شنبه ۶ خرداد

Today's word: رومیان ۱۴: ۱ | Bible Study: * رومیان ۱۴: ۱ – ۲۳* رومیان ۱۵: ۱ – ۱۳

مراقبت از ایمان یکدیگر

«کسی را که ایمانش ضعیف است، بپذیرید، بی آنکه دربارهٔ مسائل مورد تردید، حکم صادر کنید.»

رومیان ۱۴: ۱

نکاتی که پولس رسول برای زندگی عملی مسیحیان کلیسای روم در باب‌های ۱۲ تا اواسط باب ۱۵ نامهٔ خود تعلیم داده است، به‌طور کلی به شکلی خلاصه و مجمل بیان شده‌اند. ولی از باب ۱۴ تا نیمه‌های باب ۱۵، پولس تعلیم خود را تنها بر یک موضوع متمرکز می‌کند. در این قسمت، پولس اختلافِ‌نظر دو گروه از مسیحیان را مورد توجه بسیار قرار داده، هر دو طرف درگیری را به اتخاذ موضعی متعادل در این خصوص فرا می‌خواند. اما، سؤال اینجاست که چرا پولس تصمیم گرفت که به موضوعی به‌ظاهر پیش‌پا‌افتاده تا این اندازه توجه نشان دهد؟

احتمالاً یکی از دو گروهی که در این اختلاف نظر درگیر بودند، مسیحیان یهودی‌نژادی بودند که به دلیل دور‌افتادن از جامعهٔ یهودی، به گوشت حیواناتی که مطابق با آیین یهود ذبح می‌شد، دسترسی نداشتند و به همین خاطر گیاه‌خواری را پیشه کرده بودند. در مقابل، مسیحیان دیگری در کلیسای روم بودند که به‌خاطر زمینهٔ غیر‌یهودی، برای خود محدودیتی در خوردن انواع خوراک‌ها قائل نمی‌شدند. مشکل اساسی در این بود که گروه اول دیگران را برای خوردن خوراک‌هایی که از نظر آنها نجس محسوب می‌شد، محکوم می‌کردند و در مقابل، گروه دوم ایمان گروه اول را ضعیف می‌دانسته و آنها را تحقیر می‌کردند. پولس دیدگاه این دو گروه نسبت به یکدیگر را تهدیدی جدی برای سلامت کلیسا بشمار آورده، از هر دو طرف می‌خواهد که از قضاوت باورهایی که بر ایمان مسیحی تأثیری ندارد دست برداشته و یکدیگر را به‌عنوان فرزندان یک خدا مورد احترام و محبت قرار دهند.

در‌عین‌حال، پولس گروه دوم را دعوت می‌کند که حتی اگر لازم باشد، آزادی خود در خوردن را محدود کنند تا بدین‌وسیله برادران خود را مورد محبت قرار داده، سبب آزار آنها نشوند؛ چرا که زیستن در صلح و صفا در جهت بنای ایمان یکدیگر سبب خشنودی خدا خواهد شد.

در یک جمع بندی کلی، می‌توان دید که پولس تأثیر منفی این اختلافِ‌نظر را از دو جهت بسیار جدی می‌بیند. نخست آنکه عدم توجه به رفع این مشکل سبب خواهد شد که غیر‌مسیحیان به‌خاطر این اختلافِ‌نظر، مسیحیان را مورد قضاوت قرار داده، در مورد پیام اصلی مسیحیت نیز بدگویی کنند. ولی نگرانی بزرگ‌تر پولس این است که اختلافِ‌نظر موجود اتحاد کلیسا مورد تهدید قرار بدهد، همان اتحادی که باید سبب جلال نام خدا شود.

Bible Study

رومیان ۱۴: ۱

کسی را که ایمانش ضعیف است، بپذیرید، بی‌آنکه دربارۀ مسائل مورد تردید، حکم صادر کنید.

* رومیان ۱۴: ۱ – ۲۳

ایمانداران ضعیف و قوی
۱کسی را که ایمانش ضعیف است، بپذیرید، بی‌آنکه دربارۀ مسائل مورد تردید، حکم صادر کنید. ۲ایمانِ یکی به او اجازه می‌دهد هر غذایی را بخورد، امّا دیگری که ایمانش ضعیف است، فقط سبزیجات می‌خورد. ۳آن که همه چیز می‌خورد، نباید به آن که نمی‌خورد به دیدۀ تحقیر بنگرد؛ و آن که همه چیز نمی‌خورد، نباید آن کس را که هر غذایی را می‌خورد، محکوم کند. زیرا خدا او را پذیرفته است. ۴تو کیستی که بر خدمتکار شخصی دیگر حکم می‌کنی؟ استوار ماندن یا فرو افتادن او به آقایش مربوط است. و او استوار هم خواهد ماند زیرا خداوند قادر است او را استوار گرداند.
۵کسی یک روز را از دیگر روزها مقدّستر می‌شمارد؛ فردی دیگر، همۀ روزها را یکسان می‌پندارد. هر کس در ذهن خودش کاملاً متقاعد باشد. ۶آن که روزی خاص را مهم می‌شمارد، برای خداوند چنین می‌کند. آن که می‌خورد، برای خداوند می‌خورد، زیرا خدا را شکر می‌گوید. و آن که از خوردن می‌پرهیزد، او نیز برای خداوند چنین می‌کند و خدا را شکر می‌گزارد. ۷زیرا هیچ‌یک از ما برای خود زندگی نمی‌کنیم و هیچ‌یک از ما برای خود نمی‌میریم. ۸اگر زندگی می‌کنیم، برای خداوند است، و اگر می‌میریم، آن نیز برای خداوند است. پس خواه زندگی کنیم، خواه بمیریم، از آنِ خداوندیم. ۹مسیح نیز به همین سبب مرد و زنده شد تا خداوندِ زندگان و مردگان باشد.
۱۰پس تو چرا برادر خود را محکوم می‌کنی؟ و تو چرا به برادر خود به دیدۀ تحقیر می‌نگری؟ زیرا همۀ ما در برابر مسند داوری خدا حاضر خواهیم شد. ۱۱چرا که نوشته شده است:
«خداوند می‌گوید: به حیات خود قسم که
هر زانویی در برابر من خم خواهد شد
و هر زبانی به خدا اقرار خواهد کرد.»
۱۲پس هر یک از ما حساب خود را به خدا باز خواهد داد.
۱۳بنابراین، بیایید از این پس یکدیگر را محکوم نکنیم. به جای آن، تصمیم بگیرید که هیچ سنگ لغزش یا مانعی در راه برادر خود مگذارید. ۱۴من در عیسای خداوند می‌دانم و متقاعد هستم که هیچ چیز به خودی خود نجس نیست. امّا اگر کسی چیزی را نجس می‌شمارد، برای او نجس خواهد بود. ۱۵اگر با خوراکی که می‌خوری برادرت را دردمند می‌سازی، دیگر بر پایۀ محبت رفتار نمی‌کنی. با خوراک خود، برادر خویش را که مسیح به‌خاطر او مرد، هلاک مساز. ۱۶مگذارید در مورد آنچه شما نیکو می‌شمارید، بد گفته شود. ۱۷زیرا پادشاهی خدا خوردن و نوشیدن نیست، بلکه پارسایی، سلامتی و شادی در روح‌القدس است. ۱۸هر که بدین طریق مسیح را خدمت کند، خدا را خشنود می‌سازد و پذیرفتۀ مردم نیز هست.
۱۹پس بیایید آنچه را که موجب برقراری صلح و صفا و بنای یکدیگر می‌شود، دنبال کنیم. ۲۰کار خدا را برای خوراک خراب مکن! همۀ خوراکها پاکند، امّا خوردن هر خوراکی که باعث لغزش دیگری شود، عملی است نادرست. ۲۱بهتر آن است که از خوردن گوشت یا نوشیدن شراب یا انجام هر کار دیگر که باعث لغزش برادرت می‌شود، بپرهیزی.
۲۲پس عقیده‌ات را دربارۀ این امور، بین خود و خدا نگاه دار. خوشا به حال کسی که به‌خاطر آنچه نیکو می‌شمارد، خود را محکوم نمی‌کند. ۲۳امّا کسی که دربارۀ خوردنِ خوراکی دچار تردید است، اگر آن را بخورد محکوم می‌شود، زیرا با ایمان نخورده است و آنچه از ایمان نباشد، گناه است.

* رومیان ۱۵: ۱ – ۱۳

۱ما که قوی هستیم، باید ناتوانیهای ضعیفان را متحمل شویم و در پی خشنودی خویش نباشیم. ۲هر یک از ما باید همسایۀ خود را خشنود سازد، در آنچه برای او نیکو باشد و باعث بنایش شود. ۳زیرا مسیح نیز در پی خشنودی خود نبود، چنانکه نوشته شده است: «توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من فرو افتاده.» ۴زیرا آنچه در گذشته نوشته شده است، برای تعلیم ما بوده تا با پایداری و آن دلگرمی که کتب مقدّس می‌بخشد، امید داشته باشیم.
۵اینک خدای بخشندۀ پایداری و دلگرمی به شما عطا کند که در انطباق با مسیحْ عیسی با یکدیگر همفکر باشید، ۶تا یک‌دل و یک‌زبان، خدا یعنی پدر خداوند ما عیسی مسیح را تمجید کنید.
۷پس همان‌گونه که مسیح شما را پذیرفت، شما نیز یکدیگر را بپذیرید تا خدا جلال یابد. ۸زیرا به شما می‌گویم که مسیح برای نشان دادن امانت خدا، خدمتگزار یهودیان شد تا بر وعده‌هایی که به پدران داده شده بود، مُهر تأیید زند، ۹و تا قومهای غیریهود، خدا را به سبب رحمتش تمجید کنند. چنانکه نوشته شده است:
«از این رو، تو را در میان قومها اقرار خواهم کرد،
و در وصف نام تو خواهم سرایید.»
۱۰باز می‌گوید:
«ای قومها با قوم او شادمان باشید!»
۱۱و نیز می‌گوید:
«ای همۀ قومها، خداوند را بستایید!
باشد که تمامی ملتها، تمجیدش کنند!»
۱۲و اِشعیا نیز می‌گوید:
«ریشۀ یَسا پدیدار خواهد شد،
هم او که برای حکمرانی بر قومها بر خواهد خاست؛
به اوست که قومها امید خواهند بست.»
۱۳اینک خدای امید، شما را از کمال شادی و آرامش در ایمان آکنده سازد تا با قدرت روح‌القدس، سرشار از امید باشید.
برچسب خورده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *