آیا این‌طور نیست که اگر شغل جدیدی بخواهیم، باید به‌دنبال آن رفته و به‌دستش آوریم؟ یا اگر همسری می‌خواهیم، خودمان یا خانواده‌مان باید به‌دنبال گزینه‌های مناسب بگردیم؟ یا اگر برای بچه‌دارشدن مشکل داریم، باید به دکتر مراجعه کرده و ببینیم که آنها چطور می‌توانند این مشکل را برطرف کنند؟ اگر برای خرید خانه مشکل داشته باشیم چطور؟ در این صورت، باید به بانک برویم تا وام یا اعتبار مورد نیاز را به‌دست آوریم و با کمک آن خانۀ مورد نظر خود را بخریم. ما معتقدیم که خودمان هر آنچه را که می‌خواهیم یا نیاز داریم، باید به‌دست آوریم و هر آنچه فکر می‌کنیم برای دستیابی به آن لازم است، در دسترس داریم. آیا موافق نیستید؟
 
حال سؤال این است که در همۀ این چیزها، خدا کجاست؟ آیا وقتی با مشکلی مواجه می‌شویم، به خدا تکیه می‌کنیم؟ اینکه خدا می‌گوید مراقب ماست، نیاز ما را فراهم می‌کند و نباید به‌خاطر هیچ‌چیز نگران باشیم، با زندگی روزانۀ ما چه ارتباطی پیدا می‌کند؟ آیا این فقط زبانی روحانی است تا احساس خوبی به ما بدهد؟ خیر، این حقیقتی است که در کلام خدا یافت می‌شود. این کلام راهنمای زندگی ماست و از ما خواسته شده که از آن اطاعت کنیم. ما فراخوانده شده‌ایم که کاملاً به خدا اعتماد کنیم و همه‌چیز را به او بسپاریم؛ زیرا که او حقیقتاً مراقب ماست. اگر در انجام این کار کوتاهی کنیم، از پُری برکاتی که خدا برای ما فرزندانش فراهم می‌کند، لذت نخواهیم برد.
 
ابراهیم با مشکل بزرگی مواجه بود. خدا از او خواست تا پسرش را بر روی مذبح قربانی کند. چقدر انجام این خواسته، می‌توانست برای او سنگین باشد. اما می‌دانید چه شد؟ او سعی نکرد راه بهتری پیدا کند. او به چپ و راست خود نگاه نکرد، بلکه فقط در اطاعت به جلو حرکت کرد تا کاری را انجام دهد که خدا از او خواسته بود. او به خدا اعتماد کرد تا همۀ کارها را به پیش ببرد. شاید او فکر می‌کرد خدا اسحاق را از مردگان برمی‌خیزاند؛ یا شاید فکر می‌کرد که همۀ اینها یک خواب است. اما به‌هرحال حرکت کرد. می‌دانید چه شد؟ خدا مداخله کرد. خدا در زمان درست، قوچی را فراهم کرد که جایگزین پسرِ ابراهیم شود. به‌خاطر اعتماد و اطاعت کامل ابراهیم، خدا دوباره برکت بزرگی را بر زندگی و نسل او اعلام کرد. به‌راستی که ما چه خدای عظیمی را خدمت می‌کنیم!
 
آیا ما می‌خواهیم با اطاعتی مانند اطاعت ابراهیم قدم برداریم؟ آیا می‌خواهیم که از الگوی ابراهیم پیروی کنیم، مردی که ایمانش برای او عدالت محسوب شد و همه‌چیز را در مذبح به خدا تقدیم کرد؟ آیا می‌خواهیم به خدا اعتماد کنیم تا نتیجۀ درست را حاصل کند؟ نتیجه‌ای که او برای زندگی ما می‌خواهد، نه آن نتیجه‌ای که ما برای خودمان می‌خواهیم؟ اگر ما چنین چیزی را می‌خواهیم، از کلام خدا اطاعت خواهیم کرد و ماندن در ارادۀ او، ما را با آرامش و آسایش کامل پُر خواهد ساخت. آیا این در دنیای دشواری که امروز در آن زندگی می‌کنیم، با ارزش‌تر نخواهد بود؟
 
پس بیایید به کودکان خود دربارۀ ابراهیم و اسحاق، و اعتماد بسیار آنها به خدا تعلیم دهیم. کودکان باید بدانند که می‌توانند به خدا اعتماد کنند. خدا به آنها اهمیت می‌دهد و همان‌طور که برای ابراهیم مهیا کرد، برای آنها نیز مهیا خواهد کرد. شاید آنها در حین بزرگ‌شدن بتوانند به شکل هر چه بهتر، در میانۀ کشمکش‌های خود، پیش از هر چیز به خدا اعتماد کنند. این کار آنها را از غصه‌ها و اضطراب‌های زیادی نجات می‌دهد و آنها با آرامش حقیقی روبه‌رو خواهند شد، آرامشی که فقط خدا می‌تواند بدهد! اجازه دهید که این فرصت را از آنها ندزدیم! قطعاً آنها لایق چنین امتیازی هستند!