پیشگفتار:
این روزها باور عموم بر این است که نوزادان بی‌گناه به‌دنیا می‌آیند، آنها کامل هستند و گناه زمانی پدیدار میشود که آنها رشد می‌کنند. آنگاه گناه بخشی از محیط روزانه و احتمالاً ناسالم آنها میشود. ممکن است دلیل گناه آنها الگوهای اشتباهی بوده باشد که از والدین خود دیده‌اند؛ یا آنچه که در تلویزیون مشاهده کرده‌اند، ممکن است رشد و توسعه را مقصر بدانیم. باید برای کارهای اشتباهی که آنها انجام می‌دهند دلیل دیگری هم وجود داشته باشد، چرا که مطمئناً آنها به انجام اشتباه تمایل زیادی دارند. این چیزی است که امروزه بسیاری به آن معتقدند.
با‌این‌حال، کتاب مقدس بیان می‌کند که گناه، به‌خاطر گناه آدم و حوا به ما رسیده است. همهٔ ما به‌خاطر گناه اولیهٔ آنان گناهکار هستیم (رومیان ۱۲:۵-۱۹). گناه به‌صورت اتوماتیک به ما رسیده است. این بدان معناست که وقتی نوزادی به‌دنیا می‌آید، گناهکار است. او در گناه به‌دنیا می‌آید. آیا ما می‌توانیم با این حقیقت زندگی کنیم؟ اگر ایمان داریم که کلام خدا حقیقت است و دروغ نمی‌گوید، پس باید با آن زندگی کنیم. اگر به خدا ایمان داریم و تصمیم گرفته‌ایم از او پیروی کنیم.
اکنون با این واقعیت چه کنیم؟ آیا به‌خاطر گناه اولیه که به تمام انسان‌ها رسیده است، جهنم برای کودکان ما مقرر شده است؟ بله، همین‌طور است. اما ما ایمان داریم آنها تا زمانی که خودشان بتوانند درک کنند و به ایمان خود اعتراف کنند، با ایمان والدینشان پوشانده شده‌اند. با این امید، آسمان و داشتن رابطه‌ای پُرارزش با خدا، برای آنها مقرر شده است.
اکنون مسئولیت ما در قبال تجهیز آنها برای زمان‌هایی از زندگی‌شان که احتیاج به تصمیم‌گیری دارند چیست؟ مسئولیت ما این است که به آنها دربارهٔ گناه، منشأ آن و امور درست و نادرست، به همان وضوحی که در داستان آدم و حوا و گناه اولیه شرح داده شده، تعلیم دهیم. اما نباید در این جا متوقف شویم. باید به آنها بگوییم که عیسی برای نجات آنها فرستاده شد و با پذیرفتن قربانی او بر روی صلیب، می‌توانیم به آسمان برویم. ما می‌توانیم دوست عیسی باشیم. ما می‌توانیم رابطهٔ شخصی با او داشته باشیم. تمام کاری که باید انجام دهیم این است که به گناهانمان اعتراف کرده، از او بخواهیم کنار ما آمده و به ما کمک کند. به همین سادگی.
اما اگر این موضوع به آنها گفته نشده باشد، چطور باید آن را بدانند؟ خدا می‌خواهد همه توبه کنند، او می‌خواهد همه به آسمان بروند (رومیان ۱۴:۱۰). همهٔ ما یک انتخاب داریم. بیایید این انتخاب را از فرزندانمان نگیریم. بیایید از همان ابتدای زندگی‌شان آنها را با تعلیم دربارهٔ خدا، گناه و تدارک الهی برای گناه ما و اینکه می‌توانند بر تصمیم شخصی‌شان مبنی بر پیروی‌کردن از عیسی امید داشته باشند، تجهیز کنیم! بیایید در مسیر نجات آنها و راه رفتنشان با خدا نایستیم.
«طفل را در راهی که باید برود تربیت نما و چون پیر هم شود از آن انحراف نخواهد ورزید!» (امثال ۶:۲۲)
آموزش اکنون آغاز میشود! بیایید تأخیر نکنیم! کودکان، مثل ما، به یک نجات‌دهنده نیاز دارند! بیایید آنها را به شناخت او نزدیک‌تر کنیم! بیایید با این دلیل که چرا به او نیاز داریم شروع کنیم: گناه! گذشته از اینها، وقتی مشکلی وجود ندارد، به خدایی هم نیاز نیست. لازم است آنها پیش از درک راه‌حل، مشکل را بشناسند! پیش بروید و آنها را تجهیز کنید. آنها به شما برای انجام این کار نیاز دارند! باشد که خدا شما را برای این کار برکت دهد!
نگاهی به کتاب‌مقدس:
پیدایش ۱۵:۲ تا ۲۴:۳
آیهٔ کلیدی:
رومیان ۲۳:۳ «همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصرند.»
مفهوم کلیدی:
به‌خاطر گناه آدم و حوا، گناه وارد جهان شد و به همین خاطر، همهٔ ما گناهکار هستیم. با‌این‌حال، خدا از طریق پسرش عیسی به ما امید می‌بخشد.
اهداف درس (دانستن، احساس‌کردن، انجام‌دادن):
۱. بدانند گناه از طریق آدم و حوا وارد جهان شد. در نتیجه، تمامی ما گناهکار هستیم، اما خدا یگانه پسرش را داد تا ما را نجات دهد.
۲. حس کنند گناه بسیار بد است و عواقب بسیار بدی نیز دارد، اما به‌خاطر وعدهٔ عیسی، امید داریم.
۳. تشخیص دهند چه کاری گناه است و تلاش کنند که کارهای بد انجام ندهند. همین‌طور هنگامی که گناه کردند، درخواست بخشش کنند.
وسایل مورد نیاز:
– کتاب‌مقدس
– خوراکی
– کیسه/سبد هدیه
– سرودهای پرستشی کودکانه
– دو پارچ نوشیدنی و لیوان برای بچه‌ها
– الگوی کاردستی آدم و حوا، کاغذ ضخیم که پشت آنها قرار دهیم، مداد شمعی، چسب و قیچی
– وایت برد کوچک در صورت امکان، ماژیک
– دستورالعمل‌های طراحی داستان
خوشامدگویی:
– سرود خوشامدگویی (سرود مربوط به این قسمت و قسمت‌‌های دیگر، برای دانلود در آخر همین صفحه قرار داده شده‌اند.)
- خوراکی: خوراکی‌هایی را به بچه‌ها بدهید که نیاز به تمیزکاری بعد از خوردن نداشته باشند. مانند آب‌میوه و بیسکویت. زمانی را برای خوردن خوراکی‌ها تعیین کنید: مثلاً ۱۰ دقیقه.
- زمان گفتگو: با بچه‌ها دربارهٔ هفته‌ای که داشتند صحبت کنید. از آنها بپرسید چه کارهایی کردند، چه احساسی داشتند و… . نشان دهید که به آنها اهمیت می‌دهید.
- درس هفتۀ گذشته را پیگیری کنید.
پرستش و هدیه:
- سرودهایی دربارهٔ گناه و فیض و محبت خدا
– جمع‌آوری هدایا (به یک سبد یا کیسه برای جمع‌آوری هدایا نیاز دارید. به آنها بگویید که این هدایا را به‌عنوان پرستشی برای خدا جمع‌آوری می‌کنید و آن را برای کمک به دیگران استفاده خواهید کرد.)
آدم و حوا
| یک روز آدم و حوا | توی باغ تنها قدم می‌زدن خوشحال و خندون | |
| تک درختی بود تو باغ | گفته بود خدا هیچ‌وقت نخورید از میوه اون | |
| مار حیله‌گر اما | می‌گفت به حوا «بخور از اونها» | |
| زودی گول خوردند اونها | چیدند و خوردند از اون میوه‌ها | |
| پس خدا تنبیهشون کرد | از اون باغ بیرونشون کرد (۲بار) | |
| اما مژده داد به اونها | که می‌فرسته پسرش عیسی را | |
| با ایمان به پسر خدا | همگی می‌شیم فرزند خدا | |
| گرچه آدم و حوا | رفتند از اون باغ اما خدا بود مراقبشون | |
| کلام خدا میگه | یک روزی خدا فرستاد عیسی رو به کمکمون | |
| با ایمان به پسر خدا | همگی می‌شیم فرزند خدا (۲بار) |
دعا برای درس:
درس را با دعا شروع کنید. از خدا به‌خاطر تمام چیزهایی که آفریده و اینکه ما را دوست دارد، سپاسگزاری کنید. از او بخواهید که قلب بچه‌ها را باز کند تا بفهمند گناه چیست و کمک کند تا کارهای درست را انتخاب کنند؛ نه کارهای اشتباه را. از خدا حکمت بطلبید تا به آنها کمک کند که کار درست را شناخته و در نتیجه بتوانند بهترین خود را برای خدا انجام دهند.
قلاب (جلب توجه آنها):
چشیدن طعم: دو نوشیدنی را که معمولاً بچه‌ها دوست دارند آماده کنید، مثلاً آب طعم‌دار یا آب‌میوه، چیزی که آنها خیلی دوست دارند. یکی از نوشیدنی‌ها باید خوشمزه باشد. داخل دیگری کمی نمک یا چیزی که دیده نمی‌شود، اما مزهٔ نوشیدنی را بد می‌کند، اضافه کنید. هر دو نوشیدنی یکسان به‌نظر می‌آیند، پس کسی شک نمی‌کند که آنها متفاوت هستند. لیوان کافی بیاورید تا تمام بچه‌ها آن نوشیدنی‌ها را مزه کنند.
بگویید: «من امروز یه نوشیدنی با خودم آوردم. دوست دارین کمی ازش بچشین؟» (اجازه دهید که پاسخ دهند). بله؟ خیلی خُب، بفرمایین (کمی از نوشیدنی شور را در لیوان‌های بچه‌ها بریزید و به آنها بدهید تا هم‌زمان بنوشند). نوش جان (صبر کنید تا عکس‌العمل آنها را ببینید). چطور بود؟ دوست داشتین؟ (اجازه دهید پاسخ دهند). نه؟ چرا نه؟ (بگذارید پاسخ دهند). بله، درسته، مزۀ بدی داره، فکر کنم شوره، اما ظاهرش خوب به‌نظر می‌رسید، مگه نه؟ (اجازه دهید پاسخ دهند.)»
«فکر کنم که خوب درستش نکردم. چطوره یه‌کمی از اون یکی نوشیدنی رو امتحان کنین؟ (نوشیدنی دیگر را نشان دهید.) دوست دارین؟ (اجازه دهید پاسخ دهند.) نه؟ چرا نه؟ این یکی واقعاً خوشمزه به‌نظر میاد (خودتان کمی بنوشید). این حتماً سرحالتون می‌کنه، قول می‌دم که خوشتون میاد (به هر کدام یک لیوان از نوشیدنی جدید بدهید). نوش جان! (با هم بنوشید و بعد از آنها بپرسید که نوشیدنی چطور بود). این نوشیدنی رو دوست داشتین؟ بله؟ عالیه. با قبلی چه فرقی داشت؟ چرا این یکی رو دوست داشتین؟ (اجازه دهید پاسخ دهند). مزهٔ این یکی با قبلیه خیلی فرق داشت، مگه نه؟ اما آیا ظاهرش هم فرق داشت؟ (بگذارید پاسخ دهند). نه، هیچ فرقی نداشت.»
« گاهی وقتا گناه هم این‌طوریه. می‌دونین گناه چیه؟ (اجازه دهید که پاسخ دهند). گناه کارای اشتباهیه که ما به ضد خدا یا اطرافیانمون انجام می‌دیم. مثلاً، وقتی چیزی رو که مال ما نیست برمی‌داریم و کسی اَزَمون می‌پرسه که اون وسیله رو ما برداشتیم، معمولاً چه جوابی می‌دیم؟ (اجازه دهید پاسخ دهند.) می‌گیم نه؛ پیش من نیست. راستش رو نگفتن، باعث می‌شه حس بهتری داشته باشیم؛ چون به دردسر نمی‌افتیم.»
«اما این دروغگویی و دزدی، اعتماد دیگران به ما رو از بین می‌بره! خدا به ما میگه که دروغ نگیم و دزدی نکنیم. این کار به دیگران آسیب می‌زنه. شاید اولش خوب به‌نظر بیاد، ولی آخرش نتیجهٔ بدی داره. گناه خطرناکه و ما رو به راه‌های بدی می‌بره. برای ما خیلی مهمه که از خدا اطاعت کنیم تا هم راه‌مون آسون‌تر بشه و هم خدا را خوشحال کنه.»
