موسی

خدا از نیازهای ما آگاه است. از کشمکش‌ها، سختی‌ها و اشک‌های ما خبر دارد. او می‌بیند که قومش در زیر آزار و جفا هستند. او استغاثه‌های روحانی شما برای فرزندانتان، سلامتتان و برای تنهایی‌هایتان را مشاهده می‌کند. «و خدا عهد خود را به یاد آورد.» وعده‌های خدا «بلی» و «آمین» هستند. او به رغم همهٔ شرایط نامساعد، به ما اطمینان می‌دهد که: «من با شما هستم.» شاید خطاب به او که مدد کار و نجات‌دهنده ماست، ناله و فغان سر بدهیم.

«و خدا بر آنها نظر کرد.» امروز هم بر قوم خود نظر می‌کند. او هنوز هم نگران آن دسته از فرزندانش است که در رنج و عذابند. شرایطت هر چه می‌خواهد باشد: «اعانت تو از جانب خداوند است… او نخواهد گذاشت که پایت لغزش خورد… خداوند حافظ تو می‌باشد… خداوند تو را از هر بدی نگاه می‌دارد…» (مزمور 121). «و خدا امین است؛ او اجازه نمی‌دهد بیش از توان خود آزموده شوید، بلکه به وقت آزمایش، راه گریزی نیز فراهم می‌سازد تا تاب تحملش را داشته باشید (اول قرنتیان 13:10).