«از زبان کودکان و شیرخوارگان به سبب خصمانت قوت را بنا نهادی.» (مزمور ۲:۸)
اگرچه دولت روسیه دیگر مسیحیان را به‌خاطر ایمانشان مورد آزار قرار نمی‌دهد، اما برخی از ایمانداران هنوز به‌خاطر اقرار نمودن عیسای مسیح در رنجند. در آوریل ۱۹۹۲، پسری دوازده ساله به نام ولودیا (Volodya) ماجرای زیر را تجربه نمود: «درباره جلسات کلیسایی که در خیابان کارل مارکس برپا می‌شد، چیزهایی شنیده بودم. پس بدانجا رفتم چون می‌خواستم درباره خدا بیشتر بدانم. وقتی به من گفتند که بچه‌ها را دوست دارد، از او خواستم تا مرا هم دوست بدارد.
وقتی به مادرم گفتم، او سخت عصبانی و خشمگین شد. به من گفت که خدایی وجود ندارد. هر بار که به کلیسا می‌رفتم، کتک می‌خوردم، اما همچنان می‌رفتم. تا اینکه روزی مادرم تصمیم گرفت با من به کلیسا بیاید و با شبان آنجا صحبت کند و به او بگوید که دیگر اجازه ورود به کلیسا را به من ندهد، اما من او را روز یکشنبه پیش شبان بردم تا اول موعظه او را گوش کند. به مجردی که روی نیمکت نشست، اتفاقی افتاد. او بدون اینکه بر خود تسلطی داشته باشد، همین‌طور می‌گریست. مادرم به نیازش به خدا پی برده بود… و از شبان خواست تا برایش دعا کند. حالا دیگر ما با هم به کلیسا می‌رویم.»
باشد که امروز تشویق شده باشید تا برای اعضای خانواده خودتان دعا ‌کنید. اگر آن پسر دوازده ساله آنقدر جرأت داشت که به‌خاطر مسیح پایداری کند، چرا شما امروز نتوانید؟ خدا چنین تعهدی را حرمت می‌نهد. «مگر هیچ امری نزد خداوند مشکل است؟»