دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، مملو است از قوانین. بعضی از آنها خوب هستند و بعضی دیگر [آن‌طور که باید]، خوب نیستند. گاهی اوقات ما فقط می‌خواهیم بجنگیم و با نااطاعتی از این قوانین، طبق ارادۀ خودمان عمل کنیم. درپیش‌گرفتن این رویه، باعث بی‌نظمی در زندگی‌مان می‌شود. خانواده، دوستان یا حتی دولت ما بالاخره متوجه می‌شوند و شدیداً با ما برخورد خواهند کرد. درست زمانی که فکر می‌کنیم دیگر به‌اندازۀ کافی قوانین را تحمل کرده‌ایم، ناگهان در کتاب خروج در کتاب‌مقدس با «قوانین» بیشتری روبه‌رو می‌شویم که باید از آنها اطاعت کنیم. چگونه می‌توانیم همهٔ آنها را نگه داریم؟ به‌نظر می‌رسد زندگی ما شامل خروارها قانون است که بر روی هم تلنبار شده‌اند. به‌راستی، چه زمانی از این قوانین آزاد خواهیم شد؟

در واقع، خدا نمی‌خواهد با قوانین باری سنگین بر دوش ما بگذارد. او می‌داند که به‌خاطرسپردن آنها دشوار است و این قوانین می‌توانند ما را به‌سوی شریعت‌گرایی سوق دهند، چیزی که او اصلاً دوست ندارد. پس وقتی عیسی به زمین آمد، ۱۰ فرمانی را که در خروج داده شده بود، به این شکل خلاصه کرد: «خدای خود را با تمامی دل، جان، قوت و فکر خود محبت کن، و همسایۀ خود را همچون خویشتن محبت کن.» این بار سنگینی بر دوش ما نمی‌گذارد، درست است؟ البته که ما ایمانداران می‌خواهیم از خدا اطاعت کنیم و نشان بدهیم که او را دوست داریم و این با محبت به دیگران انجام می‌شود. قطعاً لازم نیست که کتاب‌مقدس را بسیار جستجو کنیم تا بیاموزیم که چگونه این کار را در عمل اجرا کنیم (لوقا ۶‏:‏۳۱: «با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند»). پس همان‌طور که می‌بینید، اگر ما از دو فرمان یا قانون خلاصۀ عیسی اطاعت کنیم، در واقع از ۱۰ فرمان یا قوانینی که در خروج مطرح شده‌اند نیز اطاعت کرده‌ایم. به همین سادگی!

تنها هدف خدا از ارائۀ این دستورالعمل‌ها، این است که به ما کمک کند: نخست آنکه، بدانیم چگونه او را خوشحال کنیم و دوم آنکه، بدانیم چگونه زندگی راحت‌تر و آرام‌تری بر زمین داشته باشیم. هر چه باشد، او همه‌چیز را می‌داند. او از آینده آگاه است، از گذشته نیز آگاه است و از زمان حال نیز. او این قوانین یا فرمان‌ها را برای کمک به ما وضع کرده تا از اشتباهات گذشته یا آیندۀ ما انسان‌ها، جلوگیری کند. او می‌خواهد لذت‌بردن ما از یک زندگی مملو از آرامش و هماهنگی را ببیند. این زمانی میسر می‌شود که ما خدا و همسایه‌مان را محبت کنیم. پس اجازه ندهیم که این دستورالعمل‌ها برای ما طاقت‌فرسا شوند. بیایید آنها را بپذیریم تا بتوانیم از طرف پدر مهربانمان برکت فراوان یابیم، چنانکه او مطابق وعده‌اش، همۀ مطیعان خود را برکت می‌دهد.

بیایید فرصت دریافت برکت خدا را از کودکانمان نگیریم. کودکان اشتیاقی طبیعی برای اطاعت و انجام کار درست دارند، اما به‌طور طبیعی نمی‌دانند چگونه اطاعت کنند. آنها به‌طور طبیعی نمی‌دانند چه چیزی درست یا غلط است؛ یا چگونه دیگران یا خدا را خوشحال کنند. آنها باید از ما یاد بگیرند که چگونه این کارها را انجام دهند. به همین دلیل، باید داستان موسی و قوم اسرائیل در بیابان را به آنها بیاموزیم. آنها نیاز دارند ۱۰ فرمان خدا و ۲ فرمان خلاصۀ عیسی را بدانند. قطعاً بعضی از این فرمان‌ها تا زمانی که بچه‌ها بزرگ‌تر شوند، در زندگی‌شان کاربردی نخواهد داشت، اما چرا الان باید مانع از آگاهی‌شان از اطاعت خدا و دیگران شویم؟ چرا نگذاریم بدانند که چگونه باید محبتشان را به دیگران نشان دهند تا خدا را خوشحال کنند؟ اشتیاق درونی آنها این است که دیگران را خوشحال کنند. بیایید این فرصت را به آنها بدهیم. سپس، درحالی‌که بزرگ می‌شوند، زمان زیادی خواهند داشت که آنها را به‌کار ببرند!