یان پیت

اگر می‌خواهید بدانید خدا کیست، نگاهی دقیق به مسیح بیندازید. «و کلام، انسان خاکی شد و در میان ما مسکن گزید. و ما بر جلال او نگریستیم، جلالی در خور آن پسر یگانه که از جانب پدر آمد، پر از فیض و راستی» (یوحنا ۱۴:۱). فیلیپس گفت: «سرور ما، پدر را به ما بنما، که همین ما را کافی است.» عیسی در جوابش فرمود: «فیلیپس، دیری است که با شما هستم و هنوز مرا نشناخته‌ای؟ کسی که مرا دیده، پدر را دیده است؛ پس چگونه است که می‌گویی «پدر را به ما بنما؟» آیا باور نداری که من در پدرم و پدر در من است؟» (یوحنا ۸:۱۴- ۱۰).

خدا آمد تا در میان ما ساکن گردد. او در وجود مسیح، انسان خاکی گشت. او، خدای قادر مطلق و آفریننده، انسان شد. از این روست که می‌تواند در روزهای خوب و بد زندگی؛ در توفان‌ها یا اوضاع آرام؛ در هنگام شادی و در اوقات غم و تنهایی شدید، با ما همذات‌پنداری کند. بدین خاطر است که عمانوئیل: «خدا با ما» نامیده می‌شود.
او یک خدای انتزاعی بالای سر ما نیست، بلکه انسانی خاکی از گوشت و خون، به مانند ماست و الگویی برای چگونه زیستن به ما می‌دهد. می‌توانیم خودمان را با اطمینان به چنین نجات‌دهنده‌ای بسپاریم و از طریق او می‌توانیم خدا را «ابا- پدر» بخوانیم.
چه امتیازی! چه خدایی! چه نجات‌دهنده‌ای!
هر کریسمس می‌توانید تولد مبارک او را جشن بگیرید.
می‌توانید در برابر آخور زانو بزنید، چراکه قبلاً در برابر صلیب زانو زده‌اید.
آیا تاکنون این کار را انجام داده‌اید؟ چرا امروز این کار را نمی‌کنید؟