عظمت فیض خدا
«پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟»
رومیان ۶: ۱
در رساله به رومیان، پولس رسول حیطهٔ عملکرد شریعت خدا را در زندگی انسان به روشنی مشخص کرده، به این جمع بندی می‌رسد که شریعت نه‌تنها سبب عادل‌شمردگی انسان نمی‌شود، بلکه کاملاً بر عکس، وجود آن وسعت و عمق گناه بشر را نمایان می‌کند. انسانی که از گناهان خود بی‌خبر بود، با آمدن شریعت و درک هرچه بیشتر آن، نسبت به گناه خود آگاه شد و به نیاز خود برای نجات از وضعیت هولناکش پی برد.
لذا، با یک چنین ادراک و استنباطی از شریعت است که فیض خدا معنای واقعی خود را پیدا می‌کند. انسان بی‌خبر از گناه، خود را از فیض خدا نیز بی‌نیاز می‌بیند. اما، آنگاه که او به‌طور کامل به گناه خود پی می‌بَرَد، دیگر به‌جز فیض خدا راه گریز دیگری را پیش روی خود باز نمی‌بیند. عظمت فیض خدا زمانی بیشتر آشکار می‌شود که با افزونی گناه انسان، فیض نیز فزونی می‌یابد. به دیگر سخن، درک عمیق‌تر انسان از گناه، سبب درک بیشتر او از وسعت بی‌اندازهٔ فیض خدا می‌شود.
از سوی دیگر، پولس در استدلال خود راه را بر هر سوء‌برداشت و هر سوء‌استفاده‌ای از فیض خدا می‌بندد؛ زیرا فیض مانند شریعت ما را با گناهمان تنها نمی‌گذارد، بلکه راه رهایی از آن را پیش روی ما قرار می‌دهد. او بدین‌وسیله، هم پاسخ آنانی را می‌دهد که تعلیم در مورد فیض را بی‌ارزش شمرده و آن را سبب ارتکاب بیشتر گناه می‌دانستند، و هم آنانی را که جدیت عهد فیض خدا را سبک می‌شمردند دعوت می‌کند که به مفهوم مرگ و قیام مسیح عمیق‌تر از این بیندیشند.
بدین ترتیب، تنها فیض خداست که یک چنین امکانی را برای ما فراهم می‌‌آورد، تا با تعمید وارد عهد تازه‌ای با او شویم. سهیم شدن ما در مرگ مسیح، اعلام مرگ انسان گناهکار و ناتوانی است که در اجرای شریعت خدا شکست خورده است. اما، این مرگ قیامی را به‌دنبال دارد که به آغاز حیات انسانیت تازه‌ای در ما منجر می‌شود، انسانیتی به‌دور از گناه و در اطاعت کامل خدا. تمامی مقصود فیض، انتقال انسان گرفتار در گناه به حضور مقدس، به‌دور از گناه و پر از جلال خداست. نادیده‌گرفتن یک چنین حقیقتی، به معنی عدم درک حقیقی فیض خداست.
برای مطالعهٔ بیشتر: رومیان ۵: ۱۲ – ۶: ۱۴
Bible Study
رومیان ۶: ۱
پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟
* رومیان ۵: ۱۲ – ۲۱
مرگ به واسطۀ آدم، حیات به واسطۀ مسیح
۱۲پس، همان‌گونه که گناه به واسطۀ یک انسان وارد جهان شد، و به واسطۀ گناه، مرگ آمد، و بدین‌سان مرگ دامنگیر همۀ آدمیان گردید، از آنجا که همه گناه کردند - ۱۳زیرا پیش از آنکه شریعت داده شود، گناه در جهان وجود داشت، امّا هر گاه شریعتی نباشد، گناه به حساب نمی‌آید. ۱۴با این حال، از آدم تا موسی، مرگ بر همگان حاکم بود، حتی بر کسانی که گناهشان به گونۀ سرپیچی آدم نبود. آدم، نمونۀ کسی بود که می‌بایست بیاید.
۱۵امّا عطا همانند نافرمانی نیست. زیرا اگر به واسطۀ نافرمانی یک انسان بسیاری مردند، چقدر بیشتر فیض خدا و عطایی که به واسطۀ فیض یک انسان، یعنی عیسی مسیح فراهم آمد، به‌فراوانی شامل حال بسیاری گردید. ۱۶براستی که این عطا همانند پیامد گناهِ آن یک تن نیست. زیرا مکافات از پی یک نافرمانی نازل شد و به محکومیت انجامید؛ امّا عطا از پی نافرمانیهای بسیار آمد و پارساشمردگی را به ارمغان آورد. ۱۷زیرا اگر به واسطۀ نافرمانی یک انسان، مرگ از طریق او حکمرانی کرد، چقدر بیشتر آنان که فیض بیکران خدا و عطای پارسایی را دریافت کرده‌اند، توسط آن انسان دیگر، یعنی عیسی مسیح، در حیاتْ حکم خواهند راند.
۱۸پس همان‌گونه که یک نافرمانی به محکومیت همۀ انسانها انجامید، یک عمل پارسایانه نیز به پارسا شمرده شدن و حیات همۀ انسانها منتهی می‌گردد. ۱۹زیرا همان‌گونه که به واسطۀ نافرمانی یک انسان، بسیاری گناهکار شدند، به واسطۀ اطاعت یک انسان نیز بسیاری پارسا خواهند گردید.
۲۰حال، شریعت آمد تا نافرمانی افزون شود؛ امّا جایی که گناه افزون شد، فیض بی‌نهایت افزونتر گردید. ۲۱تا همان‌گونه که گناه در مرگ حکمرانی کرد، فیض نیز در پارسایی حکم براند و به واسطۀ خداوند ما عیسی مسیح، به حیات جاویدان رهنمون شود.
* رومیان ۶: ۱ –۱۴
مردن نسبت به گناه و زندگی در مسیح
۱پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟ ۲هرگز! ما که نسبت به گناه مردیم، چگونه می‌توانیم به زندگی در آن ادامه دهیم؟ ۳آیا نمی‌دانید همۀ ما که در مسیحْ عیسی تعمید یافتیم، در مرگ او تعمید یافتیم؟ ۴پس با تعمید یافتن در مرگ، با او دفن شدیم تا همان‌گونه که مسیح به وسیلۀ جلال پدر، از مردگان برخیزانیده شد، ما نیز در زندگی نوینی گام برداریم.
۵پس اگر در مرگی همچون مرگ او، با وی یگانه شده‌ایم، به‌یقین در رستاخیزی همچون رستاخیز او نیز با او یگانه خواهیم بود. ۶زیرا می‌دانیم آن انسانِ قدیم که ما بودیم، با او بر صلیب شد تا پیکرِ گناه درگذرد و دیگر گناه را بندگی نکنیم. ۷چون آن که مرده است، از گناه آزاد شده است.
۸حال اگر با مسیح مرده‌ایم، ایمان داریم که با او زندگی نیز خواهیم کرد. ۹زیرا می‌دانیم چون مسیح از مردگان برخیزانیده شده است، دیگر هرگز نخواهد مرد و مرگ دیگر بر او تسلطی ندارد. ۱۰او با مرگ خود، یک بار برای همیشه نسبت به گناه مُرد و در حیات کنونی خود برای خدا زندگی می‌کند.
۱۱به همین‌سان، شما نیز خود را نسبت به گناه مرده اِنگارید، امّا در مسیحْ عیسی نسبت به خدا، زنده. ۱۲پس مگذارید گناه در بدنهای فانی شما فرمان براند تا امیال آن را اطاعت کنید. ۱۳اعضای بدن خود را تسلیم گناه نکنید تا ابزار شرارت باشند، بلکه همچون کسانی که از مرگ به زندگی بازگشته‌اند، خود را تسلیم خدا کنید. و اعضای بدن خود را به او بسپارید تا ابزار پارسایی باشند. ۱۴زیرا گناه بر شما فرمان نخواهد راند، چون زیر شریعت نیستید بلکه زیر فیضید.
