لونگ سینگ

روزی که لونگ سینگ در رودخانه مکونگ (Mekong) تعمید گرفت، روز بسیار زیبایی بود. مردم بسیاری شهادت زندگی وی را، که پیش از تعمید گرفتن بازگو کرد، شنیدند. در میان تماشاگران چند راهب بودایی نیز بودند که سینگ را می‌شناختند. می‌دانستند که وی معتاد به تریاک بوده و پس از گرویدن به مسیح از مواد مخدر و ارواح شریر خلاصی پیدا کرده است. سینگ شهادت خود را با گفتن کلمات سرود محبوبش (از آنجایی که جرأت سرود خواندن نداشت، فقط کلمات آن را از بر خواند) به پایان رسانید. «تصمیم گرفتم از پی‌اش روم، در پی عیسی هر روزه. پشت بر جهان و رویم بر صلیب در پی عیسی هر روزه». در حالی که سینگ کنار رودخانه ایستاده بود، جماعت شروع به خواندن آن سرود کرد. پس از اینکه از آب بیرون آمد، به آب رودخانه که با سرعت جریان داشت خیره نگریست و گفت: « زندگی کهنه من با جریان این آب رفت چیزهای کهنه درگذشت، هان همه چیز تازه شده است». چند روز بعد راهبان بودایی به خاه ما آمدند و خواستند بدانند چگونه لونگ سینگ تصمیم گرفته با زندگی گذشته خود وداع گوید. آنها می‌گفتند: «غیر ممکن است که انسان بتواند پس از چهل و پنج سال تریاک را ترک کند. او چگونه توانست چنین کاری بکند؟» لونگ سینگ به آنها نگریست و لبخند زد: «من این کار را نکردم، خدا کرد. تنها چیزی که او از من خواست میل به ترک کردن گناهم بود و وقتی پاسخ مثبت دادم، او این کار را در من انجام داد». مسیح می‌تواند ما را آزاد سازد، من و شما را. از آن روز به بعد، لونگ سینگ به درخواست راهبان، در معبد بوداییان درباره ترک اعتیادش برای دیگر معتادان سخنرانی می‌کرد جلال از آن خداست!