دفاع از انجیل در محکمه
«من به شریعت یهود یا معبد یا قیصر هیچ خطایی نکرده‌ام.»
اعمال رسولان ۲۵: ۸
در نتیجهٔ خدمات رسولان و شاگردان مسیح در اورشلیم، به‌تدریج یهودیان بسیاری به مسیح ایمان آورده بودند. یعقوب، در گفت‌و‌گوی خود با پولس، به این موضوع اشاره می‌کند، ولی در عین حال یادآور می‌شود که این نوایمانان هنوز هم نسبت به شریعت غیرت زیادی دارند و در نتیجه احتمال دارد برای پولس مشکل‌ساز باشند. ممکن است این غیرت یهودیان مسیحی نسبت به شریعت قدری برای ما مسیحیان امروزی که کاملاً از زمینهٔ یهودی مسیحیت فاصله گرفته‌ایم غریب به‌نظر برسد، اما باید توجه داشت که برای یهودیانی که در آن زمان به مسیح ایمان می‌آوردند، وضعیت به‌گونهٔ دیگری بود. برای آنها به‌هیچ‌وجه قابل تصور نبود که ایمان به مسیح سبب از بین‌رفتن اهمیت معبد و نادیده‌گرفتن هویت یهودی آنها شود.
پولس به‌طور معمول در هر شهری بشارت خود را از کنیسه آغاز می‌کرد که در نتیجهٔ آن یهودیان خدا‌پرست بسیاری توسط همین روش او به مسیح ایمان آورده بودند. اما، همیشه در تمام جوامع یهودی، یهودیان متعصبی نیز وجود داشتند که با پولس و همراهانش به مقاومت برخاسته، مشکلات بسیاری را برای آنها ایجاد می‌کردند.
اکنون، اتهامات متنوعی که همین یهودیان متعصب بر پولس وارد کرده بودند، او را در حضور مسند داوری رومیان قرار داده بود. آنها خیلی جدی در‌صدد قتل پولس بودند. از‌این‌رو، هیچ بعید نیست که در اتهامات خود به پولس، او را دشمن حکومت روم نیز جلوه می‌دادند. اما، پولس به‌خوبی از نیرنگ و تزویر آنها با خبر بود. به‌همین‌خاطر، او در دفاع از خود عدم دشمنی خود با یهود و با قیصر را همزمان اعلام می‌کرد. پولس به قانونمندی و نظم موجود در امپراطوری روم باورمند بود. در واقع، او با تکیه بر همین قوانین، به قیصر رفع دعوی کرد تا از دست یهودیان در امان بماند. حتی به‌نوعی می‌توان اشارهٔ پولس به اطاعت از سلسله مراتب حکومتی را به اعتماد نسبی او در سیستم قضایی روم نسبت داد.
در نهایت، او بیش از دفاع از خود، تلاش می‌کند که انجیل را از اتهامات وارده تبرئه کند. انجیلی که نه بر علیه شریعت یهود است و نه بر علیه حکومت روم، بلکه اعلام پیام صلح و سلامتی خداست. هدف انجیلی که پولس به آن بشارت می‌دهد، رهانیدن تمامی مردم از هلاکتی است که انتظار آنها را می‌کشد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
اعمال رسولان ۲۵: ۸
سپس، پولس در دفاع از خود گفت: «من به شریعت یهود یا معبد یا قیصر هیچ خطایی نکرده‌ام.»
* اعمال رسولان ۲۵: ۱ – ۱۲
محاکمه در حضور فِستوس
۱فِستوس سه روز پس از ورود به ولایت خود، از قیصریه به اورشلیم رفت. ۲آنجا سران کاهنان و بزرگان قوم یهود در برابر او حاضر شدند و اتهامات خود را علیه پولس عرضه داشتند. ۳آنها به‌اصرار از فِستوس خواستند بر ایشان مِنّت نهاده، پولس را به اورشلیم بفرستد، زیرا در کمین بودند تا او را در راه به قتل رسانند. ۴امّا فِستوس در پاسخ گفت: «پولس در قیصریه در بازداشت است و من خود قصد دارم به‌زودی به آنجا بروم. ۵کسانی از شما که در مقام رهبری هستند، می‌توانند همراه من بیایند تا چنانچه از این مرد خطایی سر زده باشد، شکایت خود را علیه او مطرح کنند.»
۶فِستوس پس از حدود هشت تا ده روز که با آنها بود، به قیصریه بازگشت، و روز بعد، محکمه را تشکیل داد و امر کرد پولس را بیاورند. ۷چون پولس وارد شد، یهودیانی که از اورشلیم آمده بودند، گِردش ایستادند و اتهامات سنگینِ بسیار بر او وارد کردند، امّا نتوانستند آنها را ثابت کنند.
۸سپس، پولس در دفاع از خود گفت: «من به شریعت یهود یا معبد یا قیصر هیچ خطایی نکرده‌ام.»
۹فِستوس که می‌خواست مِنّتی بر یهودیان بنهد، به پولس گفت: «آیا می‌خواهی به اورشلیم بروی تا در آنجا برای این اتهامات در حضور من محاکمه شوی؟»
۱۰پولس پاسخ داد: «هم‌اکنون در محکمۀ قیصر ایستاده‌ام که در آن می‌باید محاکمه شوم. شما خود به خوبی آگاهید که من هیچ جرمی نسبت به یهود مرتکب نشده‌ام. ۱۱حال اگر خطایی کرده‌ام یا عملی مستوجب مرگ از من سر زده است، از مردن ابایی ندارم. امّا اگر اتهاماتی که اینان بر من می‌زنند، پایه و اساسی ندارد، هیچ‌کس نمی‌تواند مرا به دستشان تسلیم کند. از قیصر دادخواهی می‌کنم.»
۱۲فِستوس پس از مشورت با اعضای شورای خود اعلام کرد: «از قیصر دادخواهی می‌کنی؟ پس به حضور قیصر خواهی رفت!»
* رومیان ۳: ۲۱ - ۳۱
پارسا شمرده شدن از طریق ایمان
۲۱امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند. ۲۲این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همۀ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند. در این باره هیچ تفاوتی نیست. ۲۳زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند. ۲۴امّا به فیض او و به واسطۀ آن بهای رهایی که در مسیحْ عیسی است، به‌رایگان پارسا شمرده می‌شوند. ۲۵خدا او را چون کفّارۀ گناهان عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود. ۲۶او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.
۲۷پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایۀ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایۀ قانون ایمان. ۲۸زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود. ۲۹آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست. ۳۰زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایۀ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایۀ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد. ۳۱پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.
