هوراشیو هررا

لوقا در فصل ۱۲ کتاب اعمال به ما خبر می‌دهد که پطرس زندانی شد، اما کلیسا با یکدلی و صمیمانه برای او دعا می‌کرد. کلیسا احساس می‌کرد که پطرس عضوی جدایی‌ناپذیر از آنهاست و گویی خود آنها هم با وی در زندان اسیرند. ما بدن جهانی مسیح هستیم. ما نیز با دیگر اعضای این بدن، هر جا که می‌خواهند باشند، خوش یا ناخوش، شاد یا غمگین، آزاد یا زندانی می‌شویم. درد و رنج برادران ما در اروپای شرقی، درد و رنج ماست. گرفتاری‌های مسیحیان در کشورهای اسلامی، گرفتاری ما نیز هست. پیروزی مسیحیان در گوشه‌ای از جهان، پیروزی ما هم محسوب می‌شود.
«آنان را که در زندانند به‌یاد داشته باشید، چنانکه گویی خود نیز با ایشان در بندید؛ همچنین به یاد کسانی باشید که آزار می‌بینند، چنانکه گویی خود نیز جسماً رنج می‌کشید.» در ترجمه‌ای دیگر می‌گوید: «از آنجا که شما هم در بدن هستید.» بیایید همین امروز آنها را در دعاهایمان به یاد آوریم و دست‌های مشارکتمان را به‌سوی ایشان دراز نماییم. با این کار می‌توانیم آنانی را که به‌خاطر ایمانشان به عیسای مسیح هنوز در زندان به سر می‌برند، برکت دهیم. در حین دعا، بار ایشان، رنج‌ها و سختی‌ها و درد ایشان را احساس خواهیم نمود. «بارهای سنگین یکدیگر را حمل کنید که این گونه شریعت مسیح را به‌جا خواهید آورد» (غلاطیان 2:6).