منس عبدالنور

به راستی که ماندن در محبت عیسی چه موهبت بزرگی است. پس ما او را محبت می‌کنیم؛ زیرا او نخست ما را محبت کرد (اول یوحنا ۱۹:۴) همچنین برادران و خواهران خود در مسیح را محبت می‌نماییم؛ زیرا محبت خدا که توسط روح‌القدس به ما بخشیده شده، در دل‌های ما ریخته شده است (رومیان ۵:۵). محبت خدا نسبت به ما، بخشیدن، بخشودن و پذیرفتن پیوسته و فداکارانه است. کتاب مقدس می‌گوید که ما با خدا آشتی و مصالحه نموده‌ایم و خدا هیچ خصومتی با ما ندارد. عیسی فرمود: «شما را دوست خود می‌خوانم» (یوحنا ۱۵:۱۵) زیرا هرچند ما دشمنان وی بودیم، او به سهم خود؛ نسبت به ما لبریز از محبت است. وقتی در مسیح می‌مانیم، او اراده‌اش را به ما می‌آموزد. او دیگر ما را «بنده» نمی‌خواند؛ زیرا بنده از کارهای اربابش آگاهی ندارد. بنده فقط از دستورهای اربابش آگاه است، اما از نقشه‌هایش خبر ندارد. «سر خداوند با ترسندگان او است و عهد او تا ایشان را تعلیم دهد» (مزمور ۱۴:۲۵). خدا به ابراهیم فرمود: «آیا آنچه من می‌کنم از ابراهیم مخفی دارم؟» (پیدایش ۱۷:۱۸). عیسی فرمود: «اگر کسی براستی بخواهد اراده او را به عمل آورد، در خواهد یافت که آیا این تعالیم از خداست یا من از خود می‌گویم (یوحنا ۱۷:۷). بیایید او را به تمامی دل محبت کنیم، به او اقتدا نماییم و از او یاد بگیریم.