نان روزانه

کلام امروز: یوحنا ۱۹: ۳۰ | مطالعهٔ کتاب مقدس: رومیان ۳: ۲۱-۳۱

تکمیل نقشۀ نجات

«چون عیسی شراب را چشید، گفت: “به انجام رسید.”» یوحنا ۱۹: ۳۰

پس از آنکه عیسی شراب ترشیده را چشید و دهان و کام خشکیدۀ خود را اندکی تازه کرد، توان آن یافت که نتیجه و پایان کار را از همان بالای صلیب و در حالی که هنوز میخ‌ها در دست‌ها و پاهایش بود به آسمان و زمین اعلام کند. تکمیل و تحقق تمامی قسمت‌های نقشۀ خدا در یک عبارت بسیار کوتاه توسط خود عیسی به همگان اعلام شد. این کلام کوتاه نه تنها به گذشته و تدبیری که خدا از ابتدا برای نجات بشر اندیشیده بود اشاره داشت بلکه، عیسی با این اعلان، آیندۀ رابطۀ انسان با خدا را نیز ترسیم کرد. اولین نتیجۀ قابل رؤیت قربانی کامل عیسی، پاره شدن پردۀ معبد از بالا تا پایین توسط خود خدا بود. ناگهان مانعی که انسان را از خدا جدا می‌کرد، برداشته شد. در یک لحظه همه چیز تغییر یافت و دگرگونی عظیمی در رابطۀ بین انسان و خدا ایجاد شد. از آن پس، دیگر ضرورتی برای گذراندن هر روزۀ قربانی‌ حیوانات جهت خشنود ساختن خدا باقی نماند، چرا که قربانی کامل عیسی خشنودی ابدی خدا را کسب کرد و برای همۀ انسان‌ها و در همۀ اعصار کفایت می‌کرد.

در طول تاریخ بشر، هیچ سخن دیگری به اندازۀ این عبارت کوتاه عیسی سبب خشنودی آسمان و زمین نشده است. کاری که پدر به عیسی سپرده بود، بدون هیچ نقصی به انجام رسید. این کار شامل هدیۀ جان عیسی به خدا برای کفارۀ گناهان و بازخرید انسان از اسارت گناه بود. عیسی این پیروزی را پیش از مرگ و هنگامی که هنوز بر صلیب بود اعلام کرد. بدین‌گونه پیروزی خدا و شکست همیشگی شیطان، از روی صلیب به جهانیان اعلام شد. سر آن مار قدیمی همانگونه که خدا از ابتدا به حوّا گفته بود، کوبیده شد. (پیدایش ۳: ۱۵)

بدین‌ترتیب، بعد از واقعۀ صلیب، انسان برای کسب نجات و رستگاری ابدی نیازی به افزودن چیزی دیگر به عمل کامل خدا ندارد. عیسی هر چه را که لازم بود انجام داد و تنها سهمی که برای انسان باقی ‌ماند، پذیرش عیسی در مقام پسر خدا و ورود به عمل کامل و بی‌نقص اوست. هر تلاشی، هر اندازه کوچک که سعی بر افزودن لیاقت انسان بر عمل نجات بخش عیسی داشته باشد، ناکافی دانستن صلیب برای نجات و  نادرست انگاشتن این فرمودۀ عیسی بر صلیب است که:  “به انجام رسید.”

مطالعهٔ کتاب مقدس

یوحنا ۱۹: ۳۰

«چون عیسی شراب را چشید، گفت: "به انجام رسید."»

 

رومیان ۳: ۲۱-۳۱

پارسا شمرده شدن از طریق ایمان
۲۱امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند. ۲۲این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همۀ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند. در این باره هیچ تفاوتی نیست. ۲۳زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند. ۲۴امّا به فیض او و به واسطۀ آن بهای رهایی که در مسیحْ عیسی است، به‌رایگان پارسا شمرده می‌شوند. ۲۵خدا او را چون کفّارۀ گناهان عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود. ۲۶او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.
۲۷پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایۀ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایۀ قانون ایمان. ۲۸زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود. ۲۹آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست. ۳۰زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایۀ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایۀ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد. ۳۱پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.

دیدگاه شما در مورد این مطلب:
این دیدگاه به‌طور خصوصی برای ما فرستاده می‌شود. بنابراین، مشخصات شما «کاملاً» محفوظ است.