قیام مسیح

دوستان با وفای مسیح از دور ناظر مصلوب شدن او بودند. برای ایشان دیدن مرگ استاد محبوبشان بسیار دردناک بود! در آنروز خشم خداوند نسبت به گناه انسان بر روی پسر بی‌عیب و کامل خدا ریخته شد. این ساعت، سختترین ساعت تاریخ بشریت بود. بعد از ظهر دیروقت، در روزی که عیسی مصلوب شده بود، دو مرد محترم بنامهای یوسف و نیقودیموس به پای صلیب آمدند. آنها عیسی را دوست داشتند، ولی علناً او را پیروی نمیکردند، زیرا از رهبران یهودی می ترسیدند. این مردان میخهایی که برای مصلوب کردن مسیح به پاها و دستهایش زده بودند را از بدن او بیرون کشیدند. او را در پارچه ای معطر به مر و عود پیچیدند و سپس او را در مقبره ای تازه که هنوز مرده ای در آن گذاشته نشده بود قرار دادند. 

روز بعد چند کاهن یهودی و فریسی نزد پیلاطس رفته و به او گفتند : “ این گمراه کننده گفته بود بعد از سه روز از مردگان برخواهد خواست. حالا دستور بده نگهبانانی بر سر مقبره گذاشته شوند تا قبر را محافظت نمایند. در غیر اینصورت شاگردانش آمده و جسد او را می دزدند و بعد اعلام میکنند که او از قبر برخاسته است.” پس پیلاطس از آنان خواست که از قبر بطور شبانه روزی محافظت کنند. صبح سحر روز بعد، زمین لرزه ای شدید مقبره را تکان داد. نوری عظیم و کور کننده سربازان خواب آلوده که از مقبره نگهبانی میکردند را لرزاند. فرشته ای با صورتی مثل رعد نورانی و لباسی به سفیدی برف در مقابلشان ایستاده بود. وحشت و اضطراب وجود نگهبانان را در بر گرفته بود. عیسی با قدرت و جلال از مرگ برخاسته بود. 

فرشته سنگ جلوی مقبره را به کناری غلتانیده و روی آن نشست. در همین زمان چند زن برای تدهین بدن عیسی بطرف مقبره می آمدند. آنها از دیدن فرشته وحشت کردند. اما فرشته با محبت گفت: “ شما ترسا ن مباشید! می دانم ک ه عیسا ی مصلوب را م یطلبید. او اینجا نیست، زیرا که برخاسته است!” پس ب ه زود ی رفت ه شاگردانش را خبر دهید. زنان از شدت وحشت و ترس زبانشان بند آمده بود ولی قلبشان مملو از شادی بود. قیام مسیح نشان میدهد که او قویتر از هر قدرت دیگری است. زیرا او قادر بود مرگ را شکست دهد. ما میدانیم که او قادر است هر مشکلی را در زندگی ما شکست دهد. قیام مسیح به ما امید میدهد زیرا میدانیم او نمرده بلکه زنده است. او زنده و در بهشت در کنار خدای پدر نشسته است. او در آنجا مکانی برای همه کسانیکه او را دوست دارند و دنبال میکنند آماده کرده است و وقتی پیروان مسیح میمیرند، آنها به بهشت رفته و تا ابد با او زندگی میکنند. چه سعادت عظیمی!

• متی فصل ۲۷ آیات ۵۵ تا ۶۶ و فصل ۲۸ آیات ۱ تا ۱۰
• مرقس فصل ۱۶ آیات ۱ تا ۱۴
• لوقا فصل ۲۴ آیات ۱ تا ۴۹
• یوحنا فصل ۲۰ آیات ۱ تا ۲۳
  
  
  والدین: 

اما عیسی با زنده شدنش پس از مرگ، ثابت کرد که پسر نیرومند خدا و دارای ذات مقدس الهی است.

رومیان فصل ۱ آیه ۴

کودکان:

1. چه کسانی قبر را محافظت میکردند؟
2. چه کسی سنگ قبر را کنار زد؟
3. فرشته به زنان چه گفت؟

راه رسیدن به خدا و آرامش

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که به‌وسیلهٔ گناه آلوده شده است. گناه یعنی هر چیزی که خلاف قدوسیت خدا است. وقتی به دستورات خداوند که خالق ماست عمل نمی‌‌کنیم، مرتکب گناه می‌شویم. گناه ما را از خداوند که منبع حیات است جدا می‌کند. از زمانی که آدم و حوا در باغ عدن گناه کردند، گناه وارد جهان شد. کتاب مقدس می‌فرماید: «همه گناه کرده‌اند و هیچ‌کس به آن کمال مطلوب و پُرجلالی که خدا انتظار دارد، نرسیده است.» (رومیان فصل ۳ آیهٔ ۲۳)

کتاب مقدس اضافه می‌کند که جریمهٔ گناه، مرگ ابدی یا بودن ابدی در جهنم می‌باشد: «این افکار و امیال ناپاک، او را به انجام کارهای گناه آلود می کشاند؛ و این کارها نیز منجر به مرگ می‌گردند، که همانا مجازات الهی است.» (یعقوب فصل ۱ آیهٔ ۱۵)

اما ما مجبور به تحمل رنج مرگ ابدی در جهنم نیستیم. خداوند نجات را توسط مرگ پسر یگانه‌اش«عیسی مسیح» برای ما مهیا فرموده است، زیرا که مسیح کامل و بدون گناه بود وبرای ما مُرد. «زیرا خدا به‌قدری مردم جهان را دوست دارد که یگانه فرزند خود را فرستاده است، تا هر که به او ایمان آورد، هلاک نشود، بلکه زندگی جاوید بیابد.» (یوحنا فصل ۳ آیهٔ ۱۶)

قربانی‌کردن یعنی«بها‌دادن» برای منفعت شخصی دیگر. برای این کار، قربانی‌کننده بهایی گران می‌پردازد. عیسی مسیح قربانی خداوند بود. مرگ مسیح جریمهٔ گناه هر کسی است که این قربانی را بپذیرد و حقیقتاً از گناه خود توبه کند. توبه‌کردن از گناهان یعنی اینکه شخص حقیقتاً از راه‌های خود که استانداردهای خدا را زیر پا می‌گذارد برگشته و طلب بخشش کند. )اعمال رسولان فصل ۲ آیهٔ ۳۸ و فصل ۳ آیهٔ ۱۹). مسیح مُرد، اما او مُرده باقی نماند، بلکه بعد از سه روز، روح خداوند به‌طور معجزه‌آسا او را از مرگ برخیزاند. روح خداوند در ما نیز کاری مشابه انجام می‌دهد. وقتی ما مسیح را به‌عنوان قربانی خود می‌پذیریم و از گناهان خود توبه می‌کنیم، قلب‌ ما عوض می‌شود و از نظر روحانی زنده می‌شویم. رفتار و خواسته‌هایی تازه در ما به‌وجود می‌آید. (دوم قرنتیان فصل  ۵ آیهٔ ۱۷)

 تصمیماتی می‌گیریم که خداوند را خشنود می کند. اگر خطا کرده و مرتکب گناه شویم، می‌‌توانیم از خداوند تقاضای بخشش کنیم. «اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، او که امین و عادل است، گناهان ما را می آمرزد و از هر نادرستی پاکمان می سازد.» (اول یوحنا فصل ۱ آیهٔ ۹)

وقتی قلب‌های ما عوض می‌شود، تمایل می‌یابیم که از نظر روحانی نیز رشد کنیم. پس با خوشحالی اجازه می‌دهیم که  مسیح مالک زندگی ما شود و اشتیاق خواهیم داشت که به شباهت او در بیاییم. برای انجام این کار، باید بر روی کلام خدا تعمق کرده و در دعا با خداوند مشارکت کنیم. با تعمید‌گرفتن و در‌میان‌گذاشتن خبر خوش نجات مسیح با دیگران، عوض‌شدن قلب خود و پیروزیمان را بر گناه شهادت می‌دهیم. مشارکت با گروه ایمانداران ،ما را در زندگی ایمانی‌مان قوی‌تر و قدرتمندتر می‌کند )اول یوحنا فصل ۱ آیهٔ ۷)