دریافت آمرزش به هنگام مرگ
عیسی پاسخ داد: “آمین، به تو می‌گویم، امروز با من در فردوس خواهی بود.” لوقا ۲۳: ۴۳
بر اساس روایت انجیل متی، دو راهزنی که در سمت چپ و راست عیسی همراه او مصلوب شده بودند نیز مانند دیگران به عیسی اهانت می‌کردند (متی ۲۷: ۴۴). شاید آنان عیسی را مسبب مصلوب شدن زود‌هنگام خود می‌دانستند. شاید هم بر این گمان بودند که با اهانت به شخصی که به‌خاطر کفر‌گویی بر صلیب شده است، رحمت خدا را نصیب خود خواهند کرد.
امّا، روایت انجیل لوقا جزئیات بیشتر و کامل‌تری از ماجرای این دو شخص را در اختیار ما قرار می‌دهد چنانکه یکی از این دو راهزن اهانت به عیسی را متوقف نمی‌کرد، تغییری در لحن کلام راهزن دیگر ایجاد شد. احتمالاً، دسترسی لوقا به یکی از شاهدان نزدیک صلیب سبب شد که او بتواند جزئیات بیشتر و دقیق‌تری از گفتگوی عیسی با یکی از این دو راهزن را روایت کند. باز هم احتمال اینکه یکی از نظامیان، مخصوصا فرماندۀ سربازان، شاهد این گفتگو بوده باشد بیشتر از سایرین است، به‌ویژه آنکه رفتار عیسی بر صلیب، تاثیری عمیق بر این فرمانده گذاشته بود.
امّا، چه چیزی سبب شد که نظر یکی از این دو راهزن تا به این اندازه در مورد عیسی تغییر یابد؟ آیا می‌توان عاملی غیر از واکنش محبت‌آمیز عیسی را در این تغییر رفتار دخیل دانست؟ آیا برکت و بخششی را که عیسی برای مصلوب‌کنندگانش طلب کرد ناگهان وجدان خفتۀ این شخص را بیدار کرد؟ نظارۀ جماعتی خشمگین و استهزا‌ء‌کننده که حتی در آخرین لحظات زندگی یک محکوم از آزار رساندن به او دست نمی‌کشیدند، و مقایسۀ رفتار آنها با واکنش عیسی که به عوض لعن و نفرین دشمنانش برای آنها درخواست بخشش می‌کرد، به یکباره چشمان این راهزن را باز کرد. رفتار عیسی بر صلیب سبب شد که این شخص بر خلاف سایرین ادعای پسر خدا بودن عیسی را باور کند. او دریافت شخصی که در کنار او مصلوب شده بود، کسی نیست جز مسیح، نجات‌دهنده و پادشاه موعود یهود. بنابراین، راهزن دیگر را مخاطب قرار داده و او را به‌خاطر بی‌ایمانی سرزنش کرد، امّا به‌خاطر رحمت عظیم عیسی جرأت یافت که از او برای خود رحمت بطلبد و کلام حیات‌بخش عیسی در حین آن درد جانکاه، چه رحمت عظیمی را نصیب آن راهزن کرد: “امروز با من در فردوس خواهی بود.”
مطالعهٔ کتاب مقدس
لوقا ۲۳: ۴۳
عیسی پاسخ داد: "آمین، به تو می‌گویم، امروز با من در فردوس خواهی بود."
* افسسیان ۲: ۱ - ۱۰
زندگی تازه در مسیح
۱و امّا شما به سبب نافرمانیها و گناهان خود مرده بودید، ۲و زمانی در آنها گام می‌زدید، آنگاه که از روشهای این دنیا و از رئیس قدرت هوا پیروی می‌کردید، از همان روحی که هم‌اکنون در سرکشان عمل می‌کند. ۳ما نیز جملگی زمانی در میان ایشان می‌زیستیم، و از هوای نَفْس خود پیروی می‌کردیم و خواسته‌ها و افکار آن را به جا می‌آوردیم؛ ما نیز همچون دیگران، بنا به طبیعت خود محکوم به غضب خدا بودیم. ۴امّا خدایی که در رحمانیت دولتمند است، به‌خاطر محبت عظیم خود به ما، ۵حتی زمانی که در نافرمانیهای خود مرده بودیم، ما را با مسیح زنده کرد - پس، از راه فیض نجات یافته‌اید؛ ۶و با مسیح برخیزانید و در جایهای آسمانی با مسیحْ عیسی نشانید، ۷تا در عصر آینده، فیض غنی و بی‌مانند خود را در مسیحْ عیسی، به واسطۀ مهربانی خود نسبت به ما نشان دهد. ۸زیرا به فیض و از راه ایمان نجات یافته‌اید - و این از خودتان نیست، بلکه عطای خداست - ۹و نه از اعمال، تا هیچ‌کس نتواند به خود ببالد. ۱۰زیرا ساختۀ دست خداییم، و در مسیحْ عیسی آفریده شده‌ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا در آنها گام برداریم.
* رومیان ۶: ۱۲- ۱۹
۱۲پس مگذارید گناه در بدنهای فانی شما فرمان براند تا امیال آن را اطاعت کنید. ۱۳اعضای بدن خود را تسلیم گناه نکنید تا ابزار شرارت باشند، بلکه همچون کسانی که از مرگ به زندگی بازگشته‌اند، خود را تسلیم خدا کنید. و اعضای بدن خود را به او بسپارید تا ابزار پارسایی باشند. ۱۴زیرا گناه بر شما فرمان نخواهد راند، چون زیر شریعت نیستید بلکه زیر فیضید.
غلامان پارسایی
۱۵پس چه گوییم؟ آیا گناه کنیم چون زیر شریعت نیستیم، بلکه زیر فیضیم؟ هرگز! ۱۶آیا نمی‌دانید که وقتی خود را همچون بندگانی فرمانبردار تسلیم کسی می‌کنید، بندگان آن کس خواهید بود که او را فرمان می‌برید، خواه بندۀ گناه، که منجر به مرگ می‌شود، خواه بندۀ اطاعت، که به پارسایی می‌انجامد؟ ۱۷امّا خدا را شکر که هرچند پیشتر بندگان گناه بودید، لیکن به تمامی دل مطیع آن تعلیم گشتید که بدان سپرده شدید. ۱۸شما با آزاد شدن از گناه، بندگان پارسایی شده‌اید.
۱۹من به علت محدودیتهای بشریِ شما، این مطالب را در قالب تشبیهاتی بشری بیان می‌کنم: همان‌گونه که پیشتر اعضای بدن خود را به بندگی ناپاکی و شرارتِ روزافزون می‌سپردید، اکنون آنها را به بندگی پارسایی بسپارید که به قدّوسیت می‌انجامد.
