براَبا و عیسی

«پیلاتُس را رسم بر این بود که هنگام عید، یک زندانی را به تقاضای مردم آزاد کند. مرقس ۱۵: ۶

روایت محاکمه عیسی به دست سران یهود و والی رومی در هر چهار انجیل به وضوح بیان شده است.

اناجیل برای ما روشن می‌سازند که هیچگونه محاکمه‌ای در مورد عیسی صورت نگرفت به‌این معنا که هیچ‌یک از قوانین و تشریفات حقوقی یهودی یا رومی در خصوص محاکمه وی رعایت نشد.

مطابق شریعت یهود، در صورت جنایت یا جرم مذهبی شورای یهود حق داشت که شخصی را محکوم به مرگ کند (تثنیه ۱۸: ۲۰). تلمود نیز مطابق سنت شفاهی یهودی بر آن می‌افراید، بدین شکل که دادرسی می‌بایست به مدت چهل روز ادامه یافته و به متهم فرصت داده شود تا از خود دفاع نموده، و شاهدانی به نفع خود احضار کند، سپس در صورت محکومیت حکم اعدام می‌بایست انجام شود. رویه دادرسی عیسی بر خلاف این برگزار گردید، پس می‌توان درک کرد چرا محاکمه عیسی به والی رومی واگذار گردید.

شورای یهود عیسی را در برابر پیلاتس محکوم می‌کند اما نه به دلایل مذهبی بلکه همچون آشوب‌گری سیاسی؛ ظاهرا پنطیوس پیلاتس هم به‌خوبی این موضوع را می‌دانست که اتهامات عیسی نادرست است، (مرقس ۱۵: ۱۰) لذا تصمیم وی نه بر مبنای قوانین رومی بلکه تصمیمی کاملا سیاسی بود. برای پیلاتس راه فرار، پیشنهاد عفو یک زندانی به مناسبت عید فصح بود، اما پیشنهاد وی به آزادی یک قاتل خطرناک ختم شد.

اناجیل، آزادی یک قاتل خطرناک برای دولت روم و عیسی که در وی هیچ گناهی یافت نمی‎شود را در مقابل هم قرار می‌دهند. تناظر غریبی است از ناعدالتی و کینه جویی؛ از یک سو “براَبا” که حقیقتا شورشی است تبرئه می شود و از سوی دیگر عیسای عادل به اتهام  واهی «تحریک قوم به شورش» (لوقا ۲۳: ۱۴) محکوم می گردد: «و آن کس را که به سبب شورش و قتل در زندان حبس بود … رها کرد و عیسی را به خواهش ایشان سپرد.» (لوقا ۲۳: ۲۵)

بی عدالتی مردم که بی گناهی را می کشند به هیچ وجه شکست نقشه خدا نیست بلکه حتی آن هنگام که ظاهرا شرارت موفق به شکست عیسی می شود، مدعیانش نمی توانند مانع اراده خدا برای نجات بشر از طریق مسیح شوند « زیرا که فی‌الواقع بر بنده قدوس تو عیسی که او را مسح کردی، هیرودیس و پنطیوس پیلاطس با امّت‌ها و قوم‌های اسرائیل با هم جمع شدند،  تا آنچه را که دست و رأی تو از قبل مقدر فرموده بود، بجا آورند. » (اعمال ۴: ۲۷)