شمعون قیروانی

(لوقا ۲۳: ۲۶)  چون او را می‌بردند، مردی شَمعون نام از اهالی قیرَوان را که از مزارع به شهر می‌آمد، گرفتند و صلیب را بر دوش او نهاده، وادارش کردند آن را پشت سر عیسی حمل کند.

روایت لوقا از مصائب مسیح، روایتی است فوق العاده و سرشار از محبت و احترام وی نسبت به عیسی مسیح.

محکومان به مرگ مطابق سنن رومی می بایست تازیانه می خوردند، تنها سناتورها، سربازان و زنانی که شهروندی روم را داشتند از تازیانه خوردن مستثنی بودند. پس از تازیانه محکوم، برهنه و در حالی که صلیب خود را حمل می کرد به سمت محل اعدام می رفت. برخی از مورخین اشاره کرده اند  برای حمل صلیب چوب افقی روی شانه قرار می گرفت و بازوان در حالت عمودی بر بدن کشیده می شد و سپس روی سینه، بازوها و دستها طناب پیچ می شد. چوب افقی احتمالا حدود ۵۰ کیلو گرم وزن داشت و وزن کل صلیب از صد کیلو نیز تجاوز می کرد. حمل صلیب برای کسی که تازیانه خورده و خون زیادی نیز از دست داده است در کوچه های اورشلیم کار ساده ای نبود.

عیسی تازیانه خورده، پای پیاده و بدون لباس در حالی که صلیب خود را حمل می کرد مسیر محکمه را تا میدان صلیب می بایست طی می کرد. سربازانی که عیسی را تا میدان صلیب همراهی می کردند برای راحتی کار خویش جهت حمل صلیب عیسی رهگذری را یافته، وی را وادار به حمل صلیب مسیح کردند.

شمعون اهل قیروان بود. قیروان شهری در شمال آفریقا و در غرب دلتای نیل در لیبی فعلی قرار دارد.

مرقس با نام بردن از فرزندان وی ظاهرا او را بیش از یک رهگذری که در یک لحظه آمده و سپس محو می شود می داند، «و راهگذری را شمعون نام، از اهل قیروان که از بلوکات می‌آمد، و پدر اسکندر و رفس بود، مجبور ساختند که صلیب او را بردارد.» (مرقس ۱۵: ۲۱) گویا برای کلیسای روم که مخاطب انجیل مرقس هستند، اینان شناخته بوده اند. برخی مفسرین “شمعون نیجر (سیاه چرده)” را که در کتاب اعمال رسولان فصل ۳۱ آیه ۱ به عنوان معلم و نبی نامبرده شده است را همان شمعون قیرانی دانسته اند.

شمعون قیروانی در واقع با حمل صلیب مسیح دعوت به پیروی از عیسی شده است. چنانکه خود مسیح هر کس را که می خواهد او را پیروی کند دعوت به حمل صلیب می کند. ایمان به مسیح امر ساده ای نیست، بلکه در واقع شریک شدن در تمامیت زندگی استاد است، در برکات و آسایش و آرامش و همچنین شراکت در درد و رنج استاد در حمل صلیب نیز است.