«مادامی که در جهان هستم، نور جهان هستم.»

یوحنا ۹: ۵

این فرمایش عیسی مسیح است که در مقابل درد و رنج شخص نابینایی بیان شد (انجیل یوحنا ۹). هر چقدر که در کلام خداوند می‌گردیم، شهادتی از ایمان این شخص نمی‌شنویم، هیچ فریادی از نوع «خداوندا بر من ترحم فرما» نمی‌شنویم، حتی آشنایی یا دوستی که برای وی در نزد پاهای خداوند شفاعت کند، نمی‌بینیم. اما آنچه که در این میان به فراوانی وجود دارد، نگاه‌های تحقیرآمیزی افرادی است که مصیبت شخص در زندگی‌اش را مجازات الهی می‌انگارند.

مردمی که می‌آیند و بی‌تفاوت می‌گذرند، مردمی که می‌بینند و بی هیچ احساسی، وی را درس عبرتی برای خود و درد او را نشانهٔ مجازات الهی می‌خوانند. اما خداوند ما عیسی مسیح فارغ از اینکه ایمان آن شخص چگونه است و فارغ از اینکه او از کجا آمده و به کجا می‌رود و اهل کجاست و غیره، به درد و رنج او بی‌اعتنا نمی‌ماند.

گویا مسیح که خداوند و الگوی ماست، با درد و رنج آن شخص همان لحظه سهیم شده، در مقابل آن با مسئولیت تمام می‌فرماید: «مادامی که در جهان هستم، نور جهان هستم.»

گویا این نگرش عیسی مسیح خداوند است به درد و رنج انسان‌ها، فارغ از قومیت و ملیت و مذهب و راه و روش آنها. این است عبارتی که مسیح برای خدمت خود به کار برد و معادل همین عبارت را نیز برای شاگردان به کار می‌برد: «شما نور عالم هستید» (متی ۵: ۱۴). یادمان باشد که نور خداوند بر نیکان و بدان یکسان تابیده می‌شود، او آفریننده و خالق تک‌تک ما است و برای زندگی هر کدام از ما نقشه‌هایی عالی دارد.

خداوندمان شاگردان را دعوت کرد و ما را نیز دعوت کرده است که در این خدمت مبارک در زمین چون او عمل کنیم و سرلوحهٔ اعمالمان همچون او باشد، آن‌طور که کلام می‌فرماید: «مقدس باشید چنانکه من قدوسم» (لاویان ۱۱: ۴۴).

دیدن رنج و درد همسایه و بی‌تفاوتی، گناهی است بس عظیم در نزد عیسی که بی‌تفاوت نگذشت. این رسالتی است بر دوش ما ایمانداران که مسیح را در افراد دردمند و مصیبت‌زده؛ فارغ از اعتقادات‌شان و فارغ از قومیت و ملیت‌شان خدمت کنیم.

امروز سرزمین عزیزمان ایران و عده‌ای از هم‌وطنان‌مان در مصیبت گرفتارند. مسئولیت من و تو به‌عنوان مسیحی و پیرو عیسی چیست؟

باشد تا در این ایام گرفتاری و دردمندی نور باشیم، با شتافتن به کمک همسایه‌هامان از هر طریقی که مقدور است. پولس رسول در رسالهٔ خود به افسسیان ۴: ۱۹ عبارت عجیبی را به کار می‌برد با عنوان «بی‌حسی»، «بی‌دردی»، «بی‌عاری» (حس(ἀπηλγηκότες  apēlgēkotes))، گویا این همان بی‌تفاوتی‌ای است که نشان جلال خداوند نمی‌باشد.

خواهران و برادران ایماندارم، امروز روزی است که ما باید در نام عیسی، مشعل‌هایمان را روشن کنیم و بشتابیم و از یکدیگر در کمک به مردم پیشی بگیریم، چرا که اگر عیسی آشکارا اینجا بود همین کار را می‌کرد. برای ما که پیروان راه او هستیم، امروز روزی است که نور عالم باشیم، چنان‌که عیسی فرمود: «مادامی که در جهان هستم، نور جهان هستم» (یوحنا ۹: ۵).