مزمور ۱:۱۸- ۶
ی خداوند! ای قوت من! تو را محبت مینمایم. خداوند صخره من است و ملجا و نجاتدهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه میبرم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من. خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس، از دشمنانم رهایی خواهم یافت. رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود. رسنهای گور دور مرا گرفته بود و دامهای موت پیش روی من در آمده. در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خود شنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید.
داوود
داوود در این مزمور زیبا از خدا بهخاطر رهانیدنش از دست دشمنانش و بهویژه شائول پادشاه تشکر میکند. این خدای بزرگ همواره در گذشته مددکار بوده است. داوود برای آینده نیز به او توکل و اعتماد مینماید.