دانیال

آن خوش است ای جان که فرجامش خوش است. آری، این مثل در مورد دانیال فصل ۳ نیز صادق است، اما بدین معنا نیست که خدا همیشه همة مسیحیان را از رنج و اندوه محافظت می‌نماید. کتاب مقدس ما را نصیحت می‌کند تا برای رنج بیشتر آماده باشیم. تون آتش همواره مشتعل خواهد ماند. اجاق‌های سنگی مصر را به‌یاد آورید که چقدر مایه عذاب بنی ‌‌اسرائیل بود. به مسیحیانی که جان خود را بر سر ایمان نهادند، یا در سکوت زندان‌ها و اردوگاه‌های تمرکز در روسیه و چین گرفتار آمدند بیندیشید. مسیحیانی که در کشورهای اسلامی پیوسته با «تون آتش» اعدام و گردن زدن روبه‌رو هستند. کتاب مقدس به ما هشدار می‌دهد که کلیسا در آینده باز هم با تون آتش مواجه خواهد شد.

آن خوش است ای جان که فرجامش خوش است! ظاهراً که برعکسش اتفاق می‌افتد و با این حال… آتشی که از تون زبانه می‌کشید، آن مردان را نسوزانید. تنها چیزی که در این آتش‌سوزی از بین رفت، ریسمان‌هایی بود که ایشان را با آنها بسته بودند، تا اینکه آنان بتوانند آزادانه در میان آتش راه بروند. ما هیچ‌گاه از معرض آتش در امان نبوده‌ایم، اما تنها کاری که شعله‌های آتش می‌توانند انجام دهند این است که ما را از هر آنچه که زندگی ما را به خود پیچیده، رهایی می‌بخشند.
شعله‌های برکت- آنها فقط چیزهایی را می‌سوزانند که باید نابود شوند تا ما آزاد شویم، حقیقتاً آزاد شویم.