مهدی دیباج

برای بچه‌ای کوچک چقدر شادی‌آفرین است که روی شانه‌های پهن و نیرومند پدرش بنشیند. او از آن بالا رفت‌و‌آمد و کسب‌و‌کار مردم را در خیابان تماشا می‌کند. سرش گرم است و احساس امنیت می‌کند. هر وقت هم از چیزی بترسد، حلقه دستانش را دور گردن پدرش محکم‌تر می‌کند. او می‌داند که می‌تواند به پدرش تکیه کند. آیا وضعیت ما در برابر مسیح عیسی این‌گونه نیست؟ او نیز در روز تنگی ما را زیر ستر خود پنهان می‌سازد.

«آنکه در ستر حضرت اعلی نشسته است، زیر سایه قادر مطلق ساکن خواهد بود. دربارهٔ خداوند می‌گویم که او ملجا و قلعهٔ من است و خدای من که بر او توکل دارم» (مزمور1:91 و 2). پدر سرمدی ملجای ماست. بازوان ابدی او از ما حمایت می‌نماید. شرایط ما هر چه می‌خواهد باشد، او همواره ملجای ماست. در خلال این نهُ سال گذشته که به‌خاطر عشقم به او در زندان بوده‌ام، بارها و بارها از تجربه بازوان نیرومند و حمایتگر وی غرق شادی شده‌ام. به خدا ایمان داشته باشید.