فرنک ویسکی

خاموش‌ماندن برای پنهان کردن چیزی با خاموش‌ماندن برای شنیدن صدای خدا کاملاً فرق می‌کند. وقتی چیزی را مخفی می‌کنیم، به صدای خدا گوش نمی‌دهیم. «بشنو، ای ‌‌اسرائیل، یهوه خدای ما، یهوه واحد است.» آیهٔ فوق که به «شِمَعِ» (= بشنو- م) معروف است را بر چارچوب خانه هر ‌‌اسرائیلی می‌توان دید. همچنین بر طوماری کوچک نوشته و بر مچ دست و پیشانی آنها بسته شده است. خدا با این «بشنو، ای ‌‌اسرائیل» قوم خود را شکل داد و حفظ کرد، اما ممکن است همین آیه را هم به‌درستی نشنویم.

چند هفته‌ای می‌شد که زندانی بودیم، در شرایطی که هشت نفر را در سلولی که گنجایش دو نفر را داشت، حبس کرده بودند. همهٔ ما را به جرم شهادت دادن دربارهٔ عیسای مسیح زندانی کرده بودند. شب‌ها از روزها بدتر بود، چون افکارمان متوجه عزیزانمان که مجبور به ترکشان شده بودیم، می‌شد. از راهروی مقابل سلول‌ها صدای نفس‌های سنگین و هر از گاه فریادی که در گلو خفه می‌شود، به گوش می‌رسید. باز داشتند کسی را می‌زدند. نگهبان سنگین و مستمان گاهی یکی از ما را بیرون می‌کشید و در راهرو به باد کتک می‌گرفت. هر لحظه ممکن بود نوبت یکی از ما فرا برسد. همگی مانند گلهٔ گوسفندی که از گرگان رمیده باشد، به هم می‌چسبیدیم و قلبمان طوری می‌زد که صدای ضربانش را می‌شد شنید…

وسوسه‌ کننده می‌خواست اوضاع را از آنچه بود برایمان دشوارتر سازد. یکی از ما به نرمی می‌گفت: «اگر سکوت می‌کردیم، الان اینجا نبودیم؛ زیرا نوشته شده، هر که عاقل باشد در آن زمان خاموش خواهد ماند، زیرا که زمان بد خواهد شد.» کلمات همچون صدای ضربات پتک بر سرمان فرود می‌آمدند. اینکه مردم انسان را متهم سازند، قابل تحمل است، اما وقتی خدا هم محکومتان کند، دیگر همه چیز غیر قابل تحمل می‌شود. در زیر این صداها تقریباً از هم فرو می‌پاشیدیم، اما باز آرام ‌‌شدیم چون روح‌القدس از طریق یکی از برادرانمان معنی آیه را باز نمود: «انسان عاقل در زمان بد خاموش می‌ماند، اما برای چه خاموش می‌ماند؟ برای اینکه از خدا بشنود.» در همان لحظه متهم کننده ناپدید می‌شد و هراس از سلولمان رخت برمی‌بست. به صدای خدا گوش کنید و وسوسه‌‌کننده از شما خواهد گریخت.