ژوزف تُن

اولین باری که با پولس روبه‌رو می‌شویم، هنگام سنگسار کردن استیفان، نخستین شهید مسیحی است. پولس از لباس‌های کسانی که می‌خواستند استیفان را سنگسار نمایند، مراقبت می‌کرد. او از استیفان، مانند دیگر مسیحیان متنفر بود. نیت وی این بود که با آزار رساندن به ایشان، به خدا خدمتی کرده باشد. بنابراین خانه‌هایی را که مسیحیان در آنها جمع می‌شدند شناسایی می‌کرد و افرادش بر سر مسیحیان ریخته، آنان را کشان‌کشان به زندان می‌بردند.

پولس از هر چیزی که به مسیح مربوط می‌شد منزجر بود تا اینکه خودش شخصا مسیح را ملاقات کرد و بدو ایمان آورد. آیا مسیحیان زمانی که در خانه‌ها کلیساها جمع شده برای رهبران زندانی خود دعا می‌کردند، برای آزار دهنده خود، پولس نیز دعا می‌کردند؟ شاید ملاقات پولس با عیسی جواب دعاهای ایشان بوده باشد. ما هنوز نمی‌دانیم. خدا مداخله کرد و از آزاردهنده، یک واعظ ساخت. به قول یک نفر: «وقتی چنین مرد دارای عطایایی ایمان می‌آورد، کارهایی که می‌تواند برای خدا انجام دهد، حیرت‌آور خواهد بود.»

اما موضوع بزرگتر این است: مهم نیست که چنین مردی چه کارهایی برای خداوند می‌تواند انجام دهد، بلکه آنچه خدا برای او می‌تواند انجام دهد مهم است. آمرزش گناهان و حیات تازه با خداوند و برای خداوند. این آن کاری بود که خدا برای پولس انجام داد. برای آزار رسانندگان به کلیسا امید باقیست. آیا برای آنها دعا می‌کنید؟ آیا برای خدا چیزی ناممکن است؟