جدعون

امکان ندارد برای کاری که خدا شما را در نظر گرفته تا انجامش دهید، زیادی کوچک باشید، اماممکن است برای موردی زیادی بزرگ باشید. این درسی است که از داوران ۲:۷ می‌آموزیم. وقتی دیگر به خودمان وابسته نیستیم، او کنترل ما را در دست می‌گیرد و به ما می‌گوید که می‌توانیم کاملا به او اعتماد نماییم. باید یاد بگیریم که به خدا وابسته باشیم. بدون او هیچ کاری نمی‌توانیم انجام دهیم. همچنین در می‌یابیم که او می‌تواند غیرممکن‌ها را به ممکن تبدیل سازد. فهمیدن اینکه خدا چگونه کارش را در ما و از طریق ما انجام می‌دهد جزو مسئولیت‌های ما نیست. وی تنها از ما این را می‌خواهد که به او توکل کنیم و هر چه به ما می‌گوید انجام دهیم. این شاید مضحک و بی معنی به نظر برسد. پیروزی در جنگ آن هم با سبوهایی خالی؟ ۳۰۰ سرباز در برابر ۱۳۵۰۰۰ نفر! برای خدا شمار دشمنان اهمیت ندارد. او به دنبال ظرف‌های خالی می‌گردد تا آنها را با گنج‌های خودش پر سازد. «اما این گنجینه را در ظروفی خاکی داریم، تا آشکار باشد که این قدرت خارق‌العاده از خداست نه از ما» (دوم قرنتیان ۷:۴). بدین ترتیب پیروزی از آن ما، و حرمت از آن خدا خواهد شد. حرمت از آن کسی است که شایستۀ حرمت می‌باشد.