نحمیا

Ora et Labora دعا کنید و عمل نمایید. این همان کاری بود که نحمیا انجام داد. هر کس که برای مردم نیازمند دعا می‌کند، باید در کنار دعا برایشان کاری هم انجام دهد. همواره دعا به عمل منتهی می‌شود. جایی که از عمل هیچ خبری نیست، احتمالاً آنجا از دعا هم خبری نبوده است. هر جا دعا هست، مردم به‌طور خودکار وارد عمل می‌شوند. آنانی که به دلیل ناتوانی جسمانی یا کهولت سن نمی‌توانند کاری انجام دهند، می‌توانند دعا کنند که خدا دیگران را برای انجام اقدامات واقعی فرا بخواند. دعاهای ایشان هم خدا و هم انسان‌ها را به جنبش وا می‌دارد. آنهایی که هیچ محدودیتی ندارند، باید بدون ایرادگیری برای دیگران کاری انجام دهند. نحمیا می‌توانست هزار جور ایراد و اشکال بتراشد. او در دربار از موقعیتی ممتاز و قابل اعتماد برخوردار بود، جای خالی‌اش می‌توانست کاملا احساس شود. تازه مهندس زبردست ساختمان هم نبود. او یک پیشخدمت بود نه یک نجار، و در اورشلیم به نجار نیاز بود نه پیشخدمت سلطنتی. اما نحمیا خویشتن را در پس عدم تخصص مخفی نکرد. «او ما را کفایت بخشیده» (دوم قرنتیان ۶:۳). از این رو می‌تواند بگوید: «بیایید و حصار اورشلیم را تعمیر نماییم تا دیگر رسوا نباشیم. خدای آسمان‌ها ما را کامیاب خواهد ساخت. پس ما که بندگان او هستیم برخاسته، تعمیر خواهیم نمود، اما شما را در اورشلیم نه نصیبی، نه حقی و نه ذکری می‌باشد» (نحمیا ۱۷:۲ و ۲۰). خدا طالب چنین سازندگانی است. دعا کنید و بسازید. او شما را کامیاب خواهد ساخت.