شراکت در قتل عیسی

بامدادان، بی‌درنگ، سران کاهنان همراه با مشایخ و علمای دین و تمامی اعضای شورای یهود به مشورت نشستند و عیسی را دست بسته بردند و به پیلاتُس تحویل دادند. مَرقُس ۱۵: ۱

از روایت هر چهار انجیل در‌می‌یابیم که عدۀ بسیاری در قتل عیسی مشارکت داشتند که هر کدام از آنها در قسمتی از سناریوی دستگیری و مصلوب کردن او نقشی را ایفا کردند. امّا، روایات اناجیل همچنین بر ما آشکار می‌کنند که عیسی از همان ابتدای تولد در معرض دسیسه و توطئۀ دیگران قرار داشته است. از همان ابتدا، هیرودیس پادشاه، از تولد عیسی در مقام پادشاه موعود یهود هَراسید و قصد قتل او را داشت (متی ۲: ۱۶) که البته با تدبیر الهی، هیرودیس از انجام نقشۀ شوم خویش باز‌ماند. همچنین، مردم شهر ناصره، پس از تحقیر کردن عیسی، تحمل سرزنش متقابل او را نداشتند و تصمیم گرفتند که عیسی را از کوه به زیر افکنند، امّا آنان اجازۀ این کار را نیافتند و عیسی از میان آنها بیرون رفت (لوقا ۴: ۲۹). بار دیگر، پس از شفای دست مردی علیل در روز شبّات، گروهی از فریسیان توطئۀ قتل او را چیدند که این بار نیز او از نقشۀ شوم آنها باخبر شد و آن مکان را ترک گفت (متی ۱۲: ۱۴). در انجیل یوحنا نیز با توطئۀ گرفتار شدن عیسی توسط سران کاهنان روبرو می‌شویم، امّا نگهبانان معبد که برای دستگیری عیسی اعزام شده بودند، مبهوت کلام عیسی شدند و قدرت انجام این کار را در خود نیافتند (یوحنا ۷: ۴۵-۴۶).

امّا از سوی دیگر، خودِ خدا نیز هدفی کاملاً متفاوت برای مرگ عیسی تدارک دیده بود. خدا زمان و شرایط دقیق و مشخصی را برای انجام این کار تعیین کرده بود. سران مذهبی یهود غافل بودند که خدا خودش عیسی را به عنوان قربانی گناهان تمامی بشر به این جهان فرستاده بود و عیسی نیز داوطلبانه تسلیم نقشه و تدارک پدرش شده بود. پیش از زمان مقرر خدا، هیچ قدرتی در این جهان قادر به از‌میان‌برداشتن عیسی و تحمیل مرگی زودرس به او نبود. امّا چون زمان موعود فرا رسید، عیسی چون برّه‌ای که به قربانگاه برده می‌شود، خود را تسلیم صاحبان قدرت این جهان کرد، تا ارادۀ پدر آسمانی به‌جا آورده شود. بدین ترتیب، علیرغم دشمنی دشمنان، ارادۀ خدا بر مقصود شرورانۀ انسان سبقت گرفته، مرگ پسر خود را موجب حیات بسیاری در طول تمامی تاریخ قرار داد.