خودخواهی رفتاری رایج است و به‌طور طبیعی، در طول زندگی با آن سروکار داریم. فقط کافی است به رفتار یک کودک نگاه کنید تا آن را ببینید. آنها از اولین ماه‌های زندگی، وقتی پاسخ فوری ما را دریافت نمی‌کنند، دیوانه‌وار گریه می‌کنند. گاهی اوقات حتی وقتی بلافاصله به آنها پاسخ می‌دهیم هم دیوانه‌وار گریه می‌کنند. آنها می‌خواهند هرچه را که می‌خواهند و در هر زمانی که خودشان می‌خواهند، دریافت کنند. آنها فقط به نیازهای خودشان فکر می‌کنند. در حقیقت، غیر از این هم نمی‌توانند عمل کنند.
 
بنابراین، وقتی بزرگ شده و کودکی نوپا می‌شوند، فکر می‌کنند که همه چیز به آنها تعلق دارد. کلام مورد علاقهٔ آنها، «مالِ من» است. آنها اهمیتی نمی‌دهند که وقتی اسباب‌بازی بچهٔ دیگری را می‌گیرند، او ناراحت می‌شود. اهمیتی نمی‌دهند که دیگری هم گرسنه است و بیشتر از او به آن بیسکویت نیاز دارد. اهمیتی نمی‌دهند که وقتی در مکان‌های عمومی فریاد می‌زنند، شما را شرمنده می‌کنند. آنها، مانند نوزادان، فکر می‌کنند که دنیا حولِ محور آنها می‌چرخد و خواسته‌ها و نیازهای آنها از اولویت بیشتری برخوردار است. 
 
اما آنها این چیزها را چگونه یاد می‌گیرند؟ آیا همهٔ ما به شباهت خدا آفریده نشده‌ایم؟ بله، به شباهت او آفریده شده‌ایم، اما در گناه نیز متولد شده‌ایم. وقتی آدم و حوا آن میوه را از درخت دانش نیک و بد کندند و خوردند، گناه وارد قلبشان شد و آن را به ما منتقل کردند. اکنون همهٔ ما، همین‌طور فرزندانمان، در این دنیا با گناه متولد می‌شویم. انسان‌هایی با شباهتی که شکسته شده است. انسان‌هایی که بیشتر متمایل به رفتارهای گناه‌آلود هستند تا رفتارهای عادلانه. 
 
سخت است که دربارهٔ نوزادان و کودکان نوپای خود چنین تصوری را داشته باشیم. حتی به‌سختی می‌توانیم به این شکل دربارهٔ خودمان فکر کنیم. ما احساس نمی‌کنیم که بیش از حد بد یا گناهکاریم. بنابراین، قطعاً کودکان ما هم نمی‌توانند این‌گونه باشند؛ چون برای ما بسیار دوست‌داشتنی و ارزشمندند. با این حال ما گناهکاریم! آنها نیز گناهکارند. پس در این مورد چه باید بکنیم؟ کتاب‌مقدس به ما می‌گوید که کودک را در راهی که باید برود، تربیت کنیم. یعنی باید درست و غلط را به آنها بیاموزیم. باید به آنها بیاموزیم که چگونه با کارهای بدی که قصد انجامش را دارند بجنگند و در عوض، انجام کارهای درست را انتخاب کنند. این تکلیف ماست. ما به این شکل آنها را تجهیز می‌کنیم تا با ماهیت گناه‌آلود خود بجنگند. به این ترتیب، از خودخواهی آنها کاسته شده، یاد می‌گیرند که دیگران را بر خود مقدم بدانند. به این ترتیب، بیشتر شبیه عیسی می‌شوند.
 
بیایید دربارهٔ کشمکش قائن به آنها یاد بدهیم. زمانی که او خود را در اولویت قرار داد، خدا را آزرده کرد و به برادر عزیزش هابیل آسیب رساند. با چنین داستان‌هایی می‌توانیم به کودکانمان یاد بدهیم که وقتی خواسته‌های شیطان را دنبال می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد. مهم‌تر از همه اینکه می‌توانیم به آنها یاد بدهیم که چگونه جلوی این موارد بایستند. بیایید به آنها کمک کنیم تا با قلعه‌های خودخواهی بجنگند و با آگاهی از اینکه می‌توانند کار درست را انجام دهند، به آنها قدرت ببخشیم. آنها می‌توانند دیگران را بر خود مقدم بدانند. آنها می‌توانند بر خواسته‌های خود مسلط شده و در راه‌های پدری که در آسمان است، گام بردارند. بدون این رویارویی، آنها به راه‌های گناه‌آلود خودخواهانه ادامه خواهند داد. بیایید به آنها کمک کنیم تا بر آن غلبه کنند!