چهارشنبه ۱۰ خرداد

Today's word: رومیان ۸: ۳۸ – ۳۹ | Bible Study: رومیان ۸: ۱ - ۳۹

محبت وفادارانهٔ خدا

«زیرا یقین دارم که نه مرگ و نه زندگی، نه فرشتگان و نه ریاست‌ها، نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، نه هیچ قدرتی، و نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ چیز دیگر در تمامی خلقت، قادر خواهد بود ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیحْ عیسی است، جدا سازد.»

رومیان ۸: ۳۸ – ۳۹

 

یکی از زیباترین، عمیق‌ترین و پُرشکوه‌ترین قسمت‌های کتاب مقدس، باب هشتم رسالهٔ پولس رسول به رومیان است. به‌دنبال بحثی که او در مورد سلطهٔ گناه در زندگی بشر، همچنین بی‌نتیجه‌بودن تلاش‌های انسانی برای رهایی از گناه با تکیه بر اعمال شریعت در باب‌های پیشین مطرح می‌کند، در این باب پولس تصویر کاملاً متفاوتی را پیش روی ما قرار می‌دهد. در اینجا ما به‌ناگاه با انسانی روبه‌رو می‌شویم که جریمهٔ گناهانش توسط قربانی عیسی به‌طور کامل بر صلیب پرداخت و در آزادی کامل وارد رابطه‌ای جدید با خالق خویش شده است. اکنون، حضور پر جلال روح خداست که به نجات‌یافتگان در مسیح توانایی ماندن در یک چنین رابطه‌ای را عطا می‌کند تا شراکت آنها با طبیعت الهی، هر روزه آنان را در شبیه‌شدن به هدف غایی خلقت، پسر خدا، یاری دهد.

اما، با کمی دقت بر آیات مختلف این باب، متوجه می‌شویم که جلال و شکوه رابطهٔ خدا با فرزندانش در زمینهٔ رنج‌های موجود در این جهان به تصویر کشیده شده است. در واقع، رنج‌های ما و فساد و بطالتی که در نتیجهٔ گناه انسان نصیب سایر قسمت‌های خلقت خدا شده است، زمانی به پایان خواهد رسید که نقشهٔ خدا برای نجات انسان تکمیل شده، تمامی مقصود او به انجام رسد. تا فرا رسیدن آن زمان، لازم است فرزندان خدا به مشیت نیکوی الهی اعتماد کرده، در امید به رهایی کامل خویش، رنج‌های زمان حاضر را با یاری او متحمل شوند.

لیکن، چه چیز رنج‌هایی را که از جهات مختلف و توسط نیروهای مختلف بر فرزندان خدا وارد می‌شود، قابل تحمل می‌کند؟ پاسخ این سؤال یک چیز است: محبت پابرجا و همیشگی خدا. محبتی که هیچ چیز نیکو را از فرزندان خدا دریغ نمی‌کند، هیچ اتهامی را بر آنان وارد نمی‌داند و از هر محکومیتی آنان را تبرئه می‌کند. آیا چیزی در خلقت خدا وجود دارد که از محبت خدا عبور کرده، دیواری بین او و فرزندانش ایجاد کند؟ پاسخ این سؤال به‌طور قطع منفی است. هیچ قدرت، نیرو، شرایط و مقامی قادر نخواهد بود محبت خدا را از ما یا ما را از محبت خدا جدا سازد.

Bible Study

رومیان ۸: ۳۸ – ۳۹

زیرا یقین دارم که نه مرگ و نه زندگی، نه فرشتگان و نه ریاستها، نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، نه هیچ قدرتی، و نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ چیز دیگر در تمامی خلقت، قادر نخواهد بود ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیحْ عیسی است، جدا سازد.

رومیان ۸: ۱ - ۳۹

زندگی به واسطۀ روح
۱پس اکنون برای آنان که در مسیحْ عیسی هستند، دیگر هیچ محکومیتی نیست، ۲زیرا در مسیحْ عیسی، قانونِ روحِ حیاتْ مرا از قانون گناه و مرگ آزاد کرد؛ ۳چون آنچه شریعت قادر به انجامش نبود، از آن رو که به سبب انسان نفسانیْ ناتوان بود، خدا به انجام رسانید. او پسر خود را به شباهت انسان گناهکار فرستاد تا ’قربانی گناه‘ باشد، و بدین‌سان در پیکری بشری، حکم محکومیتِ گناه را اجرا کرد ۴تا آنچه شریعت مطالبه می‌کند، در ما تحقق یابد، در ما که نه بر طبق نَفْس بلکه بر طبق روح رفتار می‌کنیم.
۵آنان که نفسانی هستند، به آنچه از نَفْس است می‌اندیشند، امّا آنان که روحانی‌اند، به آنچه از روح است. ۶طرز فکر انسانِ نفسانی، مرگ است، امّا طرز فکری که در حاکمیتِ روح قرار دارد، حیات و سلامتی است. ۷زیرا طرز فکر انسانِ نفسانی با خدا دشمنی می‌ورزد، چرا که از شریعت خدا فرمان نمی‌برد و نمی‌تواند هم ببرد، ۸و کسانی که در حاکمیتِ نَفْس هستند، نمی‌توانند خدا را خشنود سازند.
۹امّا شما نه در حاکمیتِ نَفْس، بلکه در حاکمیتِ روح قرار دارید، البته اگر روح خدا در شما ساکن باشد. و اگر کسی روحِ مسیح را نداشته باشد، او از آنِ مسیح نیست. ۱۰امّا اگر مسیح در شماست، هرچند بدن شما به علت گناه مرده است، امّا چون پارسا شمرده شده‌اید، روح برای شما حیات است. ۱۱و اگر روح او که عیسی را از مردگان برخیزانید در شما ساکن باشد، او که مسیح را از مردگان برخیزانید، حتی به بدنهای فانی شما نیز حیات خواهد بخشید. او این را به واسطۀ روح خود انجام خواهد داد که در شما ساکن است.
۱۲پس ای برادران، ما مدیونیم، امّا نه به نَفْس، تا بر طبق آن زندگی کنیم. ۱۳زیرا اگر بر طبق نَفْس زندگی کنید، خواهید مرد؛ امّا اگر به واسطۀ روح، اعمال گناه‌آلود بدن را بکُشید، خواهید زیست. ۱۴زیرا آنان که از روح خدا هدایت می‌شوند، پسران خدایند. ۱۵چرا که شما روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسرخواندگی را یافته‌اید که به واسطۀ آن ندا درمی‌دهیم: «اَبّا، پدر.» ۱۶و روحْ خود با روح ما شهادت می‌دهد که ما فرزندان خداییم. ۱۷و اگر فرزندانیم، پس وارثان نیز هستیم، یعنی وارثان خدا و هم‌ارث با مسیح. زیرا اگر در رنجهای مسیح شریک باشیم، در جلال او نیز شریک خواهیم بود.
جلال آینده
۱۸در نظر من، رنجهای زمان حاضر در قیاس با جلالی که در ما آشکار خواهد شد، هیچ است. ۱۹زیرا خلقت با اشتیاق تمام در انتظار ظهور پسران خداست. ۲۰زیرا خلقت تسلیم بطالت شد، نه به خواست خود، بلکه به ارادۀ او که آن را تسلیم کرد، با این امید که ۲۱خودِ خلقت نیز از بندگی فساد رهایی خواهد یافت و در آزادی پرجلال فرزندان خدا سهیم خواهد شد.
۲۲ما می‌دانیم که تمام خلقت تا هم‌اکنون از دردی همچون درد زایمان می‌نالد. ۲۳و نه تنها خلقت، بلکه خود ما نیز که از نوبر روح برخورداریم، در درون خویش ناله برمی‌آوریم، در همان حال که مشتاقانه در انتظار پسرخواندگی، یعنی رهایی بدنهای خویش هستیم. ۲۴زیرا با همین امید نجات یافتیم. امّا امیدی که به دست آمد، دیگر امید نیست. چگونه کسی می‌تواند به امید چیزی باشد که آن را یافته است؟ ۲۵امّا اگر به چیزی امیدواریم که هنوز ندیده‌ایم، بردبارانه انتظارش را می‌کشیم.
۲۶و روح نیز در ضعف ما به یاری‌مان می‌آید، زیرا نمی‌دانیم چگونه باید دعا کنیم. امّا روح با ناله‌هایی بیان‌ناشدنی، برای ما شفاعت می‌کند. ۲۷و او که کاوشگر دلهاست، فکر روح را می‌داند، زیرا روح مطابق با ارادۀ خدا برای مقدسین شفاعت می‌کند.
پیروزی در مسیح
۲۸می‌دانیم در حق آنان که خدا را دوست می‌دارند و بر طبق ارادۀ او فرا خوانده شده‌اند، همۀ چیزها با هم برای خیریت در کار است. ۲۹زیرا آنان را که از پیش شناخت، ایشان را همچنین از پیش معین فرمود تا به شکل پسرش درآیند، تا او فرزند ارشد از برادران بسیار باشد. ۳۰و آنان را که از پیش معین فرمود، همچنین فرا خواند؛ و آنان را که فرا خواند، همچنین پارسا شمرد؛ و آنان را که پارسا شمرد، همچنین جلال بخشید.
۳۱در برابر همۀ اینها چه می‌توانیم گفت؟ اگر خدا با ماست، کیست که بتواند بر ضد ما باشد؟ ۳۲او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه همۀ ما فدا ساخت، آیا همراه با او همه چیز را به ما نخواهد بخشید؟ ۳۳کیست که برگزیدگان خدا را متهم کند؟ خداست که آنها را پارسا می‌شمارد! ۳۴کیست که محکومشان کند؟ مسیحْ عیسی که مرد، بلکه برخیزانیده نیز شد و به دست راست خداست، اوست که برای ما شفاعت می‌کند! ۳۵کیست که ما را از محبت مسیح جدا سازد؟ سختی یا فشار یا آزار یا قحطی یا عریانی یا خطر یا شمشیر؟ ۳۶چنانکه نوشته شده است: «ما همۀ روز، به‌خاطر تو به کام مرگ می‌رویم و همچون گوسفندان کُشتاری شمرده می‌شویم.»
۳۷به‌عکس، در همۀ این امور ما برتر از پیروزمندانیم، به واسطۀ او که ما را محبت کرد. ۳۸زیرا یقین دارم که نه مرگ و نه زندگی، نه فرشتگان و نه ریاستها، نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، نه هیچ قدرتی، ۳۹و نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ چیز دیگر در تمامی خلقت، قادر نخواهد بود ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیحْ عیسی است، جدا سازد.
برچسب خورده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *