بند ۱

فرمان عیساست، باید درخشید
تابان به هر جا، سوزان چو خورشید.
چون شمع روشن در شام تاریک؛
باشیـم در دهـر نـورانی و نیک.
در جای خود ما هر جا که باشیم،
هر یک به قسمی باید درخشیم.

بند ۲

فرمان عیساست، باید درخشید؛
با نور ایمان، با مهـر و امیـد.
داند به خوبی ضعف من و تو،
بیند که گاهی کم گشته پرتو.
با این همه وی چشم انتظار است؛
بیند که نور ما آشکار است!

بند ۳

باید درخشید، فرمان عیساست؛
این احتیاج هرروز دنیاست.
فقر و گناه و هم اندوه، یارا،
تاریـک کـرده دنیـای ما را.
پس با من و توست، از روی ایمان،
هر یک به جایش باشد درخشان!