مدیریت و مربی گری احساسات یکی از وظایف مهم هر پدر و مادر است. وقتی کودکان با والدینی بزرگ می‌شوند که نحوه برخورد درست با احساسات را بلد هستند، آنها نیز از این طریق می‌آموزند که چگونه مستقل از پدر و مادر ، احساسات خود را مدیریت کنند. بچه ها معمولا در مدرسه و تحصیل و در روابط دوستی موفق‌تر از بچه‌های دیگر هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که این گروه از بچه‌ها حتی از نظر فیزیکی و جسمی قوی‌تر هستند و کمتر مریض می‌شوند. 

چرا مدیریت و یا مربی‌گری احساسات مهم است؟ 

اول از هر چیز باید بدانیم که رابطه درست و سالم در مورد احساسات در شکل گیری رفتار بچه‌ها نقش بسیار مهمی دارد. 

• از این طریق بچه‌ها یک سری مهارت‌هایی در جهت آرام کردن احساسات منفی خود یاد می‌گیرند. 
• آن ها می‌آموزند که اجازه بروز هرگونه احساس ( مثبت و منفی ) را خواهند داشت. 
• و آنها متوجه تاثیر احساساتشان بر رفتارشان خواهند شد.
• مربی‌گری احساسات همچنین حس دلسوزی و همدردی را در بچه ها شکل می‌دهد. 
• همدردی یعنی توانایی شناخت و درک احساسات و افکار در دیگران
• یادگیری احساس همدردی و دلسوزی همچنین باعث موفقیت آینده بچه‌ها در زمینه روابط در خانه، مدرسه، و محیط کار می‌شود. 
  

مبانی اصلی احساسات

مبانی احساسات پایه‌‌های اصلی مربی‌گری (کوچینگ) احساسات هستند.  هر کدام از مبانی احساسات بسیار مهم هستند؛ زیرا این مبانی به ما راهنمایی می‌کنند که چه برخورد و عکس العملی را نسبت به شرایط مختلف داشته باشیم. این اطلاعات به والدین کمک می‌کند تا احساسات درونی فرزندان خود را تشخیص داده و بدانند نیاز اصلی فرزندشان در حین گذر از تجربیات احساسی چیست!‌ دقت داشته باشید که هر احساسی شامل موارد زیر می باشد:

• احساسی فیزیکی
• لقب یا کلمه که احساس را شرح می‌دهد.
• نیاز
• واکنش یا تمایل به عمل

والدین با استفاده از این اطلاعات می‌توانند به فرزندان خود کمک کنند. به طور مثال:

دانش و آگاهی از اینکه هر احساس به چه شکل بروز داده می‌شود، می‌تواند به والدین کمک کند تا تشخیص دهند فرزندان‌شان چه نوع احساسی را بیشتر از بقیه تجربه می‌کند.

دانستن اسم هر احساس نیز روشی است که به والدین کمک می‌کند تا به فرزندان خود آموزش دهند هر احساس چه خصوصیتی دارد. یاد گرفتن این احساسات به فرزندان نیز کمک می‌کند، احساسی که تجربه می‌کنند را راحت تر تشخیص داده و به والدین خود بگویند.

آگاهی از نوع احساسی که با آن درگیر هستیم کمک می‌کند تا راحت تر آن احساس را مهار کنیم. هم‌چنین وقتی والدین از نیازی که در پس هر احساس وجود دارد آگاه باشند راحت‌تر می‌توانند به فرزندان خود در حین گذر از تجربیاتِ احساسی کمک کنند.

علاوه بر این، وقتی بدانیم که هر احساس چه کنشی را در پی دارد، می‌توانیم به فرزندان خود کمک کنیم که از تجربیات احساسی خود راحت‌تر گذر کنند.

دقت داشته باشید، نگرانی یک احساس نیست!  نیازی که در پس احساس نگرانی است امنیت و یا محافظت نیست! ترس احساسی است که ما نسبت به خطر واقعی از خود نشان می‌دهیم، اما نگرانی احساس ما نسبت به خطری است که در واقعیت وجود نداشته و فقط در تصور ما است. نگرانی هم‌چنین می‌تواند عکس العمل ما به شرایطِ پر از استرس باشد. بیشتر از ایجاد احساس امنیت و یا محافظت، اضطراب و نگرانی تنها در صورتی کمتر می‌شود که ما در معرض  شرایطی قرار بگیریم که احساس تهدید و خطر ایجاد می‌کند،این کمک می کند تا بتوانیم احساس نگرانی را فرو کش کرده و مهار کنیم.