«صلح و سلامت!»

اما ماجرا به همین‌جا ختم نشد. بعد از گفتۀ فرشته، انبوهی از فرشتگان بر چوپان‌ها ظاهر شدند. آنان در ستایش خدا می‌گفتند: «جلال بر خدا در عرش برین، و صلح و سلامت بر مردمانی که بر زمین مورد لطف اویند» (لوقا ۲:‏۱۴). این است پیام عید میلاد مسیح: صلح و سلامت! در زبان عبری که کتب عهد قدیم اکثراً به آن نوشته شده، کلمۀ «شالوم» به‌‌کار‌ رفته است که به معنی «کمال‌ یافتگی»، «صِحّت و سلامت» و «سعادت و بهروزی» است. همچنین به معنی کامیابی مالی و امنیت جانی نیز می‌باشد. طبق پیشگویی‌های انبیای یهود، زمانی که مسیح موعود ظهور کند، این «شالوم» برقرار خواهد شد. در عهد جدید، با ظهور مسیح موعود، این «سعادت و بهروزی»، و این «صِحّت و سلامت» به انسان‌ها ارزانی گردید. این همان نکته‌ای است که ما آن را «آرامش در مسیح» می‌گوییم. این آرامش هم مربوط به صلح و آرامش انسان با خداست، هم صلح و آرامش میان انسان‌ها، و هم آرامش و سعادت حقیقی و درونی.

آرامشی متفاوت

در این ایام که از حالا تا روز میلاد مسیح قرار دارد، مسیحیان در سرتاسر جهان، «دورۀ ظهور» را گرامی می‌دارند، یعنی فرارسیدن صلح و آرامش حقیقی را. ما این فرمایش مسیح را به‌یاد می‌آوریم که فرمود: «برای شما آرامش به‌‌جا می‌گذارم؛ آرامش خود را به شما می‌دهم. آنچه من به شما می‌دهم، نه چنان است که جهان به شما می‌دهد. دل شما مضطرب و هراسان نباشد» (یوحنا ۱۴:‏۲۷). هر فردی در این دنیا، سخت در جستجوی آرامش درون است. دویدن در پی ثروت و قدرت، وعده‌ای است که شیطان و این دنیا به افراد می‌دهد به این امید که انسان در درون خود احساس امنیت و آرامش کند. بسیاری نیز به مشروبات الکلی و حتی مواد مخدر متوسل می‌شوند تا بلکه ساعاتی را بدون دغدغه و اضطراب و در آرامش سپری کنند. اما همۀ اینها چیزی به غیر از آرامشی گذرا و سست ارائه نمی‌دهند. چه بسا قدرتمندانی که در رأس حکومت‌ها قرار دارند یک‌شبه از اریکۀ قدرت به زیر کشیده شده و می‌شوند. چه بسا ثروتمندانی که یک‌شبه تمامی ثروت خود را از کف می‌دهند. این نوع آرامش، سرابی بیش نیست. نشئه‌‌شدن در اثر مشروب و مواد مخدر نیز وقتی اثر خود را از دست داد چیزی جز سردرد و حالت تهوع و افسردگی از خود بر جای نمی‌گذارد. به همین دلیل است که مسیح می‌فرماید: «آنچه من به شما می‌دهم، نه چنان است که جهان به شما می‌دهد.» و به همین دلیل است که می‌فرماید: «آرامش خود را به شما می‌دهم.» آرامشی که مختص به خود مسیح است. او حتی زمانی که او را برای اعدامی فجیع بر روی صلیب می‌بردند، به گفتۀ اشعیای نبی، «همچون بره‌ای که برای ذبح می‌برند، و چون گوسفندی که نزد پشم‌برنده‌اش خاموش است، همچنان دهان نگشود» (اشعیا ۵۳:‏۷). همۀ ما به چنین «آرامشی» نیاز داریم. «دورۀ ظهور» یا فرارسیدن عید میلاد مسیح، بهترین فرصت برای طلبیدن این نوع آرامش از درگاه خداست.

آرامش حتی در «تاریک‌ترین وادی»

مسیح در جای دیگر می‌فرماید: «این‌ها را به شما گفتم تا در من آرامش داشته باشید. در دنیا برای شما زحمت خواهد بود؛ اما دلْ قوی دارید، زیرا من بر دنیا غالب آمده‌ام» (یوحنا ۱۶:‏۳۳). خداوندگارِ ما، عیسای مسیح هرگز وعده نداده که پیروانش هیچ‌گاه دچار رنج و مشقت نخواهند شد، اما این وعده را داده است که در سختی‌ها در کنار ما خواهد بود و «در او» آرامش خواهیم داشت؛ زیرا که او بر دنیا پیروز شده و این اطمینان و اعتماد را به ما نیز بخشیده است. اینجاست که مزمور معروف بیست‌و‌سوم را به یاد می‌آوریم که می‌فرماید: «خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود… حتی اگر از تاریک‌ترین وادی نیز بگذرم، از بدی نخواهم ترسید، زیرا تو با منی؛ عصا و چوبدستی تو قوت قلبم می‌بخشند» (مزمور ۲۳:‏۱ و ۴). دقت کنید! این حقیقت که مسیح «شبان نیکوی» ماست، در کنار یک حقیقت و واقعیت دیگر قرار گرفته، این واقعیت که ما در بعضی از مراحل زندگی‌مان، از «تاریکترین وادی» عبور می‌کنیم، یعنی از سختی‌های زندگی و حتی خطرات جانی در راه ایمان‌مان. اما عصا و چوبدستی نجات‌بخش این شبان نیکو باعث قوت قلب و آرامش ماست.

 پس یقین داریم که در دشوارترین لحظات زندگی‌مان مسیح با ماست و ما را رها نمی‌سازد. خداوند قلعۀ بلندی است که در زمان‌های تنگی به او پناه می‌بریم… آیا آرامشی از این فراتر می‌توان یافت؟ او ما را صحیح و سالم، به بندر نجات خواهد رساند. در قسمت سوم (پایانی) این مقاله، این موضوع را توضیح خواهیم داد.