معبد نوین

« رهگذران سرهای خود را تکان داده، ناسزاگویان می‌گفتند: ای تو که می‌خواستی معبد را ویران کنی و سه روزه آن را باز‌بسازی، خود را نجات ده و از صلیب فرود آ!!» مرقس ۱۵: ۲۹ – ۳۰

رهگذران که عیسای مصلوب را بالای صلیب می‌دیدند او را دشنام داده، سخن وی که پس از تطهیر معبد فرموده بود را به استیضاح می‌گرفتند «عیسی در پاسخ ایشان گفت: «این معبد را ویران کنید که من در سه روز آن را بر‌پا خواهم داشت.» (یوحنا ۲: ۱۹)

عیسی از معبدی که سلیمان ساخته بود سخن نمی‌گفت، بلکه منظور عیسی تن خویش بود.

مقدمات ساخت اولین معبد را داود فراهم کرد و سلیمان پسر وی آن را به شکلی با‌شکوه در سال ۹۵۷ قبل از میلاد ساخت و جایگزین خیمه‌ای گردید که تابوت عهد در آن قرار داشت؛ و یهودیان برای آیین‌های عبادی خود وابسته به آن بودند.

صندوق عهد نشانه حضور خدا در میان قوم خویش بود و آن را در مکانی که قدس‌الاقداس می‌نامیدند، قرار داده بودند؛ آنجا مرکز تمامی عبادات و قربانی‌های یهودیان بود. بعد‌ها این معبد توسط بابلی‌ها در سال ۵۸۶ قبل از میلاد ویران گردید و یهودیان به تبعید بابل برده شدند. در سال ۵۳۸ قبل از میلاد کوروش کبیر یهودیان را از اسارت بابل آزاد ساخت و ایشان در بازگشت به سرزمین مقدس، معبد را دوباره ساختند. پنج قرن بعد هیرودیس کبیر معبد دوم را به شکل عظیمی بازسازی کرد که در سال ۷۰ میلادی توسط رومی‌ها ویران گردید.

حال در مقابل این معبد باشکوه که هیرودیس طی دهه‌ها بازسازی کرده بود، مردی ایستاده که «…بزرگتر از معبد است!» (متی ۱۲: ۶) مردی که تن خویش را معبد خداوند می‌داند.

این معبد نوین نه ساخته‌شده با سنگ‌ها و چوب‌ها در تپه صهیون می‌باشد، بلکه این معبد نوین خدا، همانا شخص عیسی است.

شاگردان در نور رستاخیز مسیح، مفهوم این معبد نوین خداوند را درک کردند «لیکن معبدی که او از آن سخن می‌گفت پیکر خودش بود. پس هنگامی که از مردگان برخاست، شاگردانش این گفته او را به یاد آورده، به کتب مقدس و سخنان او ایمان آوردند.» (یوحنا ۲: ۲۱ – ۲۲)  این معبد نوین “کلمه خدا” است که خیمه خویش را در میان آدمیان برقرار ساخته تا انسان‌ها را نه در ساختمانی ساخته شده به دست‌های انسان، بلکه ورای تمامی مکان‌ها و زمان‌ها ملاقات کند تا در این رویارویی قربانی نیکوی ایمان به او تقدیم گردد.

«…اینک، مسکن خدا با آدمیان است، و او با آنها ساکن خواهد شد…» (مکاشفه ۲۱ : ۳)