دعای خدا‌محور
ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد، پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می‌شود، بر زمین نیز به انجام رسد. متی ۶: ۹ -۱۰
در انجیل متی ۶: ۵ – ۱۵ با تعلیم جاودانۀ عیسی در مورد دعا روبرو می‌شویم. عیسی قبل از ارائۀ یک الگوی صحیح برای دعا، با اشاره به بعضی از خصوصیات دعای ریاکاران مذهبی و اقوام بت‌پرست، ما را با نمونه‌هایی از دعاهای اشتباه و بی‌ثمر آشنا می‌کند. در این نمونه‌ها دو خطای عمده در دعا مشاهده می‌شود. دعای گروه اول دعایی انسان‌محور است که به عوض جلال خدا بدنبال جلال خود شخص است. در این نمونه، دعا برای کسب اعتبار و احترام نزد مردم به کار‌رفته، دیگر خدا در آن جایی ندارد. دعای گروه دوم دعایی نیاز‌محور است که مقام خدا را تنها به تامین کنندۀ نیازها تقلیل می‌دهد و در آن تلاشی برای شناخت شخصیت خدا بکار برده نمی‌شود.
پس از این مقدمه، عیسی در دعای ربانی، الگوی یک دعای کامل و صحیح را در اختیار ما قرار می‌دهد. او با ذکر اشتباهات دعای انسان‌محور و دعای نیاز‌محور، ما را دعوت می‌کند که دعای خود را به دعایی خدا‌محور تغییر دهیم. با معرفی این نمونه، عیسی بر آن است که در شاگردان خود ذهنیتی متفاوت نسبت به دعا ایجاد کند. در دعای ربانی همۀ قسمتهای لازم در دعا در جای صحیح خود قرار می‌گیرند تا مقصود کامل خدا از دعا برآورده شود.
با اشاره به پدر بودن خدا، عیسی هرگونه فاصله و جدایی بین انسان و خدا را بر‌می‌دارد. اما، در عین حال احترام و تکریم پدر را در آغاز هر دعا قرار می‌دهد. نزدیک شدن به دعا با یک چنین طرز فکری، خدا را به محور و مقصد دعا تبدیل می‌کند. لذا، طلبیدن پادشاهی خدا و انجام ارادۀ او بر زمین مهمترین اولویت شخص دعا گزار می‌شود. اما، یقیناً مقصود عیسی این نبود که ما با الگو قرار دادن دعای ربانی به تکرار هر روزۀ کلمات آن بپردازیم. آگاهی از برتری ارادۀ خدا بر ارادۀ ما، سبب می‌شود که ما هر روزه بدنبال کشف و درک هرچه بیشتر ارادۀ او باشیم تا برای جهان مادی نمونه‌ای از اطاعت قرار دهیم، همان اطاعتی که پایه و اساس روابط فرشتگان با خداست.
مطالعهٔ کتاب مقدس
متی ۶: ۹ -۱۰
ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد، پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می‌شود، بر زمین نیز به انجام رسد.
