مزمور ۶

ای خداوند، مرا در غضب خود توبیخ منما. و مرا در خشم خویش تأدیب مکن! ای خداوند، بر من کَرَم فرما زیرا که پژمرده‌ام! ای خداوند، مراشفا ده زیرا که استخوان‌هایم مضطرب است و جان من به شدت پریشان است. پس تو ای خداوند، تا به کی؟ ای خداوند، رجوع کن و جانم را خلاصی ده! به رحمت خویش مرا نجات بخش! زیرا که در موت ذکر تو نمی‌باشد! در هاویه کیست که تو را حمد گوید؟ از ناله خود وامانده‌ام! تمامی شب تختخواب خود را غرق می‌کنم و بستر خویش را به اشک‌ها تر می‌سازم! چشم من از غصه کاهیده شد و به سبب همه دشمنانم تار گردید. ای همه بدکاران از من دور شوید، زیرا خداوند آواز گریه مرا شنیده است! خداوند استغاثه مرا شنیده است. خداوند دعای مرا اجابت خواهد نمود. همه دشمنانم به شدت خجل و پریشان خواهند شد. رو برگردانیده ناگهان خجل خواهند گردید.