مرا به تمامی دلِ خود بجویید، ۱۴از سوی شما یافت خواهم شد، و خداوند می‌فرماید که من سعادت را به شما باز خواهم گردانید، و شما را از میان تمامی قومها و سرزمینهایی که شما را بدان‌جا رانده‌ام، گرد خواهم آورد، و شما را به مکانی که از آنجا به تبعیدتان فرستادم، باز خواهم گردانید. این است فرمودۀ خداوند.
* رومیان ۸: ۲۸-۳۹
پیروزی در مسیح
۲۸می‌دانیم در حق آنان که خدا را دوست می‌دارند و بر طبق ارادۀ او فرا خوانده شده‌اند، همۀ چیزها با هم برای خیریت در کار است. ۲۹زیرا آنان را که از پیش شناخت، ایشان را همچنین از پیش معین فرمود تا به شکل پسرش درآیند، تا او فرزند ارشد از برادران بسیار باشد. ۳۰و آنان را که از پیش معین فرمود، همچنین فرا خواند؛ و آنان را که فرا خواند، همچنین پارسا شمرد؛ و آنان را که پارسا شمرد، همچنین جلال بخشید.
۳۱در برابر همۀ اینها چه می‌توانیم گفت؟ اگر خدا با ماست، کیست که بتواند بر ضد ما باشد؟ ۳۲او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه همۀ ما فدا ساخت، آیا همراه با او همه چیز را به ما نخواهد بخشید؟ ۳۳کیست که برگزیدگان خدا را متهم کند؟ خداست که آنها را پارسا می‌شمارد! ۳۴کیست که محکومشان کند؟ مسیحْ عیسی که مرد، بلکه برخیزانیده نیز شد و به دست راست خداست، اوست که برای ما شفاعت می‌کند! ۳۵کیست که ما را از محبت مسیح جدا سازد؟ سختی یا فشار یا آزار یا قحطی یا عریانی یا خطر یا شمشیر؟ ۳۶چنانکه نوشته شده است: «ما همۀ روز، به‌خاطر تو به کام مرگ می‌رویم و همچون گوسفندان کُشتاری شمرده می‌شویم.»
۳۷به‌عکس، در همۀ این امور ما برتر از پیروزمندانیم، به واسطۀ او که ما را محبت کرد. ۳۸زیرا یقین دارم که نه مرگ و نه زندگی، نه فرشتگان و نه ریاستها، نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، نه هیچ قدرتی، ۳۹و نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ چیز دیگر در تمامی خلقت، قادر نخواهد بود ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیحْ عیسی است، جدا سازد.
