در قسمت‌های قبلی این مقاله دربارهٔ غم و اندوه، سوگواری و عزاداری، و مشاوره (شبانی) در زمان غم و اندوه صحبت کردیم. اینکه چگونه می‌توانیم با غم و اندوه زمان سوگواری رو‌به‌رو شویم و نقش خدا در این اندوه کجاست؟ اگر مایل به خواندن قسمت‌های پیشین هستید، از «فهرست مطالب این مجموعه»، بر روی آنها کلیک کنید.

آیا می‌توان غم و اندوه را «درمان» کرد؟

در زمان‌ سوگواری بسیار مهم است که در صورت امکان، با داشتن رژیم غذایی مناسب، ورزش و استراحت از خودتان مراقبت کنید. مواظبت از بدنتان می‌تواند به شفا و آرامی شما کمک کند، حتی در شرایطی که احساس می‌کنید تمایلی به انجام آن ندارید. همچنین نباید خودتان را قضاوت کنید و توقع بیش از اندازه از خودتان داشته باشید، و یا درد و اندوه خود را با دیگران مقایسه کنید. 

«واقعیت این است که شما تا ابد اندوهگین خواهید بود و هرگز از فقدان شخصی که دوستش داشته‌اید «بهبود نمی‌یابید»، بلکه یاد می‌گیرید با آن زندگی کنید. شما از فقدانی که از آن رنج می‌برید شفا می‌یابید و خود را بازسازی می‌کنید. شما باز هم سلامت خود را پیدا می‌کنید، اما هرگز مانند قبل نمی‌شوید. نباید هم بشوید، نمی‌خواهید هم بشوید.» 

الیزابت کوبلر- رز و جان کسلر

انسان‌ها از لحاظ عاطفی و دلبستگی، روابطی قوی با دیگران دارند. وقتی این روابط شکسته می‌شود (مانند مرگ)، یک واکنش شدید احساسی رخ می‌دهد. بعد از یک فقدان، شخص وارد مراحل مشخص احساسی، هم در سطح فردی و هم در فرایند غم و اندوه می‌شود که در این برگهٔ اطلاعاتی توضیح داده شد. این عزاداری شامل پذیرفتن این حقیقت است که آن فقدان رخ داده، باید با آن زندگی کرد و درد جسمانی و احساسی غم و اندوه را حس کرد، خود را با زندگی سازگار ساخت و پذیرفت که آن شخص محبوب دیگر وجود ندارد، از لحاظ احساسی خود را از آن شخص جدا کرد و بدون او به زندگی ادامه داد. بسیار مهم است که به این مسائل پیش از پایان عزاداری اشاره شود. 

چگونه می‌توانم به شخصی که در غم و اندوه است کمک کنم؟

  • دعا کنید و در کنار شخص داغدار باشید؛
  • در دسترس باشید. به شیوه‌ای بدون مزاحمت و در عین حال مداوم به آنها پیشنهاد کمک دهید؛
  • به آنها گوش دهید بدون اینکه نصیحتشان کنید:
  • از آنها توقع نداشته باشید که سریع بهبود یابند و ناامیدشان نسازید، همچنین روش عزاداری یک نفر را بر علیه فرد دیگر استفاده نکنید، ما همه با هم متفاوت هستیم؛ 
  • از داستان‌های خودتان برای آنها نگویید. این می‌تواند باعث شود درد شخص داغدار نادیده گرفته شود؛
  • به شخص داغدار اجازه دهید خشم و تلخی خود را که می‌تواند شامل این نوع احساسات نسبت به خدا هم باشد نشان دهد. این می‌تواند رفتاری عادی در تلاش برای پیدا کردن معنای آنچه رخ داده است باشد؛
  • بدانید که هیچ‌کس نمی‌تواند آن فقدان را جایگزین، و یا آن را لغو کند. برای شفا‌یافتن، شخص باید روند غم و اندوه را تحمل کند. به او اجازه دهید درد را احساس کند، سعی نکنید او را از این کار باز دارید؛ 
  • صبور و مهربان باشید و بدون ترحم شخص را درک کنید. ادعا نکنید که می‌دانید آن شخص چه احساسی دارد؛
  • اگر شخص نمی‌خواهد، به زور از او نخواهید که احساساتش را با شما در میان بگذارد؛
  • بعد از اینکه تمام دوستان و اقوام به زندگی روزمرهٔ خود بازگشتند آنجا بمانید؛- تعطیلات، تولدها و مراسمی که معنای مهمی برای شخص سوگوار دارند را به‌یاد داشته باشید. در آن زمان‌ها کنارشان باشید.
آیا ایمانداران نیز نیاز به سوگواری دارند؟ یا اینکه یک ایماندار نباید غم و اندوه را احساس کند؟

در قسمت بعدی این مقاله در این مورد صحبت خواهیم کرد.

مقالات مرتبط

دیدگاه شما در مورد این مطلب:
این دیدگاه به‌طور خصوصی برای ما فرستاده می‌شود. بنابراین، مشخصات شما «کاملاً» محفوظ است.