فرمان اول و دوم
خروج ۲۰ : ۳ – ۵
احکام خدا زوال ناپذیرند و خداوند عیسی بر استواری آنها مُهر تأیید زده است (متی ۵: ۱۷-۱۹). لذا، دَه‌فرمان تا انقضای این عالم برقرار می‌باشد و مطابق تعالیم عهدجدید، سرسپردۀ مسیح، مطیع احکام خدا است. فرمان اول پرستیدن «هر که و هر چه» را «در کنار یا به‌جای» خدای راستین ممنوع می‌کند. که را بیش از همه می‌ستاییم؟ هنگام سختی به که پناه می‌بریم؟ اغلب به چه می‌اندیشیم؟ پاسخ صادقانه به سه پرسش مذکور، ما را به کشف خدایان دروغینی که در کنار خدای راستین می‌پرستیم رهنمون می‌سازند. اگر پاسخ صادقانۀ ما به چنین پرسش‌هایی، «خداوندخدا» باشد، از فرمان‌اول به‌درستی اطاعت کرده‌ایم.
شالودۀ فرمان دوم مؤید شیوۀ پرستش مقبول خدا است. راز تجسم به انسان رخصت داد تا خدای نادیدنی را ببیند. بنابراین، ما ایمان‌داران هنگام پرستش، نیازی به تمثال و تصویر نداریم؛ زیرا موهبت شناخت صورت خدای نادیده بر ما عطا گشته است (کولسیان ۱۵:۱). برای انجام عبادت مقبول خدا، یعنی پرستش در روح و راستی (فیلیپیان ۳:۳)، نیازمند شناخت آداب نیایش، تأمل بر کلمۀ مجسم (یوحنا ۴:۱۶)، ستودن جلال خدای پدر در نام خدای پسر و هدایت روح‌القدس هستیم.
برگزاری نمایش شورانگیز با نوای سازها و تعداد کثیر حضار، نشانۀ شیوۀ شایستهٔ پرستش و احراز مقبولیت آن نیست، بلکه پرستش در روح و راستی مقبول خداوندخدا می‌باشد. ایمان‌داران تحت پوشش خون مطهر عیسی، فیض یافته‌اند تا فارغ از مکان و زمان، خداوندخدا را بپرستند، اما باید خدا را آن‌طور که خودش خواسته پرستش نماییم، نه مطابق میل خود! اخطار موجود در فرمان دوم حاکی از ضرورت پایبندی به راه‌های مقبول خدا است.
مفهوم اخطار فرمان دوم با تعبیر رایج آن، یعنی «لعنت نسلی» سنخیت ندارد. خدا فرموده که انتقام گناه پدران را از پسران می‌گیرم. خدا نگفت که حتی پسران پرهیزکار هم باید متحمل عقوبت پدران گناهکار خویش شوند! تبیین دیگر این اخطار در باب هجدهم حزقیال، رهنمون درک درست این هشدار است: «پسران صالح متحمل عقوبت شرارت پدران خود نمی‌شوند.» پس، با توجه به هر دو آیه، پیام این اخطار آشکار می‌شود: فرزندانی که طُرُق انحرافی اجداد خویش را ترک و راه‌های مقبول خدا را پیشه کنند، مورد مرحمت خداوندخدا قرار می‌گیرند.
خوشا‌به‌حال ما ایمان‌داران؛ زیرا خداوند ما جاودانه کاهن در قدس‌الاقداس بنا شده به دست خدا است و به‌واسطۀ اقتدار او، ما نیز رخصت پرستش در این خیمۀ مقدس را یافته‌ایم. هللویاه!
مطالعهٔ کتاب مقدس
خروج ۲۰ : ۳ – ۵
یوحنا ۱۹:۴ - ۲۴
زن گفت: «سرورم، می‌بینم که نبی هستی. ۲۰پدران ما در این کوه پرستش می‌کردند، امّا شما می‌گویید جایی که در آن باید پرستش کرد اورشلیم است.» ۲۱عیسی گفت: «ای زن، باور کن، زمانی فرا خواهد رسید که پدر را نه در این کوه پرستش خواهید کرد، نه در اورشلیم. ۲۲شما آنچه را نمی‌شناسید می‌پرستید، امّا ما آنچه را می‌شناسیم می‌پرستیم، زیرا نجات به واسطۀ قوم یهود فراهم می‌آید. ۲۳امّا زمانی می‌رسد، و هم‌اکنون فرا رسیده است، که پرستندگانِ راستین، پدر را در روح و راستی پرستش خواهند کرد، زیرا پدر جویای چنین پرستندگانی است. ۲۴خدا روح است و پرستندگانش باید او را در روح و راستی بپرستند.»
