نیکولای گئورگیتا

مسیح ما را ترغیب می‌کند که صلیبمان را برگیریم. این کار ساده‌ای نیست. ما دوست نداریم رنج بکشیم، اما باید بدانیم که رنج کشیدن بخشی از سلوک ما با خداست. اگر فقط با فکرمان و نه با اعمال و رفتار خود به خدا ایمان داشته باشیم، رنج نخواهیم برد. تنها زمانی با سختی روبه‌رو می‌شویم که مطابق معیارهای خدا زندگی می‌کنیم، اما تعلیم کتاب مقدس به ما در این باره چیست؟ «اگر به خاطر نام مسیح شما را ناسزا گویند، خوشا به‌حالتان، زیرا روح جلال که روح خداست بر شما آرام می‌گیرد.» قبلاً به این نکته اشاره کردم که کتاب‌های مسیحی را از زبان انگلیسی به زبان خودمان ترجمه می‌کنم. از لحظه‌ای که این کار را شروع کردم، دریافتم که پلیس دیر یا زود مرا برای این کار دستگیر خواهد کرد. من و همسرم دربارهٔ عواقب این کار با هم صحبت کردیم.
به این نتیجه رسیدیم که ممکن است مرا به‌خاطر کارم به زندان بیندازند و کتک بزنند و اینکه بدین ترتیب ممکن است او برای ادامهٔ خدمت خداوند احساس تنهایی کند. هر اتفاقی که برای ما بیفتد، خداوند مراقب است. خدا را برای وجود همسر و فرزندانم شکر می‌کنم. خدا همیشه وفادار بوده است. می‌دانید که خدا نه تنها ما را تشویق به برگرفتن صلیبمان می‌کند، بلکه خودش هم با ما زیر آن صلیب می‌رود. قسمت سنگینش را هم به دوش می‌کشد… من فقط راه می‌روم. بیایید فقط به بها و درد نگاه نکنیم. بیایید به‌سوی مسیح نگران باشیم. او صلیب را برداشت و همهٔ راه را طی کرد. چه محبتی. وقتی انسان خود را شایستهٔ آن می‌یابد که با او رنج بکشد، چه شادی بزرگی سراپای وجودش را فرا می‌گیرد. او شایسته است.