دوشنبه ۲۷ شهریور

فرمان هفتم

«زنا مکن.»

خروج ۱۴:۲۰   

فرمان هفتم مختص منع زنا نیست، بلکه جهت محافظت از شأن عهد وصال و حرمت خانواده نیز هست (تثنیه ۱۳:۲۲-۲۰). همچنین، این فرمان همانند سایر احکام ده‌فرمان توسط خداوند عیسی به کمال رسید (متی ۲۸:۵-۲۹). مفهوم باطنی فرمان هفتم هرگونه شهوت‌رانی، مقاربت، محاوره، رؤیت و تخیل و… را منع می‌کند. پرهیز از چنین گناهانی، مستلزم نبرد روحانی است (افسسیان ۱۳:۶-۱۹).

آداب یک‌تَن شدن، مؤید موهبت خدا به مرد است (پیدایش ۱۸:۲) و نحوهٔ تکوین زن، از ارزش جایگاه او حکایت دارد (پیدایش ۲۲:۲). ارادهٔ نیکوی خدا اعطای برکت باروری به مرد و زن است تا در کنار هم از نعمت‌ پیوند بهره‌ برده، ثمرهٔ مهروزی آنها منجر به بنای مأمن صمیمی خانواده شود. عهد وصال، جزء هفت آیین مقدس کلیسای سنتی می‌باشد؛ زیرا خداوند هم «شاهد» انعقاد و هم «طرف مقابل» این عهد است. تأهل، موهبت خدا به زن و مرد جهت شادکامی، همیاری و پرورش نسلی پارسا و خداترس می‌باشد (مرقس ۶:۱۰-۹).

اما پس از سقوط انسان، فرصتی برای شیطان مهیا شد تا به هر ترتیب عهد وصال را تباه، موهبت یک‌تَنْ شدن را زایل و برکت باروری را بی‌ارزش جلوه دهد تا کانون صمیمی خانواده را به نابودی بکشاند. روابط ناشایست شهوانی در عصر ما، نسبت به اعصار گذشته، به‌ میزان قابل توجهی افزایش یافته تا آنجا که قبح شهوت‌رانی نزد عموم از بین رفته و نه تنها نکوهش نمی‌شود، بلکه از مقبولیت عمومی نیز برخوردار شده‌! درحالی‌که خدا از ‌بی‌وفایی، شهوت‌رانی و روابط ناسالم و ناشایست کراهت دارد. پس، انسانی که مرتکب زنا شود نه تنها به همسرش، بلکه به خدا نیز خیانت کرده است (اول‌ قرنتیان ۱۱:۱۱-۱۲). لذا، بی‎سبب گسستن عهد وصال، گناهی ویران‌گر است (امثال ۱۷:۲-۱۸).

اگر به‌طور دائم در معرض وسوسه قرار بگیریم، ناگزیر مرتکب گناه خواهیم شد و گناهکاری باعث کوری روحانی می‌شود که پیامد آن، فرو رفتن در ظلمت، لغزش و سقوط به درهٔ هلاکت است (یعقوب ۱۳:۱-۱۵). اما خداوند به سبب رحمت‌های عظیم خویش، بی‌درنگ به داوری گناهکاران نمی‌پردازد، بلکه به همه فرصت توبه می‌دهد (یعقوب ۴:۴ -۱۰) و هرگاه ماتمیان با فروتنی و ندامت توبه کنند، خدا از اعلی‌علیین به آنان قوت عطا می‌نماید تا برای مقابله با وسوسه تجهیز گردند (اول‌ تسالونیکیان ۲:۴-۹).

خوشا‌به‌حال ما ایمان‌داران که به اقتدار و حرمت خون عیسی مسیح بر صلیب عادل شمرده شده، وارثان ملکوت گشته، حیات جاودان یافته و به قوت خداوند عیسی رستاخیز می‌نماییم‌. ایمان‌دار راستین هنگام تولد تازه با خداوند عیسی یک‌تَن شده و عضوی از اعضای پیکر او می‌گردد. از‌این‌رو، موهبت آکندگی از روح قدوس خدا را می‌یابد و به یقین هیکل روح‌القدس مبرا از هر گناه است. از‌این‌رو، ایمان‌دار راستین قوت پرهیز از امیال شهوانی را دارد و تن به بی‌عفتی نمی‌دهد (اول‌ قرنتیان ۱۲:۶-۲۰).