قوی و دلیر باش، زیرا یهوه خدایت با توست!
یوشع ۱: ۹
به‌یاد‌آوردن آیهٔ فوق در زمان بلا و مصیبت بسیار دشوار است. در این‌گونه مواقع افکار ما با سؤالاتی از این قبیل درگیر خواهد بود: چرا این اتفاق برای ما افتاده است؟ خدا کجاست و چرا او اجازه می‌دهد که این اتفاق بیفتد؟
هنگامی که افکار ما به‌شدت درگیر است و کارهای زیادی را باید انجام دهیم، آرام‌گرفتن در خداوند امر بسیار دشواری می‌شود. آن‌گاه این فکر به ما روی می‌آورد که به‌خاطر گناهانمان مورد تنبیه خدا قرار گرفته‌‌ایم. شاید هم فکر کنیم که او از ما روی برگردانیده است.
خدا توسط کلامِ خودش به ما اطمینان می‌دهد که همیشه با ماست. او هرگز ما را ترک و یا فراموش نخواهد کرد. او خدایی امین است. در حین کشمکش و تقلاهای ما، در اوج شک‌های ما و در طول وقایع ناگوار و مشکل زندگی او پیوسته ما را دوست داشته و محبت می‌کند. او همیشه حاضر است. هرچند او اجازه داده است که بلا واقع شود، اما این به معنی تنبیه ما برای گناهانمان نیست. او گناهان ما را از ما برداشته است، پس لزومی ندارد که ما را تنبیه کند. گناهان ما دور شده‌اند! او پیشتر از این، مشکل گناه را حل کرده است.
پس در زمان‌های سخت و ویرانگر، ما چه می‌توانیم بکنیم؟ خوب، ما می‌توانیم حتی بیشتر از پیش به او تقرب بجوییم. ما می‌توانیم والدین، همسر، خواهران، برادران و همچنین فرزندان خود را برای دعا فرابخوانیم و از او بخواهیم که در حین این بلا، از ما محافظت کند. او در اجابت این دعای ما «امین» خواهد بود، پس مشکل را به او واگذار کنیم. او قادر است فوق از آنچه که ما می‌طلبیم یا تصور می‌کنیم برای ما انجام دهد. تنها چیزی که او از ما می‌خواهد این است که به او وفادار باشیم و احتیاجات خود را به حضور او بیاوریم. بیایید همین حالا این کار را با هم انجام دهیم!
همچنین، هر کاری را که می‌توانید، برای ایمن‌بودن خودتان انجام دهید. به‌ویژه، اگر بچه‌دار هستید آنها را داخل خانه نگاه دارید تا از آسیب در امان باشند. آنها را به جایی ببرید که از در امان بودنشان مطمئن باشید؛ مکانی مطمئن که در حین این گرفتاری، به آنها احساس امنیت و محبت را الغاء کند و لطفاً، آنها را از ماجرا مطلع کنید؛ زیرا اگر این کار را انجام ندهید، آنها این تنش و نگرانی از طرف شما را به‌صورت یک امر «ناشناس» دریافت و احساس می‌کنند. همان‌طور که همهٔما می‌دانیم، تنش و نگرانی ناشی از یک امر ناشناس، بسیار سخت‌تر از تنش ناشی از امری است که ما از آن مطلعیم. پس لطفاً بچه‌ها را از شرایط موجود مطلع کنید. به آنها بگویید که آنها را به جای امنی آورده‌اید تا صدمه‌ای نبینند. به آنها بگویید که در کنارشان خواهید بود و همراه یکدیگر و همراه با خدا، همهٔشما در امان هستید. سعی کنید همراه آنها به کارهای عادی خانه بپردازید، یا حتی خیلی عادی با آنها به بازی مشغول شوید.این کار به آرام‌گرفتن آنها کمک می‌کند، زیرا توجه آنها از ناآرامی بیرون منحرف شده و به وقت خاصی که با شما دارند متمرکز می‌شود. شما بنیان امنیت آنها هستید. اگر برای آنها مکان و پناهگاهی امن فراهم کنید، آنها با خوشحالی به همراه شما در امنیتی که خدا فراهم می‌کند، با این توفان روبه‌رو خواهند شد. ترس‌ها و احتیاجات خود را با یکدیگر به‌عنوان یک خانواده به حضور خدا بیاورید. او وارد خانهٔشما شده و افکار و قلوب شما را با آرامش و محبت مافوق طبیعی خود، پُر خواهد ساخت. به‌زودی حواس شما به امور دیگری معطوف خواهد شد و شاید حتی فراموش کنید که در اطراف شما چه می‌گذرد. او قدرت انجام این کار را دارد. باشد که امروز آن را برای شما انجام دهد!
