انجام ارادۀ پدر
نه هرکه مرا ‘سرورم، سرورم‘ خطاب کند به پادشاهی آسمان راه یابد، بلکه تنها آن که ارادۀ پدر مرا که در آسمان است، به جا آورد. متی ۷: ۲۱
صراحت کلام عیسی در آیۀ فوق جای هیچ تردیدی در میزان اهمیت و اولویت زندگی عملی مسیحی باقی نمی‌گذارد. با این سخنان، عیسی خاطر‌نشان کرد که او به هیچ‌وجه دنبال جذب گروهی طرفدار و هوادار برای خود نیست، بلکه عیسی از شاگردان خود می‌خواهد که تعالیم او را سرلوحۀ زندگی عملی خود قرار‌دهند.
در زندگی شخص مسیحی، نگاه به درون و خود‌ارزیابی بر اساس تعالیم عیسی، باید به عادت و تمرینی ثابت و روزمره بدل شود، تا شخص هیچگاه از رشد و تداوم ایمان خود در پیروی از عیسی غافل نماند. نبود ارزیابی می‌تواند تمرکز شخص را صرفاً بر پرورش جنبۀ نظری ایمان متمرکز کند و زندگی مسیحی را به پذیرش عقلانی و اعتراف زبانی انجیل محدود کند. پیگیری یک چنین روشی نهایتاً منتهی به توهم و خود‌فریبی در ایمان خواهد شد، بطوریکه شخص تا بدانجا پیش می‌رود که تعصب و طرفداری از عیسی را با انتظار خدا از یک زندگی مقدس اشتباه می‌گیرد، هرچند ممکن است به عنوان چاشنی ایمان، به انجام بعضی از کارهای نیک، دل خوش دارد.
امّا مقصود عیسی از به‌جا آوردن ارادۀ پدر بسیار متفاوت از این است. ملاک عیسی برای سنجش کیفیت ایمان، ظهور ثمرات نیکو در اخلاق و رفتار شخص است. جالب اینجاست که عیسی حتی نبوّت، اخراج ارواح و انجام معجزات را جزو ثمرات نیکوی زندگی مسیحی نمی‌بیند، بلکه او از ما می‌خواهد که انجام ارادۀ پدر را در جنبه‌های دیگری از زندگی جستجو کنیم. توجه به همین نگرش عیسی سبب شده است که یعقوب ما را دعوت کند که بجا آورندگان کلام خدا باشیم، زیرا سیمای حقیقی یک مسیحی در اعمال او بهتر قابل مشاهده است تا در گفتار او.
دعوت عیسی، دعوت به ایجاد تغییری همه‌جانبه در زندگی است. توجه و تلاش شاگرد حقیقی عیسی باید همواره معطوف بر تغییر بنیادین در شخصیت خویش باشد تا انجام هیچ عملی در زندگی, خارج از حیطۀ سروری و خداوندی عیسی قرار نگیرد.
اندکی بیشتر بر سخنان عیسی تامل کنیم، کدام قسمت از زندگی ما هنوز بطور کامل به او واگذار نشده است؟
مطالعهٔ کتاب مقدس
متی ۷: ۲۱
نه هرکه مرا ‘سرورم، سرورم‘ خطاب کند به پادشاهی آسمان راه یابد، بلکه تنها آن که ارادۀ پدر مرا که در آسمان است، به جا آورد.
*متی ۷: ۱۳ – ۲۹
راه حیات
۱۳«از درِ تنگ داخل شوید، زیرا فراخ است آن در و عریض است آن راه که به هلاکت منتهی می‌شود و داخل‌شوندگانِ به آن بسیارند. ۱۴امّا تنگ است آن در و سخت است آن راه که به حیات منتهی می‌شود، و یابندگان آن کم‌اند.
درخت و میوه‌اش
۱۵«از پیامبران دروغین برحذر باشید. آنان در لباس گوسفندان نزد شما می‌آیند، امّا در باطن گرگان درّنده‌اند. ۱۶آنها را از میوه‌هایشان خواهید شناخت. آیا انگور را از بوتۀ خار و انجیر را از علف هرز می‌چینند؟ ۱۷به همین‌سان، هر درخت نیکو میوۀ نیکو می‌دهد، امّا درخت بد میوۀ بد. ۱۸درخت نیکو نمی‌تواند میوۀ بد بدهد، و درخت بد نیز نمی‌تواند میوۀ نیکو آوَرَد. ۱۹هر درختی که میوۀ خوب ندهد، بریده و در آتش افکنده می‌شود. ۲۰بنابراین، آنان را از میوه‌هایشان خواهید شناخت.
۲۱«نه هر که مرا ’سرورم، سرورم‘ خطاب کند به پادشاهی آسمان راه یابد، بلکه تنها آن که ارادۀ پدر مرا که در آسمان است، به جا آوَرَد. ۲۲در آن روز بسیاری مرا خواهند گفت: ”سرور ما، سرور ما، آیا به نام تو نبوّت نکردیم؟ آیا به نام تو دیوها را بیرون نراندیم؟ آیا به نام تو معجزات بسیار انجام ندادیم؟“ ۲۳امّا به آنها به‌صراحت خواهم گفت، ”هرگز شما را نشناخته‌ام. از من دور شوید، ای بدکاران!“
معمار دانا و معمار نادان
۲۴«پس هر که این سخنان مرا بشنود و به آنها عمل کند، همچون مرد دانایی است که خانۀ خود را بر سنگ بنا کرد. ۲۵چون باران بارید و سیلها روان شد و بادها وزید و بر آن خانه زور آورْد، خراب نشد زیرا بنیادش بر سنگ بود. ۲۶امّا هر که این سخنان مرا بشنود و به آنها عمل نکند، همچون مرد نادانی است که خانۀ خود را بر شن بنا کرد. ۲۷چون باران بارید و سیلها روان شد و بادها وزید و بر آن خانه زور آورْد، ویران شد، و ویرانی‌اش عظیم بود!»
۲۸چون عیسی این سخنان را به پایان رسانید، مردم از تعلیم او در شگفت شده بودند، ۲۹زیرا با اقتدار تعلیم می‌داد، نه مانند علمای دین ایشان.
*یعقوب ۱: ۲۲ - ۲۵
۲۲به‌جای‌آورندۀ کلام باشید، نه فقط شنوندۀ آن؛ خود را فریب مدهید! ۲۳زیرا هر کس که کلام را می‌شنود امّا به آن عمل نمی‌کند، به کسی مانَد که در آینه به چهرۀ خود می‌نگرد ۲۴و خود را در آن می‌بیند، امّا تا از برابر آن دور می‌شود، از یاد می‌برد که چگونه سیمایی داشته است. ۲۵امّا آن که به شریعتِ کامل که شریعت آزادی است چشم دوخته، آن را از نظر دور نمی‌دارد، و شنوندۀ فراموشکار نیست بلکه به‌جای‌آورنده است، او در عمل خویش خجسته خواهد بود.
